What's the status? [เราเป็นอะไรกัน!] : EP 3
1889 คำ
ตอนที่ 3
พอขึ้นรถ ปิดประตู..เท่านั้นแหล่ะ ปริ้นซ์ขับรถออกไปอย่างเร็ว
เขาจะหงุดหงิดอะไรของเค้านะ หรือไปอารมณ์เสียที่ไหนมา บิวตี้คิดในใจแต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา
และบรรยากาศในรถ มันเริ่มเงียบ เพราะไม่มีใครพูดอะไร
ปริ้นซ์ยังคงทำหน้าบึ้งตึง ตาของเขา นี่มองถนนอย่างเดียว สงสัยจะตั้งใจขับรถมั้ง!!
บิวตี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คนนะไม่ใช่ตุ๊กตายางหน้ารถ
เธอเลยตัดสินใจเปิดเพลงฟัง แล้วก็เล่นมือถือ ก็มันอึดอัดชะมัด ไม่รู้จะทำไงดี เดาอารมณ์เจ้าชายปริ้นซ์ไม่ถูก ปกติก็ไม่เห็นเขาจะเป็นแบบนี้นี่นา
วันนี้ รถก็จะมาติดอะไรมากเลย แต่กรุงเทพฯ รถก็ติดทุกวันอยู่แล้ว
ตอนนี้ รถติดอยู่สี่แยก...จะเป็นชั่วโมงแล้ว จนฉันทนไม่ไหวแล้วน๊า..มันอึดอัดโว้ย!
"ปริ้นซ์ เป็นอะไร ไม่พอใจอะไรบิ้วเหรอสุดหล่อ ยิ้มหน่อยดิ หน้าบึ้งเดี๋ยวไม่หล่อ สาวๆ หนีหมดไม่รู้ด้วยน๊า"
บิวตี้เอ่ยขึ้น เพื่อลองแหย่เล่นดูปฏิกิริยาของปริ้นซ์
"............"
ปริ้นซ์เงียบ ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้า เชอะ! อีเจ้าชายอสูรปริ้นซ์ เป็นไรของเค้ากันแน่นะ
"จะโกรธปริ้นซ์แล้วนะ ปริ้นซ์จะไม่พูดกับบิ้วใช่ไม๊! ก็ได้"
ฉันพูดเสียงดังใส่ปริ้นซ์
ตั้งแต่เล็กจนโต เท่าที่บิวตี้จำความได้ ปริ้นซ์ไม่เคยเงียบนานขนาดนี้นะ จะมีก็อยู่ครั้งหนึ่ง ตอนม.4 ที่เธอพอยังจำได้ดี
วันนั้นเป็นวันวาเลนไทม์ อยู่ดี ๆ เพื่อนใหม่ของปริ้นซ์ ที่ปริ้นซ์เพิ่งจะรู้จัก
[ คือฉันกับปริ้นซ์เรียนต่อ ม.4 ที่เดิม ส่วนเพื่อนใหม่ที่ปริ้นซ์เพิ่งรู้จัก เขาเพิ่งจะเข้ามาเรียนตอนม.4]
และเพื่อนใหม่ของปริ้นซ์ ก็เอากุหลาบสีแดงช่อใหญ่มาให้บิวตี้ และบอกว่าชอบบิวตี้ และ บิวตี้ก็รับช่อดอกไม้มาตามมารยาท และตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนใหม่ของปริ้นซ์เลยสักนิด ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อมากก็เหอะ
จากเหตุการณ์นั้นมา บิวตี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ปริ้นซ์เลิกคบเพื่อนคนนั้นไปเลย และตั้งแต่นั้นมา ไม่มีใครกล้ายุ่ง หรือกล้าเข้ามาจีบบิวตี้สุดสวยคนนี้อีกเลย ส่วนสุดหล่อที่เอาดอกไม้มาให้ อยู่ดี ๆ เขาก็ย้ายไปเรียนที่อื่นซะงั้น
[นี่ก็ยังงง อยู่เหมือนกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้สนใจ และก็ไม่ได้อยากรู้ด้วย เลยไม่ได้ถามปริ้นซ์]
และวันนี้..คุณชายปริ้นซ์ก็ไม่พูดกับบิวตี้เหมือนกับวันนั้นเลยค่ะ และยังทำท่าทางเหมือนจะไม่พอใจเอามาก ๆ ด้วย อะไรประมาณนั้นแหล่ะ เป็นอะไรก็ไม่บอก แล้วใครจะไปตรัสรู้กันล่ะ
บางครั้ง..บิวตี้ก็เคยแอบคิดไปเองนะ ว่าปริ้นซ์ชอบบิวตี้ แต่ปริ้นซ์ก็ไม่เคยบอกชอบนี่ อย่างปริ้นซ์ไม่มาชอบบิ้วตี้หรอก ปริ้นซ์ฮ็อตจะตายไป ก็พอถึงวันวาเลนไทม์ของแต่ละปี ปริ้นซ์ได้รับทั้งกุหลาบ ทั้งช็อคโกแล็ตเยอะมาก ๆ
เชอะ! ก็เจ้าชายปริ้นซ์ ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่วนี่นา แต่ถึงเขาไม่หว่านเสน่ห์ ก็มีสาวๆ มาคอยตามเยอะแยะ จนบิวตี้รำคาญ แต่สาว ๆ ของปริ้นซ์แต่ละคน ก็สวย ๆ ทั้งนั้น
อาจจะเพราะว่า..เราสองคนสนิทกันมาก มากปริ้นซ์แค่หวงหรือห่วงบิ้วตี้ และบิวตี้ก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน นี่ก็คงไม่พอใจที่บิวตี้นั่งคุยกับพี่เอ็มหรือเปล่า?
".............." ปริ้นซ์เงียบเหมือนเดิม
บิวตี้เริ่มหงุดหงิดมาก ที่ปริ้นซ์ไม่คุยอะไรกับเธอเลย
และเธอก็กำลังเอามือมาปลดล็อคเข็มขัดนิรภัย เพราะคิดจะเปิดประตูรถ และลงจากรถ แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรทั้งนั้น ปริ้นซ์เหมือนจะรู้ทันความคิดของเธอไปเสียทั้งหมด ปริ้นซ์รีบคว้ามือของบิวตี้มาจับไว้แน่น
"ปล่อยดิ จะจับทำไม เป็นบ้าอะไรปริ้นซ์"
ฉันพูดตะโกนอย่างลืมตัว
"แล้วบิ้ว จะทำอะไร จะลงจากรถทำไม เป็นอะไรของเธอ"
ปริ้นซ์ตะคอกสวนกลับทันควัน ด้วยความโมโห
"ชอบมากเหรอ ไอ้เอ็ม! นั่นน่ะ"
[อ๋อ!..นี่ปริ้นซ์ไม่พอใจเรื่องพี่เอ็มเหรอ เธอพอจะเข้าใจล่ะ]
"ปริ้นซ์! เรียกพี่เอ็ม ว่าไอ้เลยเหรอ พี่เค้าเป็นพี่รหัสปริ้นซ์ไม่ใช่เหรอไง ทำไมปริ้นซ์เรียกพี่เขาแบบนั้น ไม่เคารพรุ่นพี่เลยนะ"
"รุ่นพี่ ไม่ใช่พ่อกูนี่ และอย่าเปลี่ยนเรื่องบิ้ว ปริ้นซ์ถามว่า ชอบมันมากเหรอ"
ปริ้นซ์ยังคงพูดเสียงดัง และก็หลุดแทนตัวเองว่า กู
"ปริ้นซ์! อย่ามาพูดจาตะคอกใส่บิ้วนะ ไม่ชอบ!!"
ปกติปริ้นซ์ไม่เคยพูดมึงกู ถ้าพูดกับบิวตี้นะ นี่เป็นครั้งแรก และเขายังคะคอกเสียงดังอีกด้วย
เธอเริ่มงง ไปหมดแล้ว ว่าปริ้นซ์จะมาโมโหอะไรนักหนา เธอก็แค่ปลื้มเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น เข้าใจไหมเนี้ยย!
"..............." ตอนนี้ ถึงตาฉันเงียบบ้าง กวนตีนกลับ ไม่ตอบปริ้นซ์
"จะเอาแบบนี้ใช่ไหม?" ปริ้นซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น พร้อมกับยิ้มมุมปาก
"ได้เลยบิ้ว"
หมั่บ!
อื้อ~~~
ปริ้นซ์ดึงตัวเธอเข้าหาเขา แล้วกดจูบไปที่ริมฝีปากแล้วใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในปากของเธออย่างรวดเร็ว และค่อย ๆ จูบหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ
บิวตี้ทั้งตกใจ และทั้งช็อค เธอพยายามที่จะขัดขืน โดยใช้มือทุบที่อกปริ้นซ์ แต่ในที่สุดเธอก็เคลิ้ม ล่องลอยไปตามเจ้าชายอสูรปริ้นซ์
และนี่เป็นจูบแรกของฉัน First Kiss รู้สึกหน้าเริ่มร้อนผ่าว ๆ เริ่มมีอาการแปลก ๆ เหมือนกับโทรศัพท์ ที่ขึ้นกำลังกระพริบเตือนว่า แบตเตอรี่กำลังจะหมด
ปริ้นซ์จูบจนพอใจแล้ว จึงยอมปล่อย แล้วเขาก็เงียบไม่พูดอะไร ส่วนฉันอึ้งหนักมาก เพิ่งเสียจูบแรกไปแบบ งง ๆ
[Prince Talk]
เมื่อตะกี้ผมทนไม่ไหวแล้ว บิวตี้เธอเริ่มกวนประสาทผม ที่ผมไม่พูด เพราะกำลังสงบสติอารมณ์อยู่
ผมไม่ชอบไอ้เหี้ย!!!เอ็ม ไม่อยากเรียกมันว่าพี่ให้เสียปากด้วยซ้ำ แมร่ง! ทำตัวไม่น่านับถือ ถึงมันจะเป็นพี่รหัสผมก็เถอะ
ตั้งแต่เห็นสายตามัน ทำท่าทางเจ้าชู้ใส่บิ้ว ซึ่งมันทำแบบนี้มาตั้งแต่ตอนอยู่ปี 1 แล้ว และผมพอจะรู้ประวัติมันมาบ้างว่า ควงผู้หญิงไม่ซ้ำ แถมหลอกฟันแล้วทิ้ง เรื่องนี้ผมเป็นผู้ชาย ผมรู้ดี ผมก็พอเข้าใจได้ เพราะผมก็เหี้ย! แต่สำหรับผม ผู้หญิงทุกคนสมัครใจเองทั้งนั้น และก่อนมีอะไรกัน ผมตกลงกันก่อนตลอดว่าไม่ผูกมัดอะไร แค่สนุกด้วยกันทั้งคู่ ถ้าโอเคก็ไปต่อ ถ้าไม่โอเครก็จบ! และถ้าเ****นก็บอก ผมสนองได้ทันทีที่ต้องการ แบบถึงใจจนลืมไม่ลงเลย หึ!
ผมหงุดหงิดมากอยู่แล้ว แล้วบิ้วก็มากวนอารมณ์ที่ไม่ปกติของผมอีก ผมเลยดึงเธอมาจูบ จะด้วยอะไรที่ผมทำไปแบบนั้น ผมก็ไม่รู้ตัวเองหรอกครับ แต่ปากบาง ๆ ชมพูระเรื่อเหมือนเด็กน้อยของบิ้ว และเมื่อผมได้สัมผัสถึงความหวานของในปากของเธอ ผมก็ไม่คิดที่จะหยุดมัน ผมจึงหนักขึ้น ๆ ยิ่งจูบก็ยิ่งหวาน จากที่เธอขัดขืน เธอก็เริ่มอ่อนลง และเคลิ้มตาม จนผมไม่อยากจะถอนจูบเลย ผมจูบจนบิ้วทำท่าทางเหมือนจะหายใจไม่ทัน ผมจึงรีบผละออกด้วยความเสียดาย
ผมเริ่มงง และสับสนกับตัวเอง ว่าทำไมถึงทำแบบนั้นกับบิ้ว ครั้นจะขอโทษเธอ มันจะดูตลกไป จูบแล้วขอโทษรึ บ้าไปแล้วมึงไอ้ปริ้นซ์ และก็พอดีกับ สัญญาณไฟเขียว ผมเลยหันมาตั้งใจขับรถ ตั้งใจขับชนิดที่ว่า เหมือนเพิ่งจะเรียนขับใหม่ ๆ เลย
จากนั้น บรรยากาศก็เงียบหนักกว่าเดิม ผมเหลือบไปมอง โดยใช้หางตามองบิ้ว เหมือนเธออึ้ง ๆ แต่เธอก็นั่งนิ่งมาก ไม่หันมามองทางผมเลย ผมไม่รู้ว่าในใจของบิ้ว ตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ จนในที่สุด ผมก็มาจอดรถตรงหน้าบ้านของเธอ
พอจอดรถเท่านั้นแหล่ะ บิ้วก็รีบหยิบของ ๆ เธอ แล้วรีบลงจากรถไปทันที...เฮ้อ!! ไอ้ปริ้นซ์เอายังไงล่ะมึงทีนี้
นี่มึงหวงเค้า..หรือมึงยังไงกันแน่วะ.ไอ้ปริ้นซ์ ผมได้แต่นั่งคิดในใจ
[Prince End]
[Beauty Talk]
มันเกิดอะไรขึ้น อยู่ดี ๆ ปริ้นซ์ก็มาจูบ เพราะแค่ถามเรื่องที่ว่า ชอบพี่เอ็มหรือเปล่าเนี้ยนะ และที่ไม่ได้ตอบไป ที่จริง ก็ไม่ได้ชอบพี่เอ็มนี่ จะให้บอกกี่สักครั้งว่า แค่ปลื้ม ก็พี่เค้าหล่อดี แค่นั้นเอง
...แค่เธอไม่ตอบ ปริ้นซ์ถึงกับต้องมาจูบกันเลยหรือ หรือว่าปริ้นซ์?
หลังจาก ที่ปริ้นซ์จูบเธอแล้ว เธอก็ทำตัวไม่ถูก ไม่กล้าที่จะมองหน้าปริ้นซ์ หางตาก็ไม่กล้ามองเหอะ!
มันอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่ใจมันสั่น ๆ แปลก ๆ บอกไม่ถูก ส่วนปริ้นซ์ก็นั่งเก๊ก ขรึม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเจ้าชายอสูรบ้า จูบแล้วมาทำมึน และก็ไม่พูดไม่จาอะไรเลย ขับรถอย่างสบายใจ จนมาถึงบ้าน
บิวตี้ดีใจที่สุดเมื่อถึงบ้าน เลยรีบเก็บของแล้วรีบลงจากรถในทันที แล้วก็ขึ้นมาบนห้องนี่แหล่ะ
บิวตี้มาคิดเรื่องจูบ ปริ้นซ์มาจูบฉันทำไม? นี่คือคำถามที่ผุดขึ้นในหัวของเธอในตอนนี้!
แต่ทำไม ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเสียจูบแรกไป แต่เธอกลับรู้สึกดีจัง
เธอเอามือมาจับที่ริมฝีปาก..อ้าว! นี่บิวตี้ แกยิ้มทำไมว่ะ นี่แกคิดอะไรกับปริ้นซ์ใช่ไหม?
แล้วพรุ่งนี้ ตอนเจอหน้ากัน จะทำหน้ากันยังไงดีล่ะ หรือว่าจะถามปริ้นซ์ไปตรง ๆ ดี หรือว่า...โอ้ย!..ใครก็ได้ช่วยบิวตี้คิดหน่อยว่า ควรจะทำยังไงดี
****************************
ตกลงอะไร? ยังไงกันนะ รักก็บอกรัก หวงก็บอกหวง จะยังไง บอกน้องเค้าตรงๆ นะ เจ้าชายปริ้นซ์ จูบน้องเค้าแล้วนี่
ถ้าไม่คิดอะไร แล้วจะจูบทำไม?
To be continue
- ผู้เขียน
