ฉันเงยหน้าสบมองนาฬิกาบนผนังก่อนจะต้องวางปากกาที่อยู่ในมือของตัวเองลงเพราะมันเลยเวลามื้อเที่ยงไปนานกว่า 15 นาทีแล้ว
พลันประตูห้องของฉันก็ไม่มีใครเข้ามาอย่างเช่นทุกวันเป็นประจำตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา...และมันเป็นเช่นนั้นมานานกว่าหลายสัปดาห์เต็ม ๆ สำหรับผู้หญิงที่ชื่อว่าปลายซึ่งเธอไม่ได้เปิดเข้ามาในห้องของฉันเพื่อมาชักชวนให้ไปทานอาหารกลางวันดั่งเช่นทุกวัน
ฉันลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงพลางเก็บแฟ้มงานของตัวเองเอาไว้ก่อนและมุ่งหน้าออกไปสู่ลิฟต์ทั้งยังกดไปยังชั้นเป้าหมายซึ่งเป็นชั้นประจำที่ฉันมักจะลงไปในช่วงเวลาพักเที่ยงอยู่เสมอ
เวลานี้รอบ ๆ ของฉันไม่มีพนักงานปรากฏให้ฉันได้พบเห็นไม่ว่าจะเป็นเลขาที่อยู่ประจำหน้าห้อง เพราะพวกเขาก็คงจะลงไปพักกลางวันกันหมดมีเพียงแค่ฉันคนนี้ที่มักจะทำงานล่วงเวลาจนหลงลืมเวลารับประทานอาหารอยู่เสมอ และถ้าหากว่าเป็นเมื่อก่อนฉันก็คงจะฝากเลขาซื้อข้าวเหมือนดั่งเช่นทุกครั้งแต่
