“มองหาใคร” เสียงทุ้มของผู้เป็นลุงถามหลานสาวทันทีที่ก้าวขาลงจากรถ ดวงตาคมกริบมองไปตามทิศทางที่หลานสาวมองไป พอไม่เห็นใครก็หันมาขมวดคิ้วใส่ อบเชยทำเหมือนมองหาใครตั้งแต่ออกจากบ้านแล้ว
“เปล่าค่ะ เชยก็มองอะไรไปเรื่อย” เสียงหวานตอบผู้เป็นลุงทั้งที่ในใจกำลังมองหาใครบางคนอยู่ “อาทิตย์หน้าลุงหมอกไม่ต้องมารับเชยนะ” สาวน้อยเอ่ยต่อ
ตอนนี้สองลุงหลานยืนอยู่หน้าหอพักสตรี เป็นหอที่อบเชยพักตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้อยู่ปีสามแล้วก็ยังพักอยู่
“ทำไม? มีงานเหรอ”
“เปล่าค่ะ เชยว่าจะอยู่อ่านหนังสือที่หอแล้วก็ช่วงวันหยุดจะแวะไปหาเพื่อนด้วย”
“อือ ถ้าเปลี่ยนใจก็โทรให้มารับแล้วกัน” ผู้เป็นลุงพยักหน้าให้เมื่อเข้าใจแล้ว “รีบเข้าไปในหอได้แล้ว สายแล้วแดดร้อน” เสียงทุ้มบอกหลานสาว
“งั้นเชยไปแล้วนะคะ ลุงหมอกไม่ต้องคิดถึงเชยนะ” เสียงเจื้อยแจ้วแซวลุงทั้งที่หน้าตาคนโดนแซวยังนิ่งเฉยก่อนจะวิ่งเข้าไปในหอ
หมอกยืนมองแผ่นหลังของหล
