เถ้าแก่เซียงแอบมาเมียงมองอยู่หน้าประตู เห็นสองหนุ่มสาวเย้าหยอก จับมือจับไม้กันก็ทำตาโต ‘คนอย่างข้า พลาดข่าวนี้ไปได้อย่างไรกัน? จวิ้นอ๋องร้ายนัก หายไปกับองค์หญิงเพียงคืนเดียวก็พิชิตนางได้แล้ว
“ข้ามาเมื่อครู่ เห็นแม่นางน้อยมายืนรุมซื้อข้าวสารกันเต็มหน้าร้าน คงมิใช่คิดจะมาดูเถ้าแก่ทั้งสองดอกกระมัง” องค์หญิงเอียงคอมองใบหน้าของชายคนรักที่ปานดำเลือนหายไปเกือบหมด ใบหน้าคมสันหล่อเหลาของเขาจึงดูสะดุดตา
“เฟิ่งเอ๋อร์ของข้าคงมิได้กินน้ำส้มเข้าไปดอกกระมัง?” จวิ้นอ๋องเรียงสมุดบัญชีให้เป็นระเบียบแล้วดึงมือนางให้ขยับเข้ามาหา แขนสองข้างโอบกอดเอวนางไว้ “พวกนางมาคอยชมโฉมเสมียนหนุ่มของร้านเซียงต่างหากเล่า?”
องค์หญิงลูบใบหน้าของจวิ้นอ๋อง ชายหนุ่มจึงจับมือนางไปจูบ
“ท่านเป็นของข้าแล้ว หากใครคิดจะมายุ่งกับท่าน ฆ่าจะจัดการให้เหมือนเสือตัวนั้นเลยเทีย
