เสียใจให้พอ
1372 คำ
ตอนที่4 เสียใจให้พอ
วันต่อมา
Rrrr
“ฮัลโหล”
“ควีน ฉันออกมากับไทเกอร์แล้วนะอยู่ร้านข้าว”
“อ้าว กินข้าวกันเหรอ”
“ใช่ มันหิว”
“โอเค เมย์ก็คงมาแล้วมั้ง” ควีนในชุดนักศึกษาแบบพอดีตัวเป๊ะคว้ากระเป๋าสะพายจากเบาะข้าง ๆ แล้วเปิดประตูรถโดยไม่ได้ดูให้ดีว่ามีคนดักรอเธออยู่
“กรี๊ดด” ควีนกรีดร้องอัตโนมัติเมื่อถูกผลักติดกับรถ และหลับตาปี๋ตามสัญชาตญาณจนไม่เห็นว่าคนที่ทำแบบนั้นคือใคร แต่กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยก็ทำใจเธอสั่น เมื่อลืมตาขึ้นเห็นดวงตาคู่คมตรงหน้ามันก็ผ่านการร้องไห้หนัก ๆ มาใจมันก็สลายครั้งแล้วครั้งเล่า
“ควีน”
“ไนน์! ออกไปนะ!”
“ขอโทษควีน เราไม่เลิกกันนะ”
“ไปให้พ้นอย่ามายุ่งกับเรา”
พรึ่บ ไนน์ไม่ทำตามที่เธอตะคอกใส่แถมยังดึงเธอเข้ามากอดแน่นแม้ว่าคนตัวเล็กจะดีดดิ้นอย่างไม่ยอม
“ควีน...ไม่ต้องหายโกรธเราตอนนี้ก็ได้แต่เราไม่เลิกกันได้ไหม”
“อย่าเห็นแก่ตัวไปมากกว่านี้เลยไนน์”
“เรายอมเห็นแก่ตัวถ้าเราไม่เลิกกัน เรารักเธอคนเดียวนะควีน”
“ฮึกก ถ้าไนน์รักเรามากพอไนน์จะไม่ไปเอาคนอื่นเลย” คำพูดที่ออกจากปากของเธอเปรียบเสมือนเข็มเป็นร้อยเป็นพันเล่มที่กระหน่ำทิ่มแทงหัวใจคนทั้งคู่ เขาไม่อยากเสียคนที่รักมาก ๆ ไป เธอก็เจ็บปวดเกินจะรักเขาต่อ
“ที่ผ่านมาเราเป็นแฟนที่ไม่ดีเหรอควีน”
“ดีสิ ฮืออ เธอเป็นแฟนที่ดีมาก ๆ”
“งั้น...”
“แต่มันคนละเรื่องกัน นอกใจก็คือนอกใจ!” ควีนพูดทั้งน้ำตาที่มันกลั้นไม่อยู่ก่อนจะรวบรวมแรงที่มีผลักเขาออกไปจากตัว ไนน์ได้แต่มองเธอทั้งน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มไม่ต่างกัน มันบอกว่าเขาก็เสียใจมากจริง ๆ
“อย่ามายุ่งกับฉันอีก อย่าให้พูดซ้ำ”
“เธอยังโกรธเรามากอยู่ไว้เราค่อยมาหาใหม่นะ”
“...”
“แต่ก็อยากให้รู้ไว้ เราไม่เคยรักใครนอกจากเธอ” สิ้นคำนั้นควีนได้แต่เบือนหน้าหนี ก่อนจะเดินออกมาทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนจนเจอเมย์ที่กำลังเดินมาหาเธออยู่พอดี
“มันทำอะไรแกหรือเปล่าควีน” ควีนส่ายหน้าแทนคำตอบโดยไม่หันกลับไปมองคนข้างหลัง
“มันมาทำไม แล้วทำไมถึงร้องไห้”
“ก็...มาขอโทษนั่นแหละ” ทั้งสองนั่งลงที่ม้านั่งหินอ่อน ควีนเอาแต่ก้มหน้าลงพลางยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาเป็นระยะ
“เฮ้ออ ฉันรู้นะว่ามันตัดใจยากแฟนคนแรกนี่เนอะ”
“ถ้าไม่มายุ่งกันอีกฉันตัดใจได้แน่เมย์”
“เป็นอะไร” เสียงเดียร์น่าถามพร้อมมีมือวางบนบ่า ทำให้เธอยิ้มให้ตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นหลังจากคิดว่าน้ำตามันแห้งไปจากตาแล้ว
“คืนนี้ไปเมากัน”
“ได้อยู่แล้ว จองโต๊ะเลยนะ”
.....
“เฮียมึงไปไหน” คลาสถามผู้จัดการผับที่เอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ที่ชั้นสาม และคืนนี้เขายังไม่เห็นหัวเจ้าของผับเลย
“เฮียนิกตรวจสภาพเด็กใหม่อยู่ครับ”
“ไอ้เวร แสดงว่าคนนี้สวย?”
“สวยครับ” คลาสทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะไปที่อู่เดย์ก็หวานกับเมีย มาที่นี่นิกกี้ก็ยังไม่ลงมา ส่วนไวท์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาก็เริ่มเบื่อขี้หน้ามัน
“เหลือแค่มึงกับกูละ”
“ฮ่า ๆ ๆ เหงาเหรอมึง”
“เบื่อว่ะ”
“ก็ไปหาเอาสักคนสิวะ หรือจะเรียกเด็กมา?” คลาสส่ายหน้า เรื่องผู้หญิงเขาไม่เคยขาดอยู่แล้วถ้าจะเอา
อยู่ ๆ ก็มีเด็กสาวแต่งกายน้อยชิ้นมานั่งลงข้าง ๆ เขากับไวท์ก่อนจะทำหน้าที่ชงเหล้าให้ด้วยความชำนาญ
“เฮียนิกกี้สั่งให้พวกหนูมาดูแลค่ะ”
“ยังอุตส่าห์ห่วงพวกกูนะไอ้เหี้ย” คลาสสบถก่อนจะรับแก้วเหล้ามาแล้วกรอกลงคอ จังหวะเดียวกันก็ได้เห็นว่ามีหญิงสาวในชุดเดรสดำหรูหราส่งยิ้มให้อยู่
“กูเห็นมองมาหลายทีละ”
“มึงเคยเห็นไหม”
“มาบ่อย ปกติเห็นมาหลายคน” คลาสแอบแสยะยิ้มก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่งพลางส่งสายตากลับไป
เมื่อเขาวางแก้วลงเด็กชงเหล้าก็ทำหน้าที่ของเธอทันที ก่อนจะยกแก้วขึ้นมาเหมือนจะป้อนให้อย่างออดอ้อน
“โอ้โฮ เสือคลาสเลิกจำศีลแล้วเหรอ” เมื่อได้ยินเสียงคนมาใหม่เขากับไวท์ก็เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะต้องขมวดคิ้วพร้อมกัน
“เดียร์น่า”
“นึกแล้วว่าเฮีย ๆ ต้องอยู่ที่นี่”
“มากับใคร”
“มากับเพื่อนค่ะ”
“แล้วผัวไปไหน”
“ผัวเผออะไรไม่มีสักหน่อย” เดียร์น่าทำหน้ามุ่ยก่อนจะคว้าเหล้าในถังน้ำแข็งที่วางบนโต๊ะไป
“ขอนะคะ” น้องสาวเพื่อนชูขวดเหล้าพร้อมยิ้มแฉ่งก่อนจะเดินบนรองเท้าส้นสูงนวยนาดออกไป พรึ่บ
“มึงจะไปไหน”
“...” คำถามของไวท์ไม่ได้รับคำตอบ คลาสทิ้งเด็กชงเหล้าสุดเซ็กซี่กับเพื่อนที่เหลืออยู่คนเดียวเดินตามเดียร์น่ามาจนถึงโซนวีไอพี และก็นั่งลงเบียดเสียดเธอ พรึ่บ
“เฮียคลาส!”
“ใครอะเดียร์น่า เดี๋ยวไทเกอร์มาเป็นเรื่อง”
“เพื่อนเฮียเดย์ เกอร์รู้จัก”
“อ๋อ สวัสดีค่ะชื่อเมย์นะคะ” เขาพยักหน้าให้หญิงสาวที่เพิ่งแนะนำตัว ก่อนสายตาจะมองคนที่นั่งข้าง ๆ กันอย่างห้ามใจไม่ได้
“ตามมาเอาเหล้าขวดเดียวเนี่ยนะเฮียคลาส”
“เปล่า เบื่อข้างบนเลยมานั่งด้วย”
“เฮอะ แทบจะล้วงกันขนาดนั้นยังเบื่ออีกเหรอ” คำพูดของเดียร์น่าชัดแจ๋วเพราะอยู่โซนที่เสียงเพลงไม่รบกวนมากนัก และมันทำให้หญิงสาวเจ้าของใบหน้าเศร้าปรายตามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะเอาสายตาหนีไปทางอื่น
“เดี๋ยวมานะเหมือนฉันเห็นเจ้ตรงโน้น” พูดจบเมย์ก็ลุกพรวดออกไปทันที จึงเหลือควีนที่นั่งโอนเอนอยู่คนเดียวโดยมีเดียร์น่าคอยเติมเหล้าใส่แก้วไม่ยอมให้มันว่างเปล่า
“เพื่อนโดนผัวทิ้งเหรอ”
“เฮีย” เดียร์น่ากัดฟันใส่ไม่อยากให้เพื่อนได้ยินคำพูดแทงใจดำ ก่อนที่ควีนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าสะพายเพราะมีเบอร์แปลกโทรเข้ามา
“ฮัลโหล...”
“ควีนเมาเหรอ!” ปึก! เพียงแค่ได้ยินเสียงนั้นจากประโยคสั้น ๆ ควีนก็โยนสมาร์ตโฟนลงบนโต๊ะ ก่อนที่เดียร์น่าจะคว้ามันขึ้นมาก็เห็นว่าสายมันตัดไปแล้ว และโทรเข้ามาใหม่พอดี
“เลิกยุ่งกับควีนได้แล้วไอ้เลว!” ติ๊ด
“ฮืออ” ร่างเพรียวบางฟุบใบหน้ากับโซฟาสั่นไหวเพราะแรงสะอึกสะอื้น ก่อนที่ต่อมาเธอจะขยับขึ้นมานั่งตามเดิมแล้วกรอกเหล้าเพียว ๆ ลงคอทีเดียวครึ่งแก้ว เดียร์น่าจึงทำหน้าที่เป็นโค้ชไปนั่งปลอบใจเพื่อนข้าง ๆ
“เสียใจให้พอนะควีน เราแค่เสียคนเลว ๆ ไป”
“ตอนไอ้พี่แม็คมันนอกใจแก แกคงเจ็บมากสินะเดียร์...” โค้ชสาวน้ำตาคลอ ก่อนจะเทเหล้าเข้ม ๆ ลงแก้วเกือบเต็มแล้วกรอกมันลงคอทีเดียวหมด และยังรินใส่แก้วของควีนอย่างไม่ยอมบกพร่องในหน้าที่
“โคตรเจ็บ นึกถึงทีไรก็เจ็บ”
คลาสกอดอกมองสองสาวที่ยกแก้วแข่งกันไม่พัก และแม้เดียร์น่าจะตามหลังเพื่อนหลายแก้วแต่ก็เหมือนจะเมาได้สูสีกัน และถ้าไทเกอร์รู้ว่าเมียมันคิดถึงผัวเก่า...ไม่อยากจะคิด
“มันมาแล้ว!” เสียงของเมย์ดังขึ้นก่อนที่ตัวจะถึงด้วยซ้ำ ทำเพื่อนทั้งสองรวมถึงคลาสมองเธออย่างพร้อมเพรียง
“ไอ้ไนน์มา!”
- ผู้เขียน
