วันต่อมา
[Lilin Talk]
"ลิลิน"
"วิล!"
"อื้อ!" ฉันส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนดังเข้ามาในสมองอย่างเลือนราง ก่อนจะค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียแต่พอเจอใครบางคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงทำให้ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "คุณแม่ คุณป้า"
"มันเกิดอะไรขึ้น" คุณแม่เอ่ยถามเสียงแข็ง พลางเลื่อนสายตาไปมองข้างๆ ฉัน ทำให้ฉันรีบหันขวับไปมองก็เจอพี่วิลเซอร์ที่กำลังลืมตาขึ้นมา เขามองคุณแม่กับคุณป้าวาเลนด้วยสีหน้านิ่งๆ พลางยกมือขึ้นกุมขมับตัวเอง
"..." ฉันไม่ได้เอ่ยอะไรออกไปค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายของตัวเองเอาไว้ ก้มใบหน้าลงเล็กน้อยเพราะฉันไม่กล้าสู้หน้าใครเลย หยาดน้ำตาสีใสค่อยๆ ไหลออกมาเต็มดวงตากลมโต จนมันหยดลงผ้าปูที่นอนสีขาว
"วิล! ทำแบบนี้กับน้องได้ยังไง" เสียงของคุณป้าวาเลนดังขึ้น แต่ฟังจากน้ำเสียงคุณป้าวาเลนคงโกรธพี่วิลเซอร์มาก
"ไม่ได้ตั้งใจ" พี่วิลเซอร์ตอบพลางขย
