บทที่ 15
จัดการ (1)
“เหมี่ยว คืนนี้ไปตี้กัน”
“เออ กูว่าจะชวนพวกมึงพอดี” เสียงชักชวนจากเพื่อนสนิททั้งสองคนเอ่ยหลังจากที่เดินออกมาจากตึกคณะ แต่ทว่ากลับไม่มีเสียงตอบรับจากคนตัวเล็กหนำซ้ำเจ้าตัวยังมีอาการเหม่อลอยเดินไปตามทางข้างหน้าโดยไม่สังเกตสิ่งรอบข้างเลยสักนิด
“...”
“เหมี่ยว”
“อีเหมี่ยว!”
“ฮะ!? อะไร จะตะโกนทำไมเนี่ย” มะเหมี่ยวสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกจากเพื่อนสนิททำให้เธอหลุดจากภวังค์ความคิดและหันไปมองทั้งสองคนด้วยความสงสัย
“พวกกูเรียกตั้งหลายรอบแล้ว มัวแต่เหม่ออยู่ได้”
“อ่าวเหรอ”
“เออดิ แล้วสรุปคืนนี้ว่าไงไปไหน”
“ไปไหน” ใบหน้าหวานหันมองเพื่อนสนิททำเอาอีกฝ่ายถึงกับถอนหายใจออกมา
“ยัยเพื่อนบ้านี่! คืนนี้เราไปตี้กัน ไม่ได้ออกล่านานแล้วอยากเช็กเรตติ้งจะแย่”
“เออ! คิดถึงแสงสีสุดๆ”
“ว่าไงมึง สรุปไปไหน” มะเหมี่ยวเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าตอบรับเบาๆ
“อืมไปดิ เบื่อ ๆ เหมือ
