ตอนที่ 3

1947 คำ

สามวันที่แสนสนุกของเธอผ่านไปอย่างรวดเร็วมากจนแทบไม่น่าเชื่อ แต่ก็คุ้มค่าเพราะมีแต่อาหารตาชั้นดีทั้งนั้นเลยโดยเฉพาะไทก้า ผู้ชายที่ยิ้มยากมากที่สุดให้แก็งนี้ แต่พอยิ้มทีเล่นเอาเธอแทบจะละลายตรงนั้นให้ได้เลย ไทก้าไม่ได้ยิ้มให้เธอ เขายิ้มให้คนที่โทรไปหาต่างหาก “เควินเรื่องงานแต่งเราเลื่อนไปก่อนนะ” “แล้วแต่เธอสิ ฉันไม่รีบอยู่แล้ว” เธอกับเควินไม่ได้รักกันแต่ก็จำเป็นต้องแต่งงานเพราะผู้ใหญ่ที่ผูกมัดเราไว้ แล้วก็พัวพันเรื่องธุรกิจด้วย แต่หมอนี่ดูจะไม่เดือดร้อนอะไรเลยที่ต้องมาแต่งงานกับเธอ “นี่เควิน นายรู้ไหมว่าแฟนของไทก้าสวยมากขนาดไหน?” “ฉันยังไม่เคยเห็นหรอก ไอ้ไทก้ามันยังไม่พามาแนะนำให้รู้จักสักครั้งเพราะมันหวงมาก แต่เจราลมันบอกว่าสวยมากเลยนะ แล้วก็เด็กกว่าหลายปีด้วย” สวยมากเลยงั้นเหรอ? คนอย่างไทก้าชอบคนหน้าตาประมาณไหนนะ “แล้วทำไมไทก้ายิ้มยากจังล่ะ?” เธอไม่ค่อยเห็นไทก้ายิ้มเลยนะทั้งที่มาเที่ยวสนุกมากแท้ๆ เธอเลยอยากรู้มากๆ “มันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ได้พึ่งมาเป็นซะหน่อย ยกเว้นตอนคุยกับเมียนะมันถึงจะอารมณ์ดี” อยู่กับเขาแต่ถามถึงไอ้เหี้ยไทก้าอย่างเดียวเลย ความจริงแค่ดูแววตาที่มองก็รู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรแต่มันไม่มีวันเกิดขึ้นหรอก ต่อให้ไทก้าจะเลิกกับเมียลีน่าก็ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น แล้วตามนิสัยของเพื่อนที่รู้จักมานานมากคือมันไม่มีทางแทงข้างหลัง และไม่มีทางจะนอกใจเมียเด็ดขาด เรื่องรักเดียวใจเดียวไม่มีใครเทียบไทก้าติดสักคน “เท่ดีนะ ไทก้าหล่ออย่างกับนายแบบอิตาลี่เลย” เธอคิดไปเองรึเปล่าว่าเควินเน้นประโยคหลังเป็นพิเศษ แต่มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เธอก็ไม่ได้ทำอะไรมากเกินไปจนเควินไม่พอใจนี่ “แล้วฉันไม่เท่เหรอ?” “ก็เท่ไง นายมันแบดบอยตรงสเปคฉันที่สุดแล้ว แต่กับเพื่อนนายก็…” “เฮ้อ...ชอบเพื่อนผัวว่างั้น?” “เปล่าชอบสักหน่อย นายนอนไปเถอะ” นี่ก็บ่ายกว่าๆเขาควรจะนอนพัก ยังไงเควินก็ต้องเข้าไปคลับแน่นอน คืนนี้เธอคงไม่ไปด้วยเพราะอยากพักมากๆเลย “ก็เห็นเธอพูดถึงมัน?” “ฉันชอบก็ได้ แต่ฉันมีนายอยู่นะคงไม่ไปเอากับเพื่อนนายหรอกน่า อย่าคิดมากสิเควิน!” “ถึงเธออยากจนตัวสั่นหาทางทอดสะพานให้มันทุกทาง แต่ไอ้ไทก้ามันไม่เอาเธอหรอก…ไม่มีวันเอง ไทก้ารักเมียมาก!” “นอนไป! ฉันจะไปแล้ว” เธอขี้เกียจจะฟังเควินพูดแล้ว มันหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้สิ แล้วก็อยากเห็นเด็กคนนั้นจังว่าจะสวยเลิศเลอขนาดไหน จะสวยสู้เธอได้รึเปล่า แต่เดี๋ยวนะ! นี่เธอคิดอะไรกับไทก้าเนี่ย แล้วเควินล่ะ เธอคิดยังไงกันแน่? เขาไม่ได้นอนหลับหรอก แค่หลับตาฟังลีน่าพูดไปเรื่อยไม่นานก็แต่งตัวไปสปาตามที่บอกเอาไว้ ดูก็รู้ลีน่าชอบไอ้เหี้ยไทก้ามากซึ่งมันก็เป็นเพื่อนรักเพื่อนตายด้วย ถึงแม้จะได้ลีน่ามาเป็นเจ้าสาวในอีกไม่นาน แต่ถ้าไม่ได้ใจแล้วจะอยู่กันไปทำไม “โธ่เว้ย!!” เพล้ง!! เขาปัดแจกันดอกไม้ของลีน่าทิ้งแล้วลุกไปแต่งตัวเพราะไม่สามารถจะข่มตาหลับได้จริงๆ อยู่แบบนี้ต่อไม่ได้แล้วมันอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว ตลอดชีวิตแทบไม่เคยยอมใครเลย แต่ทำไมถึงยอมลีน่าได้มากขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่หยุดเรื่องลีน่าสักที อยู่ต่อก็เจ็บ ไปต่อก็เจ็บ จะเลือกทางไหนก็เจ็บอยู่ดี เขามาหาไทก้าที่ร้านแต่งรถของมัน ซึ่งบังเอิญว่าเจอเด็กผู้หญิงในชุดนักศึกษาน่ารักในห้องทำงานของเพื่อนด้วย แล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอเลยไม่รู้จะพูดคุยอะไร “สวัสดีค่ะ มาหาพี่ไทก้าเหรอคะ?” “ครับ แล้วไทก้ามันอยู่ไหม?” เขาแอบมองสำรวจเด็กคนนี้เร็วจนเจ้าตัวไม่ทันรู้สึก ดูเป็นคุณหนูมากๆ มองแล้วรู้สึกว่าใสสะอาด น่าทะนุถนอม และน่ารักมากๆเลย “เดี๋ยวหนูไปตามให้นะคะ” เด็กคนนั้นเดินออกไปแล้ว แต่ว่านี่น่ะเหรอเมียของมัน คนที่ตัวมันเองไม่กล้าแม้แตะต้อง คนที่ทำเอามันประสาทกินตลอดเวลา และเรียกว่าเมียทั้งที่ยังไม่เคยได้สักครั้ง “อ้าว! เฮียเควินมานานรึยังครับ?” ไอ้ทิวเด็กที่ดูแลร้านนี้เข้ามาทักทางตามปรกติหลังได้รู้จากแอม “พึ่งมาว่ะ” “แอมไปไหนอ่ะเฮีย ผมว่าจะพาไปซื้ออะไรกินสักหน่อย” “ใครว่ะแอม?” หรือว่าจะเป็นเด็กเมื่อกี้ คงใช่แหละ แต่สรุปเด็กคนนั้นเป็นแฟนใครกันแน่ระหว่างทิวหรือไทก้า? “ก็…” “เควินมีอะไรว่ะถึงมาหากูที่นี่” ไทก้าเดินมาพอดีกับเมียตัวน้อยที่ไปตามมาจากด้านหลังร้าน เขาไม่รู้ว่าเพื่อนจะมาหาแล้วก็ไม่ได้หยิบโทรศัพท์มาดูข้อความด้วย “กูเบื่อๆว่ะเลยมาหาเฉยๆ มึงล่ะว่างไหม?” “เออ ทิวพาแอมไปซื้อของหน่อยนะ” แล้วเด็กคนนั้นก็เดินออกไปพร้อมลูกน้องไทก้า “มึงมีอะไรกับกูก็พูดมา อย่ามาแกล้งทำเป็นเบื่อ” “กูว่าจะยกเลิกงานแต่งว่ะ” “มึงรักลีน่ามากขนาดนั้นจะทำได้เหรอว่ะ?” “กูไม่ได้รัก มึงทำความเข้าใจใหม่ด้วย” แล้วไทก้ามันรู้เรื่องเขาดี ผิดที่ตัวเขาเองเเหละที่ไม่ยอมรับสักทีว่ารักลีน่ามากขนาดไหน แต่การกระทำที่ผ่านมาน่าจะบอกได้เกือบทุกอย่างแล้ว “งั้นยกให้กู!” แกล้งมันหน่อยแล้วกันไอ้พวกปากแข็ง ผลั้ว!! “มึงหยุดเลยไอ้สัตว์! ลีน่าเป็นของกูนะเว้ยไอ้เพื่อนระยำ!!” เขาต่อยเพื่อนแบบอัตโนมัติเพราะควบคุมตัวเองไม่อยู่ แล้วไทก้าก็แค่นหัวเราะเบาเหมือนไม่เจ็บงั้นแหละ “กูแค่ล้อเล่นน่า! เรื่องแต่งงานมึงไปคิดเองให้ดีๆก่อนจะทำอะไร” ไทก้าเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วถึงได้พูดกับเพื่อนต่อ เขาไม่อยากจะแนะนำอะไรทั้งนั้น ลำพังเรื่องตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ก็อย่างว่าแหละพวกเราเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายกันมานานมาก แล้วผ่านเรื่องเลวร้ายสารพัดมาเยอะแยะจนรู้สันดานของแต่ล่ะคนพอสมควรว่าเป็นยังไง เขารู้ว่าไทก้ามันไม่ได้พูดจริงแค่ต้องการแกล้ง แต่ความหวงมันห้ามไม่ได้นี่! ปรกติเขาใจเย็นควบคุมตัวเองได้ดีเสมอ แต่ครั้งนี้สุดจริงๆเล่นูดไม่ดูสถานการณ์ “เด็กคนเมื่อกี้เหรอเมียมึง?” “เออ เดี๋ยวกูไปคลับด้วยเลย” “เมียมึงล่ะ?” “ไอ้เหี้ยแอลมารับตอนเย็น กูแตะต้องเรื่องนี้ไม่ได้” คลับเกรย์วูฟคืนนี้คนเยอะเหมือนปรกติ เขาไม่ได้พาลีน่ามาด้วยเลยให้หาเด็กมาบริการตัวเองสักคนเพราะไทก้าไม่เอาใครเลย แม่งอย่างเหี้ย! เพื่อนแสนโหดแต่เสือกกลัวเมียตัวกระเปียกเดียว! ผ่านไปไม่นานไอ้เจราลมันก็มาพร้อมเด็กใหม่ที่ไม่ใช่คนที่ไปเที่ยวด้วยกัน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพราะสันดานเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว คืนนี้มันไม่ได้สนุกเหมือนทุกครั้ง ออกจะน่ารำคาญด้วยซ้ำ เหล้าที่ชงมาเข้มจนแสบคอเล่นเอาชาแทบจะไม่รู้สึกอะไร แต่สิ่งที่คิดถึงคือการรู้ว่าลีน่าชอบไอ้ไทก้ามาก ทำไมมันไม่ใช่เขาว่ะ! ผ่านไปนานเข้าก็เหมือนเห็นภาพสะท้อนว่าลีน่านั่งซบไทก้าทั้งที่ความจริงมันก็ไม่ได้มีอะไรเลย ลีน่าไม่ได้มาคืนนี้ ส่วนไทก้าก็ยกเหล้าอย่างเดียว เขาคงเมาแล้วแน่นอนถึงมีอาการแบบนี้ เจราลกับลีโอคุยกับเรื่องทั่วไปไม่นานไอ้สองแฝดนรกอย่างเนทนัทก็เดินเข้ามานั่งกินด้วยกัน คืนนี้ไม่สนุกแต่ก็ฝืนอยู่ต่อและเก็บซ่อนอาการเอาไว้อย่างมิดชิด ภาพทุกอย่างเริ่มพล่าเบลอมากยิ่งขึ้น หลายครั้งที่ต้องขยี้ตาตัวเองเพราะเห็นภาพลีน่าอยู่กับไทก้าทั้งที่ไม่มีอะไร แล้วเหมือนว่าเพื่อนจะดูออกถึงถอนหายใจใส่ มุมปากของไทก้ามีรอยช้ำไม่ใช่ประเด็นที่คุยกัน แต่เรื่องที่คุยกับคืองานที่ค่อนข้างยุ่งมาก ดีลใหญ่ๆมักได้มาจากวงเหล้าทั้งนั้น เหล้านี่มันดีจริง ก๊อกๆ ๆ ลีน่าตื่นมากลางดึกเพื่อมาเปิดประตูให้เควิน ให้ตายเถอะ! หมอนั่นลืมเอาคีย์การ์ดไปรึไง หรือว่าอยู่ดีๆก็จำรหัสเข้าห้องตัวเองไม่ได้ถึงมารบกวนเวลานอนของเธอแบบนี้ “เค...ไทก้า!” เควินมาจริงๆ แต่เป็นไทก้าที่พยุงมาส่ง “มันเมาน่ะฉันเลยมาส่ง” ไทก้าประคองเควินให้เดินไปนอนบนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย อยู่ดีๆก็ต้องมาส่งถึงคอนโดเพราะเพื่อนกินเหล้าไม่ประมาณตัวเองเลยว่าไหวไหม เวรกรรมตกมาอยู่กับคนเมียไม่มาแบบเขานี่ไง! “ขับรถดีๆล่ะ” เธอเดินมาส่งที่ประตูแล้วบอกไทก้า ทั้งที่อยากชวนคุยนานกว่านี้แต่มันดึกมากแล้ว สีหน้าไทก้าก็นิ่งเฉยมากจนรู้สึกเกร็งขึ้นมาหน่อย ทุกคำพูดที่คิดได้เลยลืมไปหมด เธอต้องมาจัดการคนเมาหนักต่อ ผ้าชุบน้ำเย็นค่อยๆเช็ดไปที่หน้าแล้วตามด้วยแขนและลำตัว ต้องข่มใจเอาไว้เพราะกล้ามเนื้อของเควินดึงดูดมากจนเผลอลูบที่หน้าท้องเขา “จะทำไรลีน่า? ฉันหนาว” “แป๊ปนะ!” กำลังเพลินเลยหมอนี่ดันตื่นขึ้นมาซะอย่างนั้น “ลีน่า…เธออยากแต่งงานกับฉันไหม?” “แล้วนายล่ะ อยากแต่งงานกับฉันรึเปล่า?” เธออยากรู้เรื่องนี้มากกว่าและอยากได้ยินชัดๆจากปากเขา แต่ใจเต้นแรงเพราะอะไรก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน “ฉันอยากให้เธอรักฉัน ลีน่าฉัน….” เธอกลั้นใจฟังแต่เควินก็หลับไปก่อนซะงั้น ให้มันได้อย่างนี้สิไอ้บ้า!! หลังจากเช็คตัวให้เสร็จแล้วเธอก็นอนกอดเควินไม่นานเขาก็พลิกตัวมานอนกอดกันเหมือนทุกคืน ความจริงเขาเป็นคนที่อบอุ่นอ่อนโยนมากเลยนะ เท่าที่รู้จักมาตลอดชีวิตเควินคือผู้ชายที่ดีมาก ใจดีและตามใจเธอตลอดเวลา เรื่องแต่งงานของเราก็ยังให้เธอเป็นคนเลือกหมด ขนาดเธอเลื่อนงานออกเขาก็ยอม ฉันอยากให้เธอรักฉัน คำนี่เควินพูดก่อนจะหลับไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more