หงุดหงิดเป็นบ้า เดินตามหาทั่วบ้านก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แวว ส่วนวนาลีก็ช่างตื้อเอาของมาให้เขาเสร็จแทนที่จะกลับก็ยังอยู่ต่อ
“คุณนิวเธอกลับไปแล้วนะคะ เพิ่งเดินออกไปเมื่อสักครู่นี้เองค่ะ เธอฝากบอกนายหัวว่าพรุ่งนี้จะมาใหม่ ป้า... นึกว่าคุณนิวคุยงานกับนายหัวเสร็จแล้ว” ป้ามุกมองไปทางถนนแต่ก็ไม่เห็นร่างบอบบางแล้ว สงสัยคงเดินไปได้ไกลพอสมควร พอหันกลับมาอีกทีนายหัวก็วิ่งเข้าบ้านไปแล้ว
“ดึกแล้ว พี่คีย์จะไปไหนเหรอคะ” เสียงเจื้อยแจ้วของคุณหนูวนาลีดังมาจากในบ้าน ป้ามุกลุกขึ้นยืนมองคุณๆ ทั้งสอง เห็นนายหัวทำสีหน้าหงุดหงิดถือกุญแจรถเดินเร็วออกมาจากบ้าน
“พี่มีธุระต้องไปข้างนอก หนูนิ่มกลับบ้านไปก่อนนะ” บอกเพียงเท่านั้นก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป ทิ้งวนาลีให้หงุดหงิดอยู่คนเดียวไม่เข้าใจว่าชาครีย์เป็นอะไร ทำไมต้องรีบเร่งออกไปแบบนั้น
“ป้ารู้ไหมคะ ว่าพี่คีย์รีบไปไหน!”
“ป้าไม่ทราบค่ะ” ป้ามุกตอบไปตามตรง ทว่าไม่ตรงใจคนถาม
