“มาลองดื่มเบียร์ดู อย่าดื้อ ดูอย่างอานี่แรกๆก็หนาวตอนนี้ร้อนมากเลยเนี่ย” สายตาอิทธิพัทธ์พลันมองไปที่อุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ
“โอ้ย มิน่าอาถึงร้อน” คนขี้ร้อนกับคนขี้หนาวมาเจอกันก็จะเป็นประมาณนี้ แต่เขาก็ยอมตามใจเธอทุกครั้ง
“ฮ่า ฮ่า ก็อ้อหนาวจริงๆนี่คะ” ลดาวัลย์หัวเราะออกมาแล้วก่อนจะหยิบผ้าขนหนูที่ผึ่งไว้มาคลุมไหล่แล้วเดินมาที่โต๊ะอาหารปากยังสั่นไม่หาย
“อื้อ ฝืนดื่มสักสองสามอึก เผื่อจะดีขึ้น ดูปากสั่นไปหมดแล้วนั่น” อิทธิพัทธ์ดึงมือลดาวัลย์ให้มานั่งข้างๆแล้วยื่นแก้วเบียร์ให้
“แต่ว่า…”
“เหอะน่า เชื่ออามันจะดีขึ้นจริงๆ” ลดาวัลย์ยังไม่ทันจะคัดค้านว่าตัวเองดื่มได้ไม่เยอะแต่ก็ยอมรับแก้วมาแล้วก็ทำตามที่เขาบอก
อึก อึก อึก ดื่มไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าถ้าตัวเองเมามากแล้วจะเป็นยังไง
“ยี้ ขม” ลดาวัลย์ทำใบหน้าบิดเบี้ยว ก่อนจะวางแก้วลง พอแอลกอฮอล์ตกถึงท้องมันก็เกิดอาการร้อนวาบไปทั่วข้างใน
“แล้วจะเอาผ้า
