บทที่4.คิดหรือว่าจะยอมแพ้...

1581 คำ

ปราโมทเหลือบมองหนุ่มหล่อที่เรียกเสียงกรี๊ดของผู้หญิงได้สนั่นที่สระน้ำเมื่อกลางวัน ท่านพยักหน้ารับคำ หมุนตัวมองไปที่ลานกว้าง และจิบเบียร์เย็นๆ กลั้วคอ อีธานหมุนเก้าอี้ตาม ท้าวสองแขนบนขอบโต๊ะ มองตามสายตาปราโมทไป “เป็นผมจะไม่ลงมาข้างล่างนี่หรอก ถ้ามีสาวสวย แนบข้างแบบคุณ” ปราโมทเลิกคิ้วขึ้นสูง ก่อนจะยิ้มกว้าง เมื่อพอจะเข้าใจความหมายที่ชายตรงหน้าพูดถึง มีคนเข้าใจท่านกับเตชิลาแบบผิดๆ เพิ่มอีกหนึ่งคน “มันน่าเบื่อน่ะถ้าต้องมองซ้ำๆ แบบเดิมอยู่ทุกวัน ผมก็อยากจะเห็นของสวยๆ งามๆ แบบอื่นบ้างนี่” เสียงที่บ่งความอารมณ์ดี กับท่าทีสบายๆ ของปราโมท ทำให้อีธานกัดกรามกร้วมๆ รีบข่มความเดือดดาลแทบไม่ทัน “คุณเบื่อเธอแล้วหรือไงครับ ทำไมถึงปล่อยเธอไว้คนเดียวล่ะ?” ปราโมทยิ้มกว้าง ไอ้หนุ่มนี้คิดไปไกลสุดกู่ ท่านนึกสนุกเมื่อได้หยอกเย้ากับหนุ่มๆ ที่มาสนใจบุตรสาวตัวเอง ทำไมปราโมทจะเดาไม่ออก ท่านรู้ว่าหนุ่มหน้าเข้มตรงห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม