“มึงไม่คิดว่ามันสายไปหน่อยหรอไข่ รู้ไหมว่าตอนที่มึงปฏิเสธกู กูเจ็บมากขนาดไหน แล้วทำไมถึงพึ่งมารู้ตัวตอนที่กูกำลังจะตัดใจ” ภีมพูดขึ้นทันที ใช่ว่าเขาไม่เจ็บ ใช่ว่าเขาไม่เสียใจแต่ต้องเรียกว่าฝังใจเพราะเขากลัวที่จะเจ็บจากไข่ดาวอีกครั้ง
“ขอโทษที่รู้ใจตัวเองช้าแต่อย่าตัดใจเลยไปจากกูเลยนะภีม” ไข่ดาวพูดขึ้นทั้งน้ำตาเพราะเธอรู้ใจของตัวเองช้าไปจริงๆ ไม่อยากเอาเรื่องราวในอดีตมาอ้างต่อภีมเพราะดูแล้วคงไม่มีผลอะไรเลย
“กูเข้าใจมึงนะว่าตอนนั้นมึงไม่รัก ให้ตายยังไงมันก็ไม่รักแต่ถ้ามึงรู้ใจตัวเองเร็วกว่านี้กูคงไม่ทำใจที่จะตัดใจจากมึงหรอกเพราะตอนนี้กูไม่อยากเข้าไปเจ็บอีกแล้ว” แน่นอนว่าใบหน้าหล่อก็มีน้ำตาไหลออกมาเช่นกัน ไม่รู้เพราะอะไรภีมถึงพูดออกไปแบบนี้
มันเป็นเหตุผลของคนเห็นแก่ตัวที่อยากให้อีกคนรู้สึกเจ็บเหมือนที่เขาเคยเจ็บ แต่ใช่ว่าเขาจะไม่ใจอ่อน เขาแค่อยากให้ไข่ดาวง้อเขาให้มากกว่านี้ พยายามให้มากกว่
