คำขอโทษที่เธอไม่ได้ยิน

1503 คำ

[[ คีตะ]] "โอ๊ย! ซี้ด!" ผมนั่งดูคุณแม่ล้างแผลให้ต้นเตยไป ก็ฟังเธอร้องครางโอดโอยไปด้วย "เจ็บเหรอจ๊ะ ต้นเตย ป้าว่าป้าก็มือเบาสุดๆ แล้วนะ" "ไม่ได้เจ็บค่ะ แต่มันแสบ" เธอรีบบอกว่ามันแค่แสบ ซึ่งดูจากสีหน้าเหยเกนั่นก็คงจะแสบน่าดู เห็นแล้วก็รู้สึกผิด อยากจะขอโทษแต่ปากมันก็หนักเหลือเกิน "อดทนหน่อยนะลูก จะเสร็จแล้ว เดี๋ยวป้าปิดแผลให้ อ้าวตายจริง! เทปปิดแผลอยู่ไหนล่ะเนี่ย" แม่หันซ้ายหันขวาหาอะไรสักอย่าง "แม่หาอะไรเหรอ" "หาเทปจะมาติดไม่ให้ผ้าก็อซหลุดน่ะสิ แม่ว่าแม่หยิบมาแล้วนะแต่หาไม่เจอ" "แม่เอามาจากไหน เดี๋ยวผมไปดูให้ เผื่อทำตกไว้" ผมรีบอาสาไปดูให้ อย่างน้อยก็ให้ผมได้ทำอะไรบ้าง เผื่อจะช่วยให้รู้สึกผิดน้อยลง "เดี๋ยวแม่ไปดูเองดีกว่า อยู่เป็นเพื่อนต้นเตยตรงนี้แหละ แล้วก็อย่าแกล้งกันอีกล่ะ" แม่กำชับก่อนจะลุกออกไปจากห้อง ผมอยากรู้จริงๆ ว่าในสายตาแม่ผมเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ผมหันกลับมาหาต้นเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม