[39] หวงรอยยิ้มของลิลิน

1982 คำ

[Wilzer Talk] "ก็เขาไม่ได้ถามหนิคะ" เธอเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อผมพูดจบ ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกประโยคด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เหมือนพึมพำกับตัวเอง "ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองมีเจ้าของแล้ว" "เถียง?" "เปล่าค่ะ" เธอเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าบูดบึ้งเล็กน้อย "งั้นก็รู้เอาไว้ว่า...มีแล้ว" ผมย้ำคำว่ามีแล้วใส่หน้าคนตัวเล็ก เลื่อนสายตามองต่ำลงไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอเพื่อย้ำถึงสถานะอีกครั้ง "ไอ้วิล" ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้พูดอะไรออกมาเสียงไอ้แม็กซ์เครย์ก็ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง ซึ่งมันก็ก้าวขาเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าผม ใกล้ๆ ลิลิน ผมจึงเอื้อมมือไปกระตุกแขนลิลินให้ถอยออกห่างจากมัน "อะไรเนี่ยพี่วิล" คนตัวเล็กหันมาโวยวายใส่ผม ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจตวัดแขนโอบเอวบาง จ้องหน้าไอ้แม็กซ์เครย์นิ่งๆ "กูชักจะรำคาญ" มันบ่นพึมพำออกมาเบาๆ พลางส่ายหน้าไปมา "รีบพูด" ผมไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด มันจะรำคาญหรือไม่ก็เรื่องของมัน อีกหน่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม