“น้ำขิงเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ มากจนทำให้คนอย่างมึงยอมตกลงจ้างทันทีที่เจอกันครั้งแรก กูพูดถูกเปล่า”
“อือ” ตอบกลับไปเพราะมันจริง ครั้งแรกที่เห็นใบหน้าของน้ำขิง ผมบอกได้คำเดียวว่าเธอสะกดผมทุกอย่างรวมถึงเรือนร่างที่กึ่งเปลือยเปล่าในตอนนั้น
“ก็แค่เปลี่ยนเป็นวาดน้ำขิงใหม่ กูคิดว่ายังไงมึงก็ต้องคิดคอนเซปใหม่ได้เร็วๆ นี้แน่”
“...”
“ดีกว่าเฟ้นหานางแบบที่จะโดนใจมึงตอนไหนก็ไม่รู้ เวลาก็จะขยับเข้ามาเรื่อยๆ จนถึงวันงานมึงก็ไม่มีผลงานหลักไปโชว์หรือประมูล” ความคิดของไอ้โจ้ทำให้ผมชุกคิดขึ้นมาได้ สบตากับมันที่ลุกขึ้นไปต้อนรับลูกค้าที่เริ่มทยอยเข้าร้านแล้ว
“งั้นเหรอ” สายตามองจับจ้องไปยังภาพของโมนาลิซ่า ภาพของหญิงสาวที่สวยงามราวกับมีชีวิตจริงๆ แม้ว่าภาพนี้จะถูกวาดตั้งแต่ผมยังไม่เกิด แต่ยังคงความสวยสดงดงามราวกับว่าเธอกำลังจับจ้องมองผม ให้ผมได้คิดและเปลี่ยนความคิดใหม่
คลาสสอนวันนี้เป็นช่วงบ่าย หลังจากผมสอ
