ดูแลทั้งคืน
1353 คำ
ตอนที่7ดูแลทั้งคืน
บรื้นนน
เสียงรถบิ๊กไบค์ที่ดังเข้ามาใกล้ทำให้คลาสรีบเดินออกมาจากหลังม่านใบหน้าบึ้งตึงเพราะตื่นมาหายทั้งรถ ทั้งผู้หญิง แต่ไวท์กลับยิ้มใส่เขาจนเห็นฟันขาวเรียงสวย
“ยิ้มเหี้ยอะไร”
“ฮ่า ๆ ๆ รถมึงล่ะ”
“ไม่รู้” ตอบจบก็ก้าวขายาว ๆ คร่อมรถซ้อนท้ายกันออกมาจากโรงแรมม่านรูด เมื่อไวท์ขับเข้ามาที่ผับก็เจอว่ารถของเขาอยู่ที่นี่ แต่จอดแบบเรียกตีนเพราะจอดแนวขวางทั้งที่มีที่จอดรถพร้อมเส้นสัญลักษณ์แนวการจอดไว้ให้
“ไอ้แซม!” พนักงานหนุ่มที่ถือไม้กวาดอยู่หันตามเสียงเรียก เมื่อเห็นพวกเขาก็เดินมาหาพร้อมอุปกรณ์ในมือ
“เห็นตอนมีคนเอารถกูมาจอดไหม”
“เห็นครับ ผมก็ยังงงว่าเฮียคลาสไปไหน”
“แล้วผู้หญิงคนนั้นกลับยังไง”
“เห็นเรียกแท็กซี่ไปครับ”
“อืม” พนักงานเดินกลับไปทำหน้าที่เมื่อคนถามพยักหน้าให้ ไวท์เดินวนรอบรถก่อนจะเหลือบสายตาขึ้นมองเจ้าของอย่างมีเลิศนัย
“ไอ้คลาส”
“อะไร”
“รอยนี่มึงไปโดนอะไรมา” คลาสรีบเดินไปอีกฝั่งที่ไวท์ยืนอยู่ก่อนจะยกมือขึ้นนวดขมับเมื่อเห็นรอยครูดเหมือนไปเฉี่ยวกับของแข็งอะไรมาสักอย่าง
“มึงจะไปไหนต่อ”
“กลับคอนโดฯ”
“แล้วคืนนี้จะมาไหม”
“ดูก่อน” เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะกระชากเปิดประตูรถแล้วขับกลับมาที่คอนโดมิเนียมตัวเอง และกดเปิดสมาร์ตโฟนที่ปิดมันไว้ ปัดแจ้งเตือนทุกอย่างทิ้งแล้วกดไปที่เบอร์ของไทเกอร์
“ว่าไงเฮีย ผมโทรหาทั้งคืน”
“เพื่อนเมียมึงล่ะ”
“คนไหนเฮีย เมย์เหรอ” คลาสลอบถอนหายใจก่อนจะกรอกเสียงกดต่ำตอบสั้น ๆ
“ควีน”
“เฮียถามหาควีนทำไมอะ”
“กูถามมึงก็ตอบ! จะถามกลับทำเหี้ยอะไร”
“ฮ่า ๆ ๆ เฮียคลาสอารมณ์เสียเหรอ” คลาสค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจที่มันหนักตอนไหนก็ไม่รู้ลง ก่อนจะกรอกเสียงเข้มอีกครั้ง
“มึงเลิกกวนตีนกูนะไอ้ไทเกอร์”
“ผมไปกวนตีนอะไรเฮียล่ะ แค่ถามว่าถามหาควีนทำไมเอง”
“แล้วเพื่อนเมียมึงกลับยัง”
“กลับแล้ว ไม่พูดไม่จาสงสัยเสียใจเรื่องไอ้ไนน์อยู่”
“เออ!” คลาสกดวางสายก่อนจะโยนมือถือไปที่เบาะข้างคนขับ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งลูบตามลำตัวที่โดนคมเล็บของหญิงสาวเล่นงาน
“แสบฉิบหาย”
.....
ตั้งแต่เลิกกับไนน์ก็เพิ่งจะมีวันที่หลับยาว ๆ หลายชั่วโมง และที่มันเป็นแบบนั้นได้ก็เพราะร่างกายที่อ่อนล้าจนประท้วงให้ลืมตาแทบจะไม่ขึ้น ดวงตากลมโตค่อย ๆ กะพริบหลังจากรู้สึกนอนพอกระทั่งไม่เห็นแสงที่มันควรจะส่องลอดผ้าม่านที่แง้มไว้เข้ามา
“สองทุ่มแล้วนี่เอง” เธอพร่ำพูดคนเดียวด้วยเสียงแหบแห้ง ไม่รู้ว่าความร้อนของเหล้าบาดคอ หรือเพราะอะไร
มือนิ่มควานหาสมาร์ตโฟนที่ได้คืนมาจากเดียร์น่า ไนน์ทั้งโทรทั้งส่งข้อความมาไม่ต่ำกว่าร้อยครั้งทำเอาน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลพรากด้วยความรู้สึกผิด ถึงเขาจะนอกกายก่อน ถึงจะบอกเลิกกันแล้วแต่ก็เหมือนเธอทรยศไนน์อยู่ดี
ติ๊งง
“ตื่นยัง”
ข้อความจากเดียร์น่าทำใจกระหน่ำเต้นระรัว ตอนกลับมาเธอบอกว่าขอเวลานอนตื่นแล้วจะเล่าให้ฟังว่าหายไปไหนมาทั้งคืน ‘เธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้’
กริ๊งง
เมื่อยังไม่ได้ตอบกลับข้อความก็คงมามากดกริ่งเรียก ควีนรวบรวมแรงทั้งหมดหยัดตัวเองลุกจากที่นอนพยายามเดินไม่ให้มีพิรุธออกมาเปิดประตูให้เดียร์น่า
แอดดด
“นึกว่ายังไม่ตื่น จะให้เกอร์งัดห้องแล้วเนี่ย” ควีนหลีกทางให้เดียร์น่าเดินเข้ามานั่งที่โซฟา ก่อนที่เธอจะนั่งลงข้าง ๆ กันแต่ไม่กล้ามองตากันทั้งที่เดียร์น่าก็ไม่ได้จ้องขนาดนั้น
“ดีนะที่เมื่อคืนแกไม่กลับมาที่นี่ ไนน์มันมาอาละวาดจน รปภ.โยนมันออกไป”
“...”
“ว่าแต่เฮียคลาสเอาแกไปไว้ไหน โทรก็ไม่ติด”
“โอ๊ยย ปวดหัวจัง” ควีนทิ้งศีรษะกับพนักพิงโซฟาพลางยกมือขึ้นนวดขมับ เดียร์น่าไม่ได้แปลกใจเลยที่เพื่อนมีอาการแบบนั้นเพราะซัดเหล้ากันไปไม่ใช่น้อย เธอเคยเมาตอนเลิกกับแม็คย่อมรู้ดี
“จะว่าไปฉันก็แอบสงสารไนน์มันนะ”
“...” ควีนนิ่งเงียบแต่ในใจสุดสั่นไหว ถ้าเป็นเมย์จะไม่มีคำว่าสงสารแน่ ๆ เพราะเป็นเพื่อนที่จิตแข็งที่สุด
“นึกถึงตัวเองตอนไปอ้อนวอนคนที่แม่งไม่รักเรา เข้าใจเลยว่าเจ็บยังไง”
“ตอนแกหนีออกไปแล้ว มันร้องไห้เลยนะที่แกจูบกับเฮียคลาส” ควีนน้ำตาคลอ และต้องเม้มปากแน่น เหมือนแผลสด ๆ ถูกราดด้วยอะไรแสบ ๆ ทนไม่ไหวจึงเอาขาขึ้นมาอยู่ในท่ากอดเข่าฟุบใบหน้าร้องไห้อีกความรู้สึกที่ข่มกลั้นไว้พังทลายอีกครั้ง
“ควีน...”
“โอเค...ไม่ต้องห่วง” เดียร์น่าได้แต่มองเธอเงียบ ๆ จากที่เคยร้องไห้เพราะเจ็บที่โดนทรยศ ในตอนนี้กลายเป็นว่าเจ็บ...ที่เธอเองก็ทรยศความรักที่มีต่อไนน์เหมือนกัน...มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
กริ๊ง ๆ
“ใครอะควีน”
“จะใครถ้าไม่ใช่ผัวแก เมย์ไม่อยู่นี่”
เดียร์น่าถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู และคนที่กดกริ่งเรียกก็เป็นไทเกอร์จริง ๆ
“อะไรของนาย”
“ก็เห็นหายไป เลยตามมาดูว่าอยู่นี่ไหม” ปากพูดกับเดียร์น่าแต่ตามองไปยังควีนที่ก้มหน้าร้องไห้อยู่
“เฮียคลาสโทรมาถามหาเธอด้วยนะควีน”
พรึ่บ เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นดวงตาหลุกหลิกไปมาอย่างมีพิรุธจนไทเกอร์ต้องแอบกลั้นขำ
“ถามอะไร นี่ฉันยังไม่ได้โทรไปด่าเลยนะเรื่องที่ปล่อยควีนนั่งแท็กซี่กลับ ว่าแล้วก็โทรดีกว่า”
“เดียร์!” เดียร์น่าช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าของห้องที่อยู่ ๆ ก็เรียกเธอเสียงดัง แต่มือไม่ได้หยุดชะงักยังคงกดโทรหาคนที่พูดถึงจริง ๆ
ตืดด ตืดด
“เดียร์...”
“หื้อ?”
ตืดด ตืดด
ใจของควีนเต้นโครมครามแทบไม่เป็นจังหวะทั้งที่ใบหน้ายังเปื้อนคราบน้ำตา ก่อนที่เสียงทุ้มต่ำจากปลายสายจะดังแทรกเข้ามาเพราะเดียร์น่าดันเปิดสปีกเกอร์โฟน
“ฮัลโหล”
“เฮียคลาส! ทำไมไม่ดูแลเพื่อนเดียร์เลยปล่อยกลับแท็กซี่ได้ยังไง”
“ก็ดูแลทั้งคืน เช้าก็ดูแลอีก” ควีนหน้าเหลอ ไทเกอร์กลั้นยิ้ม ส่วนเดียร์น่ายังคิดไม่ทันเพราะตั้งใจโทรไปตำหนิเขาท่าเดียว
“ปล่อยผู้หญิงกลับแท็กซี่เนี่ยนะ! ถ้าควีนเจอคนขับบ้ากามขึ้นมาจะทำยังไง!”
“แล้วเจอไหม คนบ้ากาม” ควีนนั่งตัวสั่นทำหน้าไม่ถูกเมื่อโดนเดียร์น่าตวัดสายตามองระคนสงสัย ก่อนที่ไทเกอร์จะช่วยชีวิตเธอด้วยการดึงตัวเมียตัวเองออกไป
“อะไรเนี่ยเกอร์ ฉันจะอยู่กับควีนก่อน”
“ไม่ต้องกวนควีนหรอก ควีนอยากนอน”
“ก็ควีนเพิ่งตื่น จะอยากนอนได้ยังไง”
“ออกมาเถอะว่ะ”
เสียงเดียร์น่ากับไทเกอร์เถียงกันดังจนเขาได้ยิน และรู้ว่าสองคนนั้นอยู่ในห้องของควีนแน่นอน เพียงแค่นึกมุมปากก็คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ถูกน้องสาวเพื่อนโทรปลุก กลับไม่ได้รู้สึกหงุดหงิด
“หึ”
‘มาจูบกูประชดคนเก่า จูบแล้วต้องได้ซะด้วยสิ’
- ผู้เขียน
