คลาสของคุณคัทวันนี้นักศึกษาก็เอาผลงานที่เขาสั่งไปส่ง และเขาก็สอนตามปกติโดยที่ฉันเท้าคางตั้งใจเรียน มองการเคลื่อนไหวของเขาตรงหน้าชั้นเรียนตาไม่กระพริบ มีบางครั้งที่เขาหันมาสบตากับฉันและกลายเป็นว่าตัวเองกลับหลบสายตาเขาแทน ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ ก็แค่... มองตากันเองนะ
“น้ำขิง เมื่อเช้าเห็นเขาลือกัน”
“อะไร?” หันไปมองสบตากับเหมยที่ออกอาการหงุดหงิดไม่น้อย
“เธอกับพี่คัท ไปที่ห้องพยาบาลกันทำไม” เบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อเหมยเอารูปถ่ายที่คุณคัทคว้าแขนฉันให้ลุกขึ้นและพากันเดินไปห้องพยาบาล ก็ไม่คิดว่าจะมีคนเห็นถ้าเป็นในคณะฉันมั่นใจว่าไม่มีใครทำอะไรแบบนี้หรอก ต้องเป็นคนคณะอื่นที่มาอ่อยเขาแน่นอน ฉันดังมากในคณะศิลปกรรมศาสตร์ถ้ารูปพวกนี้ลงบอร์ดมีหวังคุณคัทอาจจะโดนตรวจสอบไปด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นภาพเหล่านี้
“คือแบบนี้...”
“อาจารย์ครับ” จู่ๆ ไอซ์ก็ขัดการสอนของคุณคัทขึ้น ทำให้ฉันชะงักคำพูดที่
