Chapter 8
1471 คำ
หญิงสาวเดินคอตกมาจนถึงรถของชายหนุ่มที่จอดอยู่ไม่ไกลมากนัก เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆทำใจอยู่สักพักก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ประตูรถแต่ว่าถูกเปิดออกโดยคชาภัทรเสียก่อน เขาเดินมาหาหญิงสาวก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
"กลับบ้านกันนะหนูน้อย"
"ทำไมคุณชอบขู่หนูคะ แล้วจะให้ไปนอนด้วยแบบนี้บ่อยๆแม่ของดาราจะสงสัยเอานะ"
เธอบ่นออกมาเสียงเบา เหนื่อยจะทะเลาะกับเขามากเพราะถึงจะมีเหตุผลมากมายแต่ยังไงก็สู้เขาไม่ได้ คนชอบขู่แบบนี้ไม่รู้ว่าเธอจะหลุดพ้นตอนไหน
"ให้ฉันโทรขออนุญาตให้มั้ยล่ะ เอาเบอร์แม่หนูมาสิ"
ดารารัตน์มองหน้าเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ดูเอาสิว่าเธอพูดมาขนาดนี้แล้วยังทำเหมือนเล่นไปอีก ทั้งที่เธอจริงจังมาก
"ดาราไม่ตลกนะคะ"
"ฉันก็ไม่ตลกนะ จริงจังเหมือนกัน"
เธอมองหน้าเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างขัดใจกับความหน้ามึนของชาวหนุ่ม หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มากดโทรไปหาคุณแม่ก่อนจะคุยกับท่านว่าคืนนี้ไม่กลับจะนอนค้างกับเพื่อนซึ่งท่านก็ไม่ว่าอะไรเพราะโตกันแล้ว
"ก็แค่นี้แหละป่ะกลับบ้านกัน"
เขากุมมือหญิงสาวพาเดินเข้าไปในรถ จากนั้นทั้งสองคนก็เดินทางกลับไปที่บ้านของคชาภัทร ตลอดทางเธอก็เอาแต่เงียบไม่ยอมคุยกับเขาและเมื่อมาถึงทั้งสองก็ลงจากรถเดินเข้าไปในตัวบ้านพร้อมกัน ในห้องนอนของเขามีชุดนอนของเธออยู่หลายชุด เขาให้ทางร้านเตรียมมาให้เรียบร้อยจะได้ไม่ต้องกลับไปเอาชุดที่บ้านให้เสียเวลา
"เตรียมชุดนอนให้แล้วชอบมั้ย"
เขาพาเธอไปดูที่ตู้เสื้อผ้า หญิงสาวหยิบชุดนอนที่เธอชอบออกมาก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน คชาภัทรเดินไปสั่งอาหารมื้อค่ำให้หญิงสาว เธอไปทำงานมาเหนื่อยๆควรจะได้ทานของอร่อย
"ไปตามคุณดารามากินข้าว"
"ได้ค่ะคุณคชา"
แม่บ้านเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อตามหญิงสาวมาทานข้าวข้างล่าง ส่วนชายหนุ่มเขานั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่ก่อนไปรับเธอแล้ว ไม่นานดารารัตน์ก็เดินทางมาถึงที่ห้องอาหารมองกับข้าวตรงหน้าก่อนจะตาโต มันคือของชอบทั้งนั้นเลย
"มานั่งนี่สิ"
เธอเดินมานั่งลงข้างชายหนุ่ม แม่บ้านเดินมาตักข้าวใส่จานให้หญิงสาวก่อนจะเดินออกไปทันทีเพราะไม่อยากรบกวนเวลาของคุณทั้งสอง
"กินนี่สิอร่อยนะ"
เขาตักนั่นนี่ให้เธออย่างเอาใจ เวลานี้ดารารัตน์ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นนอกจากอาหารตรงหน้า ด้วยความที่ทำงานหลายชั่วโมงและยังไม่มีอะไรตกถึงท้องด้วย บางครั้งเขาก็ทำให้เธอประทับใจมากในขณะเดียวกันก็ทำให้ผิดหวังด้วย ถ้าชายหนุ่มไม่มีพันธะและลดการข่มขู่เธอลงเราสองคนอาจจะคุยกันได้ดีกว่านี้
ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งสองคนก็ทานอาหารตรงหน้าจนอิ่ม เขาพาหญิงสาวไปเดินเล่นย่อยอาหารตรงหน้าบ้าน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เดินสำรวจรอบบ้านของชายหนุ่ม
"คุณเลี้ยงปลาด้วยเหรอคะ"
"อืม ไปดูสิ"
หญิงสาววิ่งไปดูบ่อตรงหน้าก่อนจะนั่งคุกเข่าโน้มตัวลงไปดูปลาสีสันสดใสที่มีหลากหลายพันธุ์ และบางตัวราคาสูงมากจนไม่คิดว่าจะมีคนซื้อมาดูแล
"ตัวนี้แสนห้า ตัวนี้ห้าแสน"
เธอตาโตอย่างตกใจ ห้าแสนนี้นักแสดงอย่างเธอต้องทำงานกี่วันถึงจะได้ราคานี้ เผลอๆทำงานหลายเดือนด้วยซ้ำ เกิดเป็นคนรวยมันดีแบบนี้นี่เองใช้เงินแบบไม่เสียดายด้วยซ้ำ
"หนูไม่กล้าเลี้ยงหรอกค่ะแบบนี้"
"มันอยู่มาหลายปีแล้วนะสองตัวนี้ ถ้าเลี้ยงดีมันจะอยู่กับเราได้นาน ขึ้นข้างบนเถอะน้ำค้างเริ่มมาแล้ว"
เขากุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะพาเดินขึ้นไปชั้นบนในห้องนอนของเขา เมื่อมาถึงชายหนุ่มก็พาเธอไปนอนลงบนเตียง สายตามองสำรวจทั่วตัวอย่างต้องการ เขาลูบไล้หญิงสาวอย่างถูกใจไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกใจเต้นแบบนี้มันรูัสึกดีเกิดคาด
"คุณจะปล่อยหนูไปเมื่อไหรคะ จะทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่ได้หรอกนะ หนูมีแม่มีพ่อนะ"
"แล้วอยากให้ฉันทำอะไรล่ะ จะบอกคุณแม่ให้ก็ไม่ยอมเองนี่"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ เธอยังจะต้องการอะไรอีกตอนที่เขาถามทำไมถึงไม่ตอบแต่แรกให้มันจบ แล้วตอนนี้โวยวายต้องการนั่นนี่ทั้งที่เขาเสนอทางเลือกให้หลายทางแล้ว
"คุณจะทำเป็นเล่นไม่ได้นะคะ ใครก็รู้ว่าคุณคชาภัทรมีแฟนแล้ว และฉันก็พอมีคนรู้จักในวงการ ตอนนี้ไม่อยากจะเอาอนาคตมาดับเพราะคำว่ามือที่สาม ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ"
เธอยกมือไหว้ขอให้ชายหนุ่มเอ็นดูเธอบ้าง แค่ที่เขาได้จากเธอก็คุ้มมากเกินพอแล้ว ความบริสุทธิ์ที่เธอเก็บไว้มาตลอดเขาก็เป็นคนพรากมันไป และไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย เพราะฉะนั้นเขาควรพอได้แล้ว
คชาภัทรได้ยินในสิ่งที่เธอขอร้องก็ทำเป็นหูทวนลมเพราะเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปได้เพราะยิ่งอยู่ด้วยกันเขายิ่งหลงเธอมากขึ้นไปเรื่อยๆ และตอนนี้ไม่มีทางที่จะปล่อยเธอหลุดมือไปเด็ดขาด ส่วนเรื่องที่เธอกังวลเขาจะจัดการเองรับรองว่าเธอจะไม่เดือดร้อนเรื่องนี้
"ฉันจะจัดการทุกอย่างเอง หนูไม่ต้องกังวลนะ"
"คุณไม่เคยเข้าใจอะไรเลย หนูเป็นนักแสดงเป็นที่รู้จักนะ ถ้าใครมาเห็นว่าเราสองคนมีความสัมพันธ์แบบไหนมันจะดูไม่ดีต่อหนูและตัวคุณเองด้วย"
เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่เขาตัดสินใจ ไม่ต้องกังวลใครมันก็พูดได้แต่ถ้าวันหนึ่งทุกสิ่งมันแดงขึ้นมาถึงตอนนั้นจะพูดไม่ออก
"ทำไมหนูชอบคิดมากจัง ไม่พูดล่ะเรามาทำอย่างอื่นกันดีกว่า"
เขายิ้มออกมาก่อนจะลูบไล้ไหล่เล็กอย่างหยอกเย้า เธอขยับตัวออกห่างชายหนุ่มแต่มีหรือที่จะหนีเขาพ้นไปได้ กวางน้อยหรือจะหนีเสืออย่างเขามันยากมากจริงๆ
เขาโน้มใบหน้าไปจูบริมฝีปากของเธออย่างเร้าร้อน มือที่ว่างก็ไม่หยุดนิ่งจับนั่นนี่ตามตัวเธอไม่หยุด ก่อนจะทันได้ทำอะไรต่อก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีคนมาเคาะประตูหน้าห้อง
"คุณคชาภัทรคะ"
เขาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะผละออกแล้วตอบกลับคนข้างนอก
"ว่าไง"
"คุณบีบีมาหาค่ะรออยู่ข้างล่าง"
เขาหันไปมองสบตาหญิงสาวทันที เธอทำหน้างอง้ำใส่เขาก่อนจะผลักหน้าอกเขาให้ออกห่างแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีแถมยังล็อคประตูไม่ให้เขาเข้าไปหาได้อีก คชาภัทรกุมขมับตัวเองอย่างคิดหนัก กำลังจะดีแล้วแท้ๆเชียว มารมาอีกล่ะ
"มาทำไมตอนนี้วะ"
เขาเดินไปหน้าห้องน้ำก่อนจะเคาะประตูเรียกหญิงสาวที่หลบอยู่ข้างใน
"ออกมาหาฉันหน่อยดารา"
หญิงสาวที่หลบอยู่ในห้องน้ำไม่ยอมออกไปตามที่เขาสั่งเพราะว่าถ้าบังเอิญไปเจอกับคุณบีบีเราจะซวยกันทั้งคู่ เธอจึงเลือกที่จะอยู่ที่นี่ ชายหนุ่มยอมแพ้ไม่เรียกเธอต่อแต่ว่าพูดกับเธอเสียงอ่อนโยน
"งั้นรอที่นี่นะ ลงไปคุยแป๊บเดียว"
ชายหนุ่มตัดสินใจเดินไปหาหญิงสาวอีกคนชั้นล่าง ดารารัตน์ในตอนนี้รู้สึกแย่กับตัวเองมากที่ต้องมาอยู่ในสภาพเป็นรองของคนอื่นแบบนี้ ชีวิตของเธอควรจะได้เจออะไรที่ดีกว่านี้สิ ทำไมต้องมาจมอยู่กับผู้ชายโลเลหลายใจด้วย
"คุณคชาภัทร ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว ฮือออ"
- ผู้เขียน
