ธรรม์พลิกข้อมือดูนาฬิกาแล้วยิ้ม ๆ สายตาของเขาไม่ได้มองเพื่อนของน้องเมียที่พยายามเสนอหน้ากันสุดฤทธิ์ เขามองใบบัวที่นั่งยิ้มเจื่อน ๆ เหมือนหล่อนกำลังเขินอาย
“น้องบัว พอดีว่าพี่ติดลูกค้า เป็นเคสสำคัญด้วย พี่นึกว่าบัวจะกลับบ้านไปแล้วซะอีก”
“บัวทราบค่ะว่าพี่ธรรม์งานยุ่ง แต่รับปากว่าจะกลับพร้อมพี่แล้วบัวก็ต้องรอค่ะ”
ใบบัวตอบก่อนหยิบกระเป๋าสะพายพร้อมหนังสือสองสามเล่มแล้วลุกจากที่นั่ง หล่อนหันไปทางเพื่อนทั้งสองที่นั่งมองพี่เขยของหล่อนตาหยาดเยิ้ม
“เจนนี่ ภาวินี บัวกลับก่อนนะ”
“บ๊าย...ค่อยเจอกันนาจา แล้วพรุ่งเนี๊ยไม่ทราบว่าพี่ธรรม์ยจะมารับหนูบัวอีกรึเปล่าจ๊า”
เจนนี่จีบปากจีบคอถามพร้อมส่งสายตาหวานหยดให้พี่เขยของเพื่อนสนิทที่ยิ้มให้โดยไม่แสดงออกว่ารำคาญแม้แต่น้อย
“ช่วงนี้พี่ก็คงต้องมารับบัวทุกวันล่ะครับเพราะต้นน้ำไม่ว่างเลย งานเขายุ่งกว่าพี่เพราะต้องติดต่อกับลูกค้าบางครั้งก็กลับดึก”
“ว้าว...แบ
