“ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมมอเตอร์ไซค์ท่อดังแบบนั้นล่ะ?” พ่อเลี้ยงสิงห์พยายามยุให้แม่ต่อว่าจนฉันกลอกตาไปมาอย่างสมเพชเพียงเพราะได้ยินเสียงท่อรถก็ตีความไปต่างๆ นาๆ
“มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ราคาเฉียดล้าน”
“!”
“เด็กแว้นนิยมขับกันหรือเปล่าคะ?” พูดจบก็เดินสวนทั้งสองคนไปทันที โดยพาตัวเองขึ้นมาบนห้องและทิ้งตัวนั่งบนเตียงพาให้นึกไปถึงคำพูดดูถูกของแม่ที่มีต่อคุณคัท “เหอะ ถ้าแม่รู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาๆ แต่เป็นจิตรกรสุดติทส์ชื่อดังที่มีผลงานมากมาย จะทำหน้ายังไง”
มองไปทางประตูและลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายจึงสวมชุดนอนเป็นชุดกางเกงที่มิดชิด โดยปกติฉันจะสวมชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวแต่พอมีใครนอกจากแม่อยู่ในบ้านและเป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจฉันก็เปลี่ยนการแต่งกายของตัวเองใหม่ แต่ต่อให้ฉันสวมเสื้อโค้ทหนังทั้งตัวหรือสวมรองเท้าบูธมีผ้าพันคอ สวมหมวกไหมพรมก็ยังไม่ระคายให้พ่อเลี้ยงสิงห์ลวนลามทางสายตาหรือการเข้าหาอย่างประชิดตัว
