สามีข้ามคืน #2 พบเจออีกครั้ง
946 คำ
หลังจากงานแต่งงาน ทั้งเบลและมาร์คไม่ได้เจอกันอีกเลย จนถึงวันนี้ไม่รู้ว่าโชคชะตาฟ้าลิขิตหรืออะไรที่นำพาให้คนทั้งคู่ได้มาเจอกันอีกครั้ง
เบลไปนั่งดื่มอยู่ที่ผับของมาร์คด้วยความกลุ้มใจที่พ่อของเธออยากให้แต่งงานกับลูกนักธุรกิจใหญ่เพื่อพยุงฐานะของครอบครัว เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีดำโชว์เนินนมขาวผ่องออกมา แต่ไม่ได้ดูน่าเกลียดกลับดูดีจนผู้ชายในผับต้องหันมามองทุกคนเป็นตาเดียว
หญิงสาวนั่งดื่มอยู่สักพักก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ ในระหว่างที่เดินออกจากห้องน้ำก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาทักและพยายามชวนเธอไปทำเรื่องอย่างว่า แต่หญิงสาวกลับปฏิเสธจนชายหนุ่มคนนั้นรู้สึกโมโหและเริ่มพูดจาไม่ดีกับเธอ
“อย่าเล่นตัวเลย สวย ๆ แบบนี้พี่จ่ายไม่อั้น”
“ฉันไม่ได้ขายตัว ถ้าอยากนักเชิญที่อื่น”
“อย่าเล่นตัวเลยนะไปด้วยกัน”
“ปล่อยฉันนะ ไม่ไป ช่วยด้วย” ชายหนุ่มพยายามเข้าไปจับแขนของหญิงสาวแล้วลากออกจากสถานที่แห่งนี้แต่เขายังไม่ทันจะลากเธอไปไหนก็โดนเจ้าของผับอย่างมาร์คมากระชากให้ออกจากตัวหญิงสาวซะก่อน แล้วดึงตัวของเธอมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาแทน
“มึงเป็นใคร กล้าดียังไงมากระชากแขนกู”
“กูเป็นผัวของผู้หญิงคนนี้ มึงจะทำไม” มาร์คพูดออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำเพื่อตัดปัญหา
“เฮอะ อย่ามาฉวยโอกาสนะโว้ย ถ้าอยากได้ก็รอหน่อยสิวะ” ผู้ชายคนนั้นยังไม่ยอมหยุดและพยายามที่จะเข้าไปดึงตัวเบลออกมา หญิงสาวกอดมาร์คแน่นขึ้นไปอีกด้วยความกลัว
ตุบ ตุบ ตุบ เสียงหมัดกระทบใบหน้าของผู้ชายคนนั้นจนล้มลงบนพื้นอย่างแรง
“มะ มึงต่อยกู”
“เอ่อ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้อย่ามาเหยียบที่นี่อีก รีบไสหัวออกจากผับกู เคนจัดการด้วย” มาร์คหันไปสั่งลูกน้องแล้วรีบอุ้มหญิงสาวออกจากผับไปเพราะตอนนี้สติสตังเธอแทบไม่มี
เขาพาเธอไปขึ้นรถที่จอดรออยู่แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ได้แต่นั่งตัวสั่นอยู่บนเบาะข้าง ๆ
“คุณจะให้ผมไปส่งที่ไหน”
“............................”
“คุณผมถามว่า จะให้ไปส่งที่ไหน”
“ฮึก ๆ ฮึก ๆ ฮือ ๆ ฮือ ๆ ฮือ ๆ”
“เฮ้ย ร้องไห้ทำไม ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเลย”
“ฮึก ๆ ฮึก ๆ ฉันไม่อยากกลับบ้าน”
“อ้าวแล้วจะไปที่ไหน”
“ฮึก มะ ไม่รู้”
“งั้นไปคอนโดผมก่อนแล้วกัน” ชายหนุ่มพูดจบก็รีบบึ่งรถกลับคอนโดของเขาก่อน เพราะดูจากอาการของเธอแล้วน่าจะคุยกันไม่รู้เรื่อง เมื่อมาถึงเขารีบพาหญิงสาวที่ดูใจลอยน้ำตานองหน้าขึ้นไปบนห้องทันที
“น้ำเย็น ๆ ดื่มซะ จะได้หายมึน”
“ขอบคุณนะคะคุณมาร์คที่ช่วยฉันเอาไว้ คุณเข้าไปช่วยฉันได้ ยังไง”
“ไม่เป็นไรครับ คือพอดีผับนั้นเป็นของผมกับหุ้นส่วน วันนี้ผมไปดูความเรียบร้อยนิดหน่อย กำลังออกไปขึ้นรถกลับคอนโดแต่เจอผู้ชายกำลังลากผู้หญิงอยู่ ผมเลยเข้าไปดูไม่คิดว่าจะเป็นคุณ”
“เฮ้อ ถ้าไม่ได้คุณไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง”
“เรื่องก็ผ่านไปแล้วคุณอย่าคิดถึงมันอีกเลย ว่าแต่อยากกลับบ้านหรือยังเดี๋ยวผมไปส่งให้”
“ไม่เอาฉันไม่อยากกลับบ้าน คุณมีเหล้าไหมฉันอยากดื่ม”
“มีแต่ไวน์ แต่ผมว่าคุณอย่าดื่มเลยดีกว่านะดูเหมือนคุณใกล้ เมาแล้ว”
“ฉันขอร้องเถอะ ฉันไม่เมาหรอก ให้ฉันดื่มเถอะนะ”
“อืมก็ได้แต่อย่ากินให้เมานะผมขี้เกียจดูแลใคร”
“ค่ะ” มาร์คอดสงสารหญิงสาวไม่ได้จึงลุกขึ้นไปหยิบไวน์กับแก้วมาให้หญิงสาวและตัวเอง ทั้งคู่ดื่มไปสักพักหญิงสาวก็เริ่มเมา ส่วนชายหนุ่มยังไม่มีทีท่าว่าจะเมาเลยสักนิด
“อือ คูณณณณ ฉันร้อนนนน ถอดเสื้อนะ”
พรึบ
มาร์คยังไม่ทันจะเอ่ยห้ามปรามหญิงสาวก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแค่กางเกงในสีดำกับบราปีกนกปิดจุกเท่านั้น เห็นแบบนี้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก เขาเป็นผู้ชายเห็นของสวย ๆ งาม ๆ มีเหรอจะไม่รู้สึก
“คะ คุณ ผมว่าใส่เสื้อผ้ากลับเถอะ”
“คุณมาร์คขา มาเป็นผัวให้ฉันนะคะ เบลอยากมีผัว”
“เฮ้ย คุณตั้งสติหน่อยพูดอะไรออกมา รู้ตัวบ้างไหม”
“ฮึก ฮึก คุณมาร์ครังเกียจเบลใช่ไหม ได้เบลจะออกไปหาผัวข้างนอก”
“เฮ้ย หยุด!!! อยากได้ผัวมากใช่ไหม”
“อือ ๆ”
“แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังนะ” มาร์คที่ทนต่อสิ่งเย้ายวนตรงหน้าไม่ไหวแถมเธอยังอยากจะไปหาคนอื่นให้เป็นผัวอีกทำให้ความยับยั้งชั่งใจขาดลงทันที 'ก็ผู้หญิงเสนอเขาแค่สนองเขา ไม่ได้บังคับเสียหน่อย'
จากนั้นเขาก็อุ้มหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนแล้วโยนลงบนเตียงอย่างไม่เบานัก เขาคิดว่าหญิงสาวน่าจะมีประสบการณ์มาบ้างไม่งั้นคงไม่ใจกล้าขนาดนี้
- ผู้เขียน
