Chris Part
.
เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมได้มาเหยียบบ้านหลังนี้ บ้านไม้ที่คงความเป็นไทยช่วงปลายยุคสมัยรัชกาลที่เจ็ดไว้เป็นอย่างดียังคงสวยงามเสมอ แต่ผมไม่มีเวลาได้ชื่นชมมากมายเท่าไหร่ เพราะเหตุผลที่ผมกลับมาที่นี่อีกครั้งไม่ใช่เพราะมาชื่นชมความสวยงาม แต่มาเพราะมีธุระสำคัญกับเจ้าของบ้านต่างหาก
“สวัสดีครับคุณวัลลภ”
“สวัสดี มากันแล้วหรือ นั่งรอก่อนนะ ผมให้คนขึ้นไปตามพิมพ์ลงมาแล้ว”
ผมและป๊ากับม้านั่งลงตามที่เจ้าบ้านเชื้อเชิญ คุณวัลลภมีสีหน้าที่ดีกว่าครั้งก่อน ใบหน้าของเขาดูอ่อนโยน และมีรอยยิ้มบาง ๆ
“คริสไปหาพรีมมาแล้วใช่ไหม พรีมเป็นอย่างไรบ้าง”
“ไปมาแล้วครับ” ผมเอ่ยตอบอย่างสุภาพ “พรีมดูมีความสุขดี เธอทำงานกับเสื้อผ้าแบรนด์หนึ่ง และอาศัยอยู่กับเพื่อนสนิทที่ชื่อแซนดี้”
“อ๋อ เพื่อนคนนั้นนี่เอง เห้อ พอได้ยินว่าลูกมีความสุขแค่นี้ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ คนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ได้หวังอะไรนอกจากความสุขของลูกหร
