6 พนักงานของที่นี่
1285 คำ
เช้านี้เป็นอีกวันที่เธอตื่นมาแล้วไม่สดชื่นเอาเสียเลย ก็ใช่นะสิเมื่อคืนเธอโดนเขารังแกเกือบทั้งคืน ตั้งแต่สามทุ่มจนถึงตี 3 กว่าๆ จนตอนนี้ร่างกายเธอประท้วงหนักมาก ว่าต้องการพักผ่อน
"กาแฟครับ"
"ว๊ายยยยยย" ชนิสาร้องขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
"พีทเองครับ ตกใจอะไรขนาดนั้น นี่ครับลาเต้หวานมัน จากร้านในคาเฟ่ครับ" เขาพูดพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟให้เธอ
"ทำไมมาเงียบๆ"
"ผมเดินมาตั้งดัง เห็นพี่สัปหงกอยู่"
"ไม่เห็นต้องลำบากซื้อกาแฟมาให้เลยค่ะ"
"ไม่ลำบากเลยครับ ผมเต็มใจมากๆ" เขาเดินหาเธอจนจะทั่วไร่แล้ว จนน้ำแข็งในกาแฟเกือบละลาย แต่ก็ยังโชคดีที่ได้เจอ
"พี่นิสาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ไม่ได้นอนหรอ" ชายหนุ่มถามเธอด้วยท่าทางห่วงใย
"อ่อ นิดหน่อยพี่นอนไม่ค่อยหลับค่ะ"
"งานยุ่งหรอครับ มาผมช่วย เขาช่วยเธอจัดกองโบชัวร์ที่เตรียมวางอยู่แถวนั้น"
"เป็นยังไงบ้าง นอนหลับสบายไหมคะ"
"สบายมากครับ บรรยากาศดีมากๆ เลย"
"ดีแล้วค่ะ"
"เอิ่ม พี่นิสาอายุเท่าไหร่นะครับ ผมขอเสียมารยาทถาม"
"พี่ 27 แล้วค่ะ"
"อ่อ พีท 22 นะครับ เราห่างกัน 5 ปี"
"แล้ว?" ชนิสาถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
"ก็บอกเฉยๆ ครับ ฮ่าๆ"
"นิสา โบชัวร์เสร็จหรือยังครับ" นทีที่เดินมาก็ถามขึ้น
"พี่นที สวัสดีค่ะ เสร็จพอดีเลย"
"วันนี้มาสายหรอ เป็นอะไรหรือเปล่า"
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ นิสาแค่เหนื่อยๆ เลยตื่นสาย" จะให้บอกยังไงละ ว่าโดนจับกินเกือบทั้งคืน ตื่นตี 5 มาจัดสถานที่ได้ก็บุญแล้ว
" 11 โมงแล้ว ไปกินข้าวก่อนไหม ตอนบ่ายคุณขุนเขาจะมาเป็นวิทยากรเองหนิ"
"คะ...ค่ะ เอ่อ พี่นทีค่ะ นี่น้องนักศึกษาชื่อพีทค่ะ"
"สวัสดีครับพี่นที" พีทยิ้มกว้างให้นที
"สวัสดีครับ มึงนี่จริงๆ เลยนะ"
"อ้าว รู้จักกันหรอคะ"
"ครับ เป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่าหน่ะ บ้านใกล้กันด้วย รู้จักกันมานานแล้ว เบื่อหน้ามันเลยทำเป็นไม่รู้จักซะเลย"
"ใครจะอยากไปรู้จักพี่กัน แก่กว่าตั้ง 6 ปี"
"6 ปีแล้วไง กูหล่อกว่ามึงละกัน ไอ้หอก"
"พี่นี่แม่ง!!!"
"พอเถอะค่ะ ถ้างั้นก็ไปกินข้าวกันดีกว่า จะได้มาเตรียมงานกันต่อ"
"ไปกินด้วยคนสิครับ น๊าค้าบไอ้พี่นทีสุดหล่อ"
"เอ่อ แล้วแต่มึงละกัน" แล้วชนิสาก็ยิ้มให้พร้อมกับส่ายหน้าไปมาทันที
"สวัสดีน้องๆ นักศึกษาทุกคนอีกครั้งนะครับ วันนี้เรามีวิทยากรจำเป็น จะพาชมไร่ในส่วนของการเก็บองุ่นและทำไวน์องุ่นกัน ไหนใครชอบดื่มไวน์บ้าง" เสียงลุงเจิมวิทยากรประจำไร่พูดขึ้น ตามด้วยเสียงโห่ร้อง อย่างตื่นเต้นของน้องๆ นักศึกษา
"และวิทยากรจำเป็นของเราก็คือ คุณขุนเขาเจ้าของ 'ไร่สุขสมบูรณ์' แห่งนี้นี่เอง
แปะ แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือ พร้อมกับเสียงกรี๊ดของสาวๆ ดังขึ้นมาไม่หยุด
"สวัสดีครับทุกคน ผมขุนเขา เจ้าของไร่สุขสมบูรณ์นะครับ การกล่าวเปิดก็ได้พูดไปแล้วตั้งแต่ต้น ผมจะไม่พูดอีกให้มากความ แต่จะพาน้องๆ ทุกคนไปชิมไวน์ดีกว่า สนใจกันไหมครับ" ขุนเขาขึ้นพูดด้วยท่าทางสุดเท่และสมาร์ท จนตกนักศึกษาสาวๆ ได้เกือบทุกคน
แต่คนอย่างเขาตอนนี้ไม่สนใจใครเลย นอกจากหญิงสาวอวดเก่ง ที่ยืนแจกโบชัวร์อยู่ข้างหลัง โดยไม่สนใจจะหันมาฟังเขาพูดเลยแม้แต่น้อย คิดได้ดังนั้นก็เริ่มจะหงุดหงิด
"มีอะไรสงสัยสอบถามผมได้เลยนะครับ วันนี้ผมจะรับบทเจ้าบ้านที่ดีพาชมไร่เอง"
"มีคำถามค่ะ" น้องนักศึกษาสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"ครับ ว่า?"
"ที่นี่มีนายหญิงของไร่หรือยังคะ"
กรี๊ดดดดดด วี๊ดดดดด อ๊ายยยยยยย เมื่อจบคำถามเสียงกรี๊ด เสียงโห่แซว ก็ดังขึ้นมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รวมถึงเธอก็หันหน้าขึ้นไปมองด้วย
"แล้วเห็นใครที่พอจะเป็นนายหญิง ของไร่ได้บ้างไหมครับแถวนี้" เขาตอบไปอย่างตลกขบขัน
"พี่ผู้หญิงสวยๆ คนนั้นใช่ไหมคะ" นักศึกษาสาวอีกคนถามขึ้น พร้อมชี้มือไปที่ชนิสา ที่ออร่าความสวยฟุ้งกระจายไปทั่วไร่
"..." เธอทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนทำหน้างงอยู่ตรงนั้น
"ไม่ใช่หรอกครับ ผู้หญิงคนนั้นชื่อนิสา 'เป็นแค่' พนักงานที่นี่" เขาพูดออกมาอย่างเน้นคำ
"..." เธอรู้คำตอบอยู่แล้วว่าเขาจะตอบยังไง แต่ก็รู้สึกชาไปทั้งตัว เมื่อเขาพูดกับไมค์ทั้งต่อหน้าคนเยอะๆ แบบนี้ ทั้งยังย้ำว่า 'เป็นแค่' นั่นก็หมายถึงว่าเขาย้ำสถานะของเธอกับเขาชัดเจน ให้ทุกคนได้รับรู้
"ผมยังโสดครับโสดสนิทเลย คงไม่มีใครสนใจจะมาลำบาก เป็นนายหญิงของที่นี่หรอก งานเยอะจะตายไป" ขุนเขาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
"ไม่จริงหรอกค่ะ น่าจะมีแต่คนอยากมาเป็นมากกว่า"
"ใช่ไหมฟ้า ใช่ไหม"
"ค่ะ" ผู้หญิงที่ชื่อฟ้า ที่สวยราวกับนางฟ้า ก็ตอบรับกับเพื่อนไป พร้อมกับมองหน้าเขา ด้วยแววตาที่เขิน อย่างปิดไม่มิด เธอคงสนใจเขาแน่ๆ
สายตาเขาก็ยังคงมองไปที่ผู้หญิงคนเดียวคนนั้น ที่ตอนนี้ก็ไม่มีท่าทีจะสนใจอะไรเลย เพราะมัวแต่จัดนั่นจัดนี่อยู่นั่นแหละ ทั้งๆ ที่ตรงนี้มีแต่คนมาสนใจเขา แต่เธอกลับเมินเฉยไปแบบนั้น
เมื่อแนะนำอะไรเสร็จเรียบร้อย จนพานักศึกษาไปชิมไวน์แล้ว เขาก็เดินป้วนเปี้ยนไปอยู่ใกล้ๆ เธออยู่สักพัก แต่เธอก็ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย มัวแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่คิดจะสนใจอะไรบ้างเลยหรือยังไง
เมื่อเธอทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้แล้ว คืนนี้อย่าหวังว่าเธอจะรอด เขาจะจัดหนักให้เธออีกคืนคอยดู เมื่อหัวเสียมากๆ แล้ว เขาก็เตรียมตัวหัวฟัดหัวเหวี่ยงจะกลับบ้านไป
แต่ก็ต้องชงัก เมื่อมีน้องนักศึกษาสาวคนสวยคนหนึ่ง ไม่ใช่สวยธรรมดานะแต่สวยมาก สวยเหมือนตุ๊กตาเคลือบแก้วก็ไม่ปาน
"เอ่อ คุณขุนเขา สวัสดีค่ะ หนูชื่อฟ้านะคะ"
"อะ...ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ" ขุนเขาก็ถามขึ้นทันที
"พอดีว่าฟ้าอยากมาเที่ยวไร่คุณขุนเขาอีก ตอนเรียนจบ ฟ้าสามารถจองที่พักล่วงหน้าเลยได้ไหมคะ"
"ได้ครับ เอ่อ...น้องฟ้า ไปคุยรายละเอียดกับนิสา... เอ่อ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้เลยนะครับ"
"แต่ฟ้าอยากคุยกับคุณขุนเขามากกว่าค่ะ จองผ่านคุณขุนเขาเลยได้ไหมคะ ฟ้าอยากมาพักผ่อน หลังเรียนจบสัก 1 เดือนค่ะ"
" 1 เดือน? "
------------------------
จำไว้นะคะ ป่าวประกาศไปแล้วว่านิสาเป็นแค่พนักงานของที่นี่ #แค่พนักงานของที่นี่ รอดูคนจะคลั่งพนักงานคนสวยที่มีนามว่า 'ชนิสา' นะคะทุกคน 😌
#ฝาก 'กดติดตาม กดไลด์ กดหัวใจ กดเข้าชั้น' เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์เขียนเรื่องต่อไปด้วยนะคะ
#Phicha ❤
- ผู้เขียน
