อย่าร้องไห้สิ

1543 คำ

"งั้นก็ดี อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน จะได้จัดการส่งพวกมึงลงนรกทีเดียวสองคนเลย" "งั้นมึงก็เข้ามา อย่ามัวแต่เสียเวลาพูดอยู่เลย เข้ามาทั้งสามคนนั่นแหละ" ต้นน้ำกระดิกนิ้วเรียกพวกมันเข้าไปหา สองคนที่จับแขนฉันอยู่เลยปล่อย ก่อนจะค่อยๆ ย่างสามขุมเข้าไปหาเขา "มาเลย" ลูกกระจ๊อกคนแรกวิ่งเข้าไปหาต้นน้ำ แต่ก็ถูกเขาเตะสวนจนมันล้มลง แล้วตามกระทืบซ้ำตรงจุดตายของผู้ชาย โอ้! โหดมาก เลือดเย็นสุดๆ ฉันมัวแต่ลุ้นต้นน้ำอย่างกับลุ้นมวย จนลืมเรื่องคีตะไปเลย จนกระทั่งเขาคลานมาจับขา ฉันถึงได้สะดุ้งแล้วรีบนั่งลงช่วยพยุงเขาขึ้น "คีตะ! นายเจ็บมากรึเปล่า" ฉันนี่ไม่น่าถามเลยนะ สภาพแบบนี้ไม่เจ็บก็เรียกว่ายอดมนุษย์แล้วล่ะ "นายอย่าขยับสิ นอนอยู่นิ่งๆ ก่อน เดี๋ยวฉันเช็ดเลือดออกให้" ฉันประคองศีรษะที่มีแผลแตกของคีตะวางลงบนตัก แล้วล้วงหาทิชชูในกระเป๋ากระโปรงออกมาเช็ดเลือดตามใบหน้าออกให้เขา "ยัยโง่...เธอจะเข้ามาทำไม...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม