“เร็วๆ ทูนหัว...เดี๋ยวอดแต่งงานนะ เลยเวลาไปคุณพ่อคุณยกเลิก ผมคงตายแน่ๆ ผมนอนคนเดียวไม่ได้แล้ว”
อีธานบ่นพึมพำ การ์ดที่ยืนด้านหลังปั้นหน้าไม่ถูก เพราะหากหัวเราะออกมา อาจจะโดนเจ้านายคาดโทษ
เตชิลาดันประตูเปิดให้อีธาน เธอรีบก้มหน้าหลบสายตาหลายสิบคู่ด้วยความอาย แก้มแดงก่ำซับสีชมพูระเรื่อ เสหลบสายตาของอีธานที่กำลังมองอย่างขัดเขิน
“เชิญด้านในเลยค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ในบ้าน” เตชิลาเปรยลอย เธอรีบเดินหนีไปเพราะตนเองแต่งตัวไม่เหมาะสม เมื่อเทียบกับอีธานที่แต่งกายเต็มยศ
“จันทร์เจ้าไม่ไปด้วยกันเหรอครับ” อีธานฉวยข้อมือของเตชิลาเอาไว้
“จันทร์เจ้าขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหมคะ มันดูน่าเกลียด เหมือนไม่ให้เกรียติคุณเลยค่ะ คุณนัดกับป๋าไว้ทำไมไม่บอกจันทร์เจ้าบ้างล่ะ ปล่อยให้จันทร์เจ้าไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว”
เตชิลาตัดพ้อ เธอไม่รู้อะไรเลย เขาปล่อยให้เธอกังวลเกือบทั้งคืน
“ผมขอโทษครับ ผมยุ่งมาก เลยลืม
