EP. 15
ตีห้าสี่สิบนาที...
ปรี๊ด ด ด
เสียงสัญญาณนกหวีดดังขึ้นสามครั้ง ขณะนักศึกษาคนอื่นๆ ต่างลุกจากที่นอนกันอย่างกระปี้กระเป่า เพราะรู้ซึ่งสถานการณ์เป็นอย่างดีว่าอีกยี่สิบนาทีจะต้องเตรียมพร้อมกับกิจกรรมเช้านี้
ยกเว้น...
“นกยูง นกยูงตื่นเร็ว”
คนถูกหญิงเรียกถลกเอาผ้าห่มขึ้นคลุมเช่นเดิม แม้เพื่อนจะฉุดจะดึงยังไงก็ไม่ยอมลุกจากที่นอน จนฝ้าย เบลและนัตตี้เดินมายืนใกล้ๆ พร้อมกับบอกเตือน
“ไม่ต้องเรียกแล้วล่ะหญิง เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวเกิดช้าเธอจะถูกทำโทษตามไปด้วย ปล่อยให้ยายนี่นอนสบายไปเถอะ เสียเวลาเปล่า”
“นั่นสิ นี่ก็เหลือเวลาแค่สิบนาทีแล้วนะ ไปเถอะ พี่ๆ เป่านกหวีดเรียกอีกแล้ว”
มยุราที่อยู่ใต้ผ้าห่มรู้สึกผ่อนคลายที่ไม่มีเสียงเรียกจากหญิง หล่อนจึงคิดจะงีบนอนอีกสักพักค่อยลุกไปอาบน้ำแต่งตัว
กระทั่ง...
ปรี๊ด ด ด
เสียงนกหวีดยังคงดังต่อเนื่อง แถมยังใกล้เข้ามาทีละน้อย จนในที่สุดมันเหมือนจะดังใก
