“อึดกันจังนี่จะบ่ายแล้วนะ มาพักกินข้าวกินลูกชิ้นกินขนมก่อนเร็ว ค่อยไปทำต่อ” เดินเข้ามาส่งเสียงบอกพร้อมกับชูถุงเสบียงขึ้นอวด เสียงสวรรค์ลอยมา ทีมงานต่างวิ่งเข้ามาล้อมของกินทันที เหลือเพียงสองเท่านั้นที่ยังนั่งมองวณิชยาใช้ไอเดีย เอมิกาหมั่นไส้หลานชายก็ร้องเหน็บ
“ที่เลือกมาฝึกงานบริษัทน้าไม่ตั้งใจมาศึกษาหาความรู้เหรอจ๊ะคุณหลาน” เหน็บแค่นั้นเองเจ้าสองก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอขัดใจ เลิกมองหน้าวณิชยาแล้วมากินข้าวร่วมกับคนอื่นๆ
เอมิกาส่ายหน้าไปมา เอือมระอาเจ้าหลานชายคนนี้ที่ริอ่านจะจีบผู้หญิงที่อายุมากกว่าตัวเอง แถมมีลูกแล้ว
สาวใหญ่เดินเข้ามาหาคนที่ใช้สมาธิทำงานจนไม่สนใจใครหน้าไหน หลุบสายตาลงมองก็อมยิ้ม ประทับใจในความว่องไวของวณิชยา
“วันแรกทำงานได้เท่านี้พี่ก็ว่าโอมากแล้วนะ ไม่ต้องหักโหมขนาดนี้ก็ได้ น้องนิวพักก่อนเถอะนะ ไปกินข้าวกัน”
“พี่เอลลี่กินก่อนได้เลยค่ะ นิวยังไม่ค่อยหิว”
ตอบทั้งที่ยัง
