วันต่อมา
แกร๊ก~
ฉันเปิดประตูห้องนอนออกมาด้วยชุดนักศึกษา เป็นจังหวะที่พี่วิลเซอร์เปิดประตูห้องนอนออกมาพอดี เขาอยู่ในชุดนักศึกษาเช่นกัน โดยมีเสื้อช็อปวิศวะฯ พาดไว้ที่บ่าไหล่แกร่ง
ฉันเคยเห็นพี่วิลเซอร์ใส่ชุดนักศึกษานะ แต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ แต่ฉันว่ามันดูดีมากๆ ไม่ปฏิเสธเลยทำไมผู้หญิงในมหา'ลัยถึงรู้จักพี่วิลเซอร์แต่ก็ไม่น่าจะมีคนกล้าคุยด้วยนะ
"เอ่อ...พี่วิลรีบไหมคะ?" ฉันตัดสินใจเอ่ยถามออกไป เพราะพี่วิลเซอร์มองฉันนานมาก เหมือนจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วย
"ทำไม"
"ถ้าไม่รีบเดี๋ยวลินทำอาหารเช้าให้ทานค่ะ ลินพอมีเวลาอยู่ค่ะ" ฉันว่าไปด้วยยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลาไปด้วย แต่จากที่ฉันดูนาฬิกาฉันน่าจะมีเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง
"..." พี่วิลเซอร์ไม่ได้ตอบอะไรออกมา เขาเดินไปที่โซฟาตัวยาวที่เป็นโซนนั่งเล่น วางเสื้อช็อปไว้บนพนักพิงทิ้งตัวนั่งลงพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น
แต่การกระทำแบบนี้มันหมายความว
