ตอนที่ 5 พวกเขาคือมังกร
1525 คำ
แพรวา part
หลังจากเล่นที่สวนสนุกจนพอใจคุณเจฟก็พาฉันแวะทานอาหารเย็น หลังจากนั้นเขาก็บอกว่าจะไปคุยธุระกับเพื่อนที่คลับตึกข้าง ๆ ร้านของเขา เมื่อมาถึงที่ร้านคุณเจฟก็เดินนำฉันขึ้นไปที่ชั้นสาม ที่นี่เป็นคลับที่ใหญ่พอสมควร ดูท่าทางมีแต่คนรวย ๆ มาเที่ยว
พรึ่บ! ชายชุดดำที่เฝ้าอยู่หน้าประตูชั้นสามก้มหัวลงทันทีเมื่อเขาพาฉันเดินไปถึงหน้าประตูเหมือนกำลังทำความเคารพ พร้อมเอื้อมมือมาเปิดประตูให้ ขณะที่ฉันกำลังสงสัยว่าคุณเจฟเป็นใครกันแน่ ประตูที่เพิ่งเปิดออกทำให้เห็นข้างในว่ามีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เขาดูเหมือนเป็นลูกครึ่ง แต่เขาไม่ใส่เสื้อ ข้างบนที่เปลือยเปล่าทำให้เห็นลายสักมังกรสามตัวที่คล้าย ๆ รอยสักของคุณเจฟ อยู่ที่ต้นแขนด้านซ้าย พวกเขาเป็นใครกันแน่นะ แต่เหมือนสมองจะคิดอะไรบางอย่างออก ฉันถอยหลังมาหลบอยู่หลังคุณเจฟทันที
"คุณพาหนูมาขายให้ผู้ชายคนนี้เหรอคะ"
ฉันถามออกไปตามที่สมองพึ่งคิดได้ เขาซื้อฉันมาตั้งแพง ดูแลอย่างดี นี่อาจจะถึงเวลาที่ฉันต้องทำงานแล้วก็ได้
"เธอจะบ้ารึไงยัยหมวย ไอ้นี่มันเพื่อนฉัน ฉันแค่มาคุยงานกับมัน"
คำตอบของเขาทำเอาฉันโล่งอกจนถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ไอ้เดวิด มึงช่วยใส่เสื้อหน่อย เด็กมันตกใจหมดแล้วเนี่ย"
คุณเจฟหันไปคุยกับผู้ชายที่อยู่ในห้อง คนนี้ชื่อเดวิดนี่เอง
"แล้วมันร้านกูมั้ย กูจะใส่ไม่ใส่ก็เรื่องของกู พวกมึงนี่เวลาต่อหน้าผู้หญิงแล้วชอบสั่งเพื่อนฝูง"
คำตอบค่อนแคะแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่ แต่เขาก็ยอมใส่เสื้อแต่โดยดี
"แพรวา นี่ไอ้เดวิด เจ้าของที่นี่"
คุณเจฟแนะนำให้ฉันรู้จักเพื่อนของเขา ซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะแนะนำทำไม
"สวัสดีค่ะ คุณเดวิด"
ฉันยกมือขึ้นไหว้เขาอย่างนอบน้อม
"เด็กมาใหม่เหรอ ท่าทางจะสด ไหนให้กูลองหน่อยดิ๊"
ไม่พูดเปล่าผู้ชายที่ชื่อเดวิดก็เดินดุ่ม ๆ มาทางฉัน พร้อมสีหน้าที่เหมือนเสือจ้องจะตะครุบเหยื่อ จนทำให้ฉันต้องถอยกรูดไปข้างหลังอีกครั้ง
"พอเลยมึง เด็กมันตกใจหมด"
คุณเจฟพูดพลางผลักตัวเพื่อนออกไป ท่าทางคนถูกผลักจะชอบใจ เพราะฉันเห็นเขาหัวเราะออกมา จากนั้นคุณเจฟก็พาฉันนั่งลงข้าง ๆ บนโซฟาตัวใหญ่ที่อยู่ในห้อง ไม่นานนักก็มีคนเข้ามาใหม่ เป็นผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่ง ซึ่งฉันจำทั้งสองคนได้ดี ก็ผู้ชายคนนั้นคือเจ้าของคาสิโนที่ขายฉันให้คุณเจฟ ส่วนผู้หญิงที่ฉันเห็นนั้นก็คงจะเป็นภรรยาของเขา เพราะดูท่าทางเขาจะหวงและให้เกียรติเธอมาก ๆ
เสียงหวาน ๆ ของผู้หญิงคนนั้นเอ่ยทักทายคุณเจฟ กับคุณเดวิด พร้อมยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อบ พอได้มองหน้าเธอชัด ๆ ทำให้เห็นว่าเธอสวยมาก ที่สำคัญเธอดูท่าทางใจดี เพราะคราวก่อนที่คาสิโนเธอก็ต่อว่าพ่อฉันไปชุดใหญ่ เมื่อคิดได้ฉันจึงยกมือขึ้นสวัสดีเธอ
"สวัสดีค่ะ เอ่อ คุณ.."
ฉันเองก็ลืมไปว่าไม่รู้จักชื่อของเธอ
"ลิตาค่ะ เรียกพี่ลิตาก็ได้"
เธอบอกฉันพลางส่งรอยยิ้มสดใสมาให้ เธอใจดีจัง เมื่อหันไปขอคำตอบจากคุณเจฟว่าฉันเรียกเธอว่าพี่ได้รึเปล่า เขาก็พยักหน้า
"สวัสดีค่ะ พี่ลิตา"
รอยยิ้มกว้างถูกส่งไปให้กับพี่ลิตา ฉันรู้สึกเหมือนได้เจอพี่สาวยังไงยังงั้น เราสองคนแยกตัวออกมานั่งที่โซฟาอีกมุมหนึ่งเพื่อที่จะให้ผู้ชายทั้งสามคนคุยเรื่องงานกันได้สะดวก
"เป็นไงบ้างแพรวา สบายดีมั้ย"
พี่ลิตาถามฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"แพรสบายดีค่ะ คุณเจฟดูแลแพรอย่างดี"
ฉันตอบเธอไปตามตรง เมื่อได้ยินคำตอบพี่ลิตาก็ยิ้มออกมาเหมือนรู้สึกโล่งใจ ฉันคิดว่าเธอเองก็คงไม่สบายใจตั้งแต่คราวที่เห็นฉันที่คาสิโน แต่มันคือธุรกิจ เรื่องนี้มันไม่มีใครผิดหรอก ถ้าจะผิดก็คงเป็นพ่อฉันคนเดียว
"พี่ลิตาคะ แพรขอถามอะไรได้มั้ยคะ ทำไมคุณเจฟกับคุณเดวิด ถึงมีรอยสักคล้าย ๆ กันเลยคะ"
ฉันถามออกไปด้วยความอยากรู้
"ไม่ใช่แค่สองคนนั้น พี่ชานนท์ก็มีรอยสัก แต่รายนั้นสักอยู่ข้างหลัง แพรเลยไม่เห็น รอยสักพวกนั้นเป็นการบ่งบอกว่า พวกเขาคือมังกร"
คำตอบของคนตรงหน้ายิ่งทำให้ฉันสงสัยเข้าไปอีก
"มังกรเหรอคะ"
คำถามของฉันทำเอาพี่ลิตาต้องอธิบายให้ฟังเพิ่ม จนฉันเข้าใจว่าพวกเขาคือ ดราก้อน กรุ๊ป จากนั้นเราสองคนก็คุยกันอย่างถูกคอ ปล่อยให้ผู้ชายนั่งดื่มฉลองกัน
//////////
เจฟ part
หลังจากคุยงานเสร็จ ไอ้ชานนท์ก็บอกผมกับไอ้เดวิดว่ามันกำลังจะแต่งงานกับน้องลิตาคนสวยของมัน ถึงจะตกใจที่มันจะแต่งงานเร็ว แต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ คนคลั่งรักแบบไอ้ชานนท์ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ พวกผมเลยดื่มฉลองให้กับว่าที่เจ้าบ่าว
"กับเด็กนี่มึงยังไง"
ไอ้ชานนท์ถามพลางหันไปมองทางแพรวา
"พามาเที่ยว"
ผมตอบไปสั้น ๆ ก็ผมพาเธอมาเที่ยวจริง ๆ
"มึงหลอกกินเด็กก็บอกมาเหอะ"
คำพูดของมันนี่เหมือนไม่ได้กลั่นจากสมอง
"ไม่ได้หลอก คนนี้กูจริงจัง"
ผมตอบไอ้ชานนท์ออกไปตามความคิด มันเองก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใส่ผม
"คนอย่างมึงเนี่ยนะจริงจัง แดกเด็กเกือบหมดร้านแล้วมั้ง"
ไอ้เดวิดยังเป็นคนที่รักษาระดับความปากปีจอของมันได้อย่างคงเส้นคงวา
"เรื่องของกูมั้ยครับคุณเดวิด ถึงกูจะชอบเรื่องอย่างว่า แต่เวลากูชอบใครกูก็พร้อมจะหยุดเว้ย ไม่เหมือนมึง ตายด้านแล้วมั้ง วัน ๆ แดกแต่เหล้า ไม่เคยเห็นยุ่งกับผู้หญิงคนไหน"
ผมตอกกลับมันไป สีหน้าเหมือนจะงอนบ่นผมอุบอิบ แต่ลูกน้องคนสนิทของมันก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
"เฮียเดวิดเคยอกหักครับคุณเจฟ เฮียเลยไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นเลย"
ผมกับไอ้ชานนท์มองหน้ากันเลิ่กลัก ไอ้เดวิดเนี่ยนะอกหัก
"หุบปากไปเลยให้แจ๊ส เดี๋ยวกูไล่ออกซะเลย โทษฐานเผยความลับเจ้านาย"
เพื่อนซี้ตัวดีพูดขู่ลูกน้อง แต่มันก็แค่ขู่เท่านั้นแหละ มันจะกล้าไล่ไอ้แจ๊สออกได้ยังไง ก็ทั้งสองคนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก
"ไม่ต้องกลัวไอ้แจ๊ส เล่ามาเลย ถ้ามันไล่ออก ย้ายมาทำงานกับฉันได้ทันที"
ผมพูดพลางยักคิ้วใส่ไอ้เดวิด มันทำหน้าซังกะตายอย่างเสียมิได้
"คืองี้ครับ เฮียเนี่ยชอบน้องไข่มุกมาตั้งแต่เด็ก ๆ เลยครับ บ้านเฮียกับน้องไข่มุกอยู่ติดกันสมัยที่ยังอยู่ภูเก็ต อุตส่าห์เลี้ยงต้อยมาตั้งแต่น้องมันอยู่อนุบาล ตอนนั้นเฮียกำลังจะขึ้น ม.4 ต้องย้ายมาอยู่กรุงเทพ ห่าง ๆ กันบ้าง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ พอน้องไข่มุกกำลังจะจบ ม.6 ดันเปิดตัวว่าที่ลูกเขยกับที่บ้านซะงั้น เฮียเราก็เลยอกหักดังเป๊าะเลยครับ"
จบคำบอกเล่าของไอ้แจ๊ส ผมกับไอ้ชานนท์ก็หัวเราะกันเสียงดัง นี่เป็นความลับที่มันไม่เคยบอกพวกผมเลยนะ
"มึงสายกินเด็กเหรอวะเนี่ย"
ผมแหย่มันอีกเล็กน้อย
"ว่าแต่กู มึงก็ไม่ต่างหรอก เด็กนั่นรุ่นลูกมึงเลยมั้งกูว่า หลอกฟันเด็ก"
"กูยังไม่ได้ทำอะไรเด็กนั่น"
คำตอบของผมทำให้พวกมันตาโตยิ่งกว่าเดิม
"มึงอยู่กับผู้หญิง แถมน่ารัก น่าฟัดขนาดนั้น เกิน 24 ชั่วโมง โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเนี่ยนะ โคตรมหัศจรรย์"
คราวนี้เป็นไอ้ชานนท์ที่แซะผม
จะว่าไปก็เหมือนที่พวกมันว่านั่นแหละครับ ผมไม่เคยปล่อยผู้หญิงคนไหนรอดพ้นเงื้อมมือเลยสักครั้ง ไม่เกิน 24 ชั่วโมง ผมก็จัดการรวบหัวรวบหางหมด แต่กับแพรวามันต่างออกไป ยิ่งผมเห็นใบหน้าที่เริ่มมีรอยยิ้มของเธอ ผมก็ยิ่งไม่อยากจะทำให้เธอร้องไห้ ผมแค่อยากจะให้รอยยิ้มแบบนี้อยู่กับเธอไปตลอดแค่นั้นจริง ๆ
//////////
- ผู้เขียน
