“เจนนี่” นักรบเผลอครางชื่อของเจนจิราออกมา ขณะที่สายตาเหลือบไปมองแก้วกานดาที่นั่งก้มหน้าทำงานโดยไม่พูดอะไร
“เจนนี่มารอพี่รบตั้งนานแล้วค่ะ เมื่อคืนคงเหนื่อยมากสิคะ ต่อไปเจนนี่จะไม่กวนพี่รบแบบนี้อีกแล้ว” เจนจิราพูดกับนักรบ แต่สายตาตวัดมองแก้วกานดา เจนจิราไม่ไว้ใจเลยที่นักรบกับแก้วกานดามานั่งทำงานในห้องเดียวกันอย่างนี้ สงสัยเธอต้องมานั่งเฝ้าเขาจนกว่าจะถึงวันแต่งงานแล้วล่ะ
“ไม่เป็นไรครับ เมื่อเช้าพี่มีเรื่องคุยกับคุณแม่นิดหน่อย เลยมาสาย” นักรบเดินไปนั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงานของตัวเอง โดยเจนจิราเบียดสะโพกนั่งลงพนักเท้าแขน จนดูเหมือนจะเกยขึ้นไปนั่งบนตักของนักรบด้วยซ้ำ
“อุ๊ย! คุยเรื่องแต่งงานของเราหรือเปล่าคะ” เจนจิราจงใจพูดเสียงดังให้คนที่นั่งทำงานอยู่ได้ยิน แก้วกานดาเหลือบตาขึ้นมองทั้งคู่แวบเดียว ซึ่งพอดีกับที่นักรบมองมา
“ฝ้าย...อุ๊ย! พี่รบ เจนนี่” นลินยิ้มกว้าง
“ลินจะมาชวนฝ้ายไปทานข้าวกลา
