What's the status? [เราเป็นอะไรกัน!] : EP 9
2377 คำ
ตอนที่ 9
[PRINCE TALK]
ตอนนี้ ผมหงุดหงิดมากที่เห็นบิวตี้ กับไอ้หน้าวอกนั่น บิ้วกล้ามากที่นัดผู้ชายมาเที่ยวทะเล
ผมคงพลาดอะไรไป แล้วบิ้วคบกับไอ้หน้าวอกนี่ตอนไหน ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย คำถามผุดมาในหัวผมเยอะแยะไปหมด หรือว่าอาจจะเพิ่งคบกันตอนที่ห่างกับผม
ตอนนี้ผมเหมือนจะเป็นบ้า คิดไปต่างๆ นาๆ โอ้ย!! เซ็งโว้ย!!
[PRINCE END]
หลังจากที่พอล เดินมาส่งฉันจนถึงหน้าล็อบบี้โรงแรมแล้ว
ฉันรีบขึ้นไปที่ห้องพัก เพื่อไปเม้าท์ให้เพื่อน ๆ ฟังทันที
“พวกแก อยู่ไหนกันจ๊ะเพื่อน ๆ”
ฉันตะโกนถาม และเจอพวกแม่นางทั้งสาม นั่งชมวิวที่ริมสระน้ำ [ห้องที่เราพักเป็นห้อง Premium Luxury ของชั้น 9 มีสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดใหญ่ และมองเห็นวิวทะเล มี 2 ห้องนอน ..ฟินแบบเบาๆ เอง]
“มีอะไร บิวตี้ เสียงดังมาเชียวแก”
“มีเรื่องจะเม้าท์ให้ฟังสิจ๊ะ ลิซ่า”
“เรื่องไรย๊ะ นังชะนีน้อย”
“คือว่า ค่ำนี้ ฉันจะไปดินเนอร์ กับหนุ่มสุดหล่อ”
ฉันพูดเน้นคำ พร้อมกับทำตาเป็นประกายระยิบระยับ
“ดินเนอร์! กับใคร อะไร ยังไง เล่ามาให้หมด นังชะนีน้อย” โบวี่ถามรัวเป็นชุด
“เออ! เล่ามา”
“ก็ไม่มีอะไร เจอเพื่อนเก่า พอลอ่ะ ที่เคยเล่าให้พวกแกฟังไง จำได้ป่าว”
“พอล? / พอล, อ๋อ! ใช่คนที่แกบอกว่า ให้กุหลาบแกในวาเลนไทม์ ตอนที่เรียนอยู่ ม.4 และบอกชอบแก นั่นนะ”
“อืมมม”
“แหม! ร้ายไม่เบานะ เจอกันปุ๊บก็ไปดินเนอร์เลยนะแก ทำท่าทางอย่างงี้ ไม่ใช่แค่เพื่อนแล้วมั้ง”
"บ้า!! เพื่อนจริง ๆ"
“ก็พอลชวน ปฎิเสธได้ไง หล่อลากขนาดนั้น และฮียังบอกอีกว่าจะพาไปแนะนำให้รู้จักกับพ่อแม่ฮีด้วย”
“โอ้..มายก้อด! พาไปรู้จักพ่อแม่เลยเหรอ”
“ก็ฮีพาพ่อแม่ฮีมาพักผ่อนไง ที่บ้านพักตากอากาศ รู้แค่นี้ เดี๋ยว ทุ่มนึงฮีจะมารับตรงล็อบบี้ ไปหาชุดสวย ๆ ก่อนนะ"
ว่าแล้วก็อาบน้ำ แต่งตัว รอดีกว่า
“ย่ะ อยากรู้จริงจริ๊ง หล่อสู้สามีโบวี่ได้ป่าว”
“สามีแกชิดซ้ายจ่ะ”
“หราาา.. พูดจาอะไร ระวังเหอะ สามีชั้นจะมาหักคอแก ถ้าเห็นแกกับผู้น่ะ”
“ไม่กลัวย่ะ สามีแก ไม่ใช่สามีฉันสักหน่อย แค่คนบ้านใกล้เรือนเคียงแค่นั้น ไม่คุยกับพวกแกแล้ว ไปเตรียมตัวดีกว่า”
1 ชั่วโมง ต่อมา..
“เป็นไง น่ารักป่าวว ”
“บิวตี้ใส่อะไร แต่งตัวแบบไหนก็น่ารักหมดแหล่ะ”
“ขอบใจจ่ะออมสิน”
“ไปนะเพื่อน ๆ แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังจ้า”
“โชคดี นังชะนี้น้อย / Good Luck”
พอเธอลงลิฟท์ และเดินมาตรงมายังล็อบบี้ ก็เห็นพอล นั่งรออยู่แล้ว นี่ฮี มาก่อนเวลาเสียอีก ฉันคิดว่าจะมารอฮีก่อนนะเนี้ย แต่ไม่รู้ฮีมารอตั้งแต่ตอนไหน
ยังไม่ถึงเวลานัดเลย ฮีน่ารักอ่า มาก่อนเวลา แถมฮียังดูหล่อ มีออร่า วิ้ง ๆ มาก
โอ้ย!!..บิวตี้หัวใจอ่อนระทวยไปหมดแล้ว
“พอลมารอบิวตี้นานหรือยัง”
“นานแค่ไหนก็รอได้ รอมาเกือบ 6 ปี แล้วยังรอได้เลย”
เอ่อ! ง งูหลายตัวมาก คือคนสวย งง ค่าา
พอฮีพูดจบ..เธอถึงกับเหวอเลย พูดไรไม่ออกเลย
“ไปกันดีกว่าครับ”
ฮีเห็นฉันเอ๋อ ๆ ก็เลยตัดบทสนทนา
“อ๋อ! ค่ะ ค่ะ “
สุภาพบุรุษมากจ้า เปิดประตูให้ขึ้นรถ
“ขอบคุณค่ะ”
ฮีขับรถออกมาจากโรงแรมสักพัก ก็ถึงแล้ว เพราะบ้านฮีกับโรงแรมอยู่ไม่ไกลกันมาก
บ้านที่ฮีบอกว่า เป็นบ้านพักตากอากาศ หู้ววว! ใหญ่เว่อร์วังไปป่ะ นี่แค่บ้านพักตากอากาศนะ บิวตี้ทำเป็นตื่นเต้น ยังกับไม่เคยเห็น ทั้ง ๆ ที่บ้านของเธอเองก็ใหญ่เว่อร์วัง
“เชิญครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ชอบในความเป็นสุภาพบุรุษของเขาจริง ๆ เลย ว่าแต่จะเป็นสุภาพบุรษอย่างนี้ตลอดหรือเปล่านะ เธอแอบคิดในใจ
พอเดินเข้ามาภายในบ้าน ก็เจอกับผู้ใหญ่สองท่าน ไม่ต้องเดาก็รู้ ว่าพ่อแม่ฮี
“นี่คุณพ่อคุณแม่ผมครับ”
“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า”
ฉันรีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อม พร้อมกล่าวทักทาย
“หวัดดีจ่ะหนูบิวตี้ใช่ไหม สวย น่ารัก เหมือนที่พอล เคยเล่าให้ฟังเลย”
หือ! นี่ฮีไปเล่าอะไรให้พ่อแม่ฮีฟังบ้างเนี้ย ท่านรู้จักชื่อเธอด้วย
“ตาถึงเหมือนพ่อเลยนะตาพอล”
“มาจ่ะหนู ไปทานอาหารกันดีกว่า นี่แม่ให้เซฟที่โรงแรมทำพิเศษมาให้เลยนะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
รู้สึกเกรงใจขึ้นมาเลย แถมคุณแม่ฮี แทนตัวเองว่าแม่กับเธอ
“เชิญครับบิวตี้ ไม่ต้องเกรงใจครับ”
“ตาพอลโชคดีที่เจอหนูที่นี่นะ ก็อีก 2 วันตาพอลก็จะบินกลับอังกฤษแล้ว”
“ค๊ะ กลับอังกฤษ”
“อ้าว! นี่หนูยังไม่รู้หรือจ๊ะว่า ตาพอลจะกลับในอีก 2 วัน ทำไมยังไม่บอกหนูบิวตี้ล่ะลูก”
หุ ๆ อย่าว่าแต่เรื่องกลับอังกฤษเลยค่ะ บิวตี้ยังไม่รู้อะไรของฮีเลยต่างหาก
“ผมยังไม่ได้คุยอะไรกับบิวตี้เลยครับ ทานข้าวก่อนดีกว่า เดี๋ยวพอลค่อยคุยบิวตี้เองครับ”
“อืมม.. ทานข้าว ๆ ลูก” พ่อฮีบอก
ตอนนี้ บิวตี้งงแล้วงงอีก แต่หลังจากกินข้าว คงหายงง เพราะเธอมีคำถามกับฮีเยอะเลย
อาหารมื้อนี้ ก็เป็นอาหารมื้ออร่อย และพิเศษอีกมื้อนึง และรู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้ได้เลย เราทุกคนพูดคุยกันไป ยิ้ม หัวเราะกันไป ดูท่าทางพ่อแม่ฮีเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักและใจดีมากทีเดียว
หลังจากที่ทานอาหารกันเรียบร้อย พ่อแม่ของฮี ก็ขอตัวไปพักผ่อน แล้วก็ปล่อยให้ฉันกับพอลคุยกัน
ตอนนี้ เธอกับพอลกำลังนั่งอยู่ที่ศาลาริมทะเล ที่สร้างยื่นออกมาริมทะเล ทางที่เดินมายังศาลานี้ จะมีไฟสวย ๆ เปิดตลอดทาง จนถึงศาลา และเวลานี้ อากาศกำลังดี ลมทะเลพัดโชยมาเย็นสบาย บรรยากาศช่างโรแมนติกดีจัง [ลืมบอกไปบ้านพักตากอากาศของฮี ติดทะเลเลยจ้า..แต่ถึงไม่บอกก็คงรู้กันเนอะ]
บิวตี้กำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ มองไปยังทะเล ยามมืด เห็นแสงไฟจากเรืออยู่ไกล ๆ ฟังเสียงคลื่น กระทบฝั่งรู้สึกดีจัง
พอหันกลับมา ก็สบตากับสายตาอ่อนโยนของพอลที่กำลังมองเธออยู่ รอยยิ้มของเขาก็มีเสน่ห์อ่า
“มองอะไร..พอล”
ฮีมองจนเธอเขินไปหมดแล้ว เธอพูดแก้เขินไปงั้นแหล่ะ ก็สายตาที่ฮีมอง บิวตี้จะลายอยู่แล้ว
“ก็มองบิวตี้ไง ไม่เคยได้มองนาน ๆ แบบใกล้ ๆ ขนาดนี้เลย”
“ฟังพูดเข้า แล้วที่คุณป้าบอกว่า จะกลับอังกฤษในอีก 2 วัน นี่ยังไงหรือ งง?”
เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ กลับไปเรียนต่อน่ะ ตอนนี้ Summer ก็เลยกลับมาเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ และก็คิดถึงใครบางคน”
ฮีพูดกำกวมให้คิดตลอด
“แปลว่า เรียนที่อังกฤษ อย่าบอกนะว่า ตั้งแต่ตอน ม.4 ที่อยู่ดี ๆ พอลก็หายหน้าไปเลย คือไปเรียนที่นั่น""
“ใช่ครับ ตั้งแต่เอากุหลาบไปให้สาวคนที่ชอบ และก็บอกชอบเธอ อายจนต้องย้ายโรงเรียนเลยครับ”
พอลพูดติดตลก เลี่ยงที่จะพูดความจริง ที่ว่า จริง ๆ แล้วเพราะมีปัญหากับปริ้นซ์ต่างหาก
“ที่จริงพอลก็ไป ๆ มา ๆ ไทย-อังกฤษ ตลอดแหล่ะ แต่เราไม่มีโอกาสได้เจอกัน ครั้งนี้พอลดีใจที่ได้เจอบิวตี้นะครับ ที่ผ่านมาถึงไม่เจอตัวจริงก็ ตามส่อง IG ทุกวัน เป็น FC เลยนะครับ”
"จริงอ่ะ"
“ไหน ๆ นี่ใช่ไหมพอล หือ! นี่ไม่เคยรู้เลยนะว่าเป็นพอล”
บิวตี้พูดพร้อมเปิดไอจีที่โทรศัพท์ แล้วยื่นให้ฮีดู ว่านี่ใช่ฮีไหม
เอาจริง ๆ นะ เธอไม่เคยได้สนใจดูหรอก มีใคร มาติดตามฉันบ้างใน IG ก็เลยไม่ได้สังเกต เพราะคนที่ติดตามฉันเยอะมากไงคะ [ไม่ได้โม้นะ] แต่พอดูย้อนไป ฮีกดไลก์ทุกรูป และมีคอมเม้นท์ตลอด
“ตอนนี้ได้เจอบิวตี้อีกครั้ง พอลอยากจะขอจีบบิวตี้ได้ไหม?”
“ห๊ะ!” ฉันอุทาน อยู่ดีๆ ฮีก็รุกคาด ไม่ให้ทันตั้งตัว
“บิวตี้ ยังไม่มีใครใช่ไหม? แล้ว....”
“แล้ว....อะไรพอล นี่พอลกำลังจะหมายถึง ปริ้นซ์ ป่าว”
“อืม..ครับ พอลเห็นปริ้นซ์หวงบิวตี้มากเลย เคยคิดว่าบิวตี้กับปริ้นซ์ เป็นแฟนกัน”
“ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ แค่เป็นเพื่อนเล่นตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ และบ้านก็อยู่ติดกันก็เท่านั้น ปริ้นซ์เขาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับบิวตี้หรอก เราอย่าไปพูดถึงเขาเลยนะ”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงนอยด์ ๆ นิดๆ เมื่อนึกถึงปริ้นซ์
“ครับ สรุปว่า พอลจีบบิวตี้นะครับ อีก 2 วันก็จะกลับแล้ว และต่อไปก็ต้องจีบข้ามทวีปเลยนะครับ”
ตอนนี้เหรอ เธอกำลังสติหลุด นั่งเขิน คนที่อยู่ตรงหน้า แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรไป
“ลมเย็นสบายดีนะคะ” เขินไม่รู้จะพูดอะไร เขายิ้มพร้อมกับตอบรับ
“ครับ”
“บิวตี้พักอยู่ที่ห้อง Premium Luxury ชั้น 9 ใช่ไหมครับ”
“รู้ได้ไงคะ”
“รู้สิครับ โรงแรมของคุณพ่อคุณแม่ผมนี่ครับ”
“หือ! ร้ายนะคะ คิดอยู่แล้วเชียวว่าทำไม ตอนพอลเดินไปส่ง พนักงานโรงแรมทำท่าทีแปลก ๆ ดูนอบน้อมชอบกล เข้าใจล่ะ”
“พอลกำชับให้พนักงานทุกคนต้อนรับบิวตี้ และเพื่อนเป็นอย่างดี และก็ไม่มีค่าบริการนะครับ ฟรีตลอดทริปครับ”
“งื้ออ..ไม่ได้ ๆ นะคะ”
“แค่นี้เองครับ สำหรับแฟนในอนาคตของพอล”
“จีบให้ติดก่อนไหมค่าา? คุณพอล”
“ได้เลยครับ เตรียมตัวตั้งรับได้เลย ว่าแต่พรุ่งนี้มีแพลนอะไรกันหรือยังครับ”
“ยังเลยค่ะ ก็คงเล่นน้ำมั้ง?”
“พอลพาไปดำน้ำ ที่เกาะเล็ก ๆ ตรงฝั่งโน้น กันไหมครับ ชวนเพื่อน ๆ ไปด้วย จะได้ใช้เวลา 2 วัน ที่เหลืออย่างคุ้มค่าก่อนกลับอังกฤษ"
“บิวตี้ขอไปถามเพื่อน ๆ ก่อนนะคะ แล้วจะให้คำตอบอีกที หลังจากกลับไปที่โรงแรม”
“ครับ งั้นพอลไปส่งบิวตี้ดีกว่า จะได้ไปถามเพื่อน ๆ "
"ดีค่ะ"
ฮีโคตรป๋าเลย ให้พักฟรี แถมจะพาเที่ยวอีก ที่สำคัญชวนเพื่อน ๆ เธอด้วย น่ารักที่สุด
ฮีขับรถมาส่งที่หน้าโรงแรม ที่ให้ส่งแค่นี้ เพราะเธอเกรงใจจนต้องบอกให้ฮีไม่ต้องเข้าไปส่งข้างในหรอก
"แล้วจะไลน์ไปบอก เรื่องไปเที่ยวนะคะ"
"ครับ" ฮียิ้มหวาน แล้วก็ขับรถออกไป
ส่วนฉันก็กำลังเดินเข้าไปในโรงแรม
แต่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
"ยิ้มหน้าบานมาเชียว"
เสียงทุ้ม คุ้น ๆ หูดังขึ้น จะใครล่ะคะ มีคนเดียวนั่นแหล่ะ
"ปริ้นซ์ มาได้ไง" ฉันถามด้วยความเรียบเฉย
"ก็ขับรถมา เดินมาไม่ไหวหรอก" ตอบกวนเบื้องล่างมาก ยังทำหน้ากวนอีก
"พักที่นี่ด้วยเหรอ"
"อืมมม"
"บิวตี้ขอตัวนะ ง่วง"
“พูดซะห่างเหินเชียวนะ”
หมั่บ!"
กำลังจะเดินผ่านหน้าปริ้นซ์ไปแล้วเชียว อยู่ ๆ ปริ้นซ์ก็คว้าแขนไว้
"มันเป็นใคร?"
"อะไร!"
"ถามว่า มันเป็นใคร ไอ้หน้าวอกนั่น"
"เพื่อน"
"ท่าทาง ไม่น่าจะใช่เพื่อนนะ "
"ตอนนี้เป็นเพื่อน ต่อไปอาจจะเป็นแฟน"
เธอพูดพร้อมกับสะบัดมือออกอย่างแรง แล้วรีบเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างรวดเร็ว กลัวคนบ้าตามทัน มาอาละวาดอีก
ผมได้แต่มองตามเธอ เพราะเดินอย่างเร็ว และเข้าลิฟท์ไปแล้วด้วย ผมยืนกัดฟัน "กรอดๆ " ด้วยความโกรธ
"มายืนทำไรตรงนี้วะ ยืนรอรับพวกกูเลยหรือวะ"
"มายืนเล่น เสือกไร"
"มาช้านะพวกมึง"
ผมเป็นคนโทรชวนไอ้แม๊กซ์ ไอ้อันวา และไอ้เค มาเองครับ อยู่คนเดียวมันเบื่อครับ
"คืนนี้ ออกล่าแก้เบื่อกัน มาพัทยาทั้งที ต้องถึงพัทยากันหน่อย" ผมพูดบอกไอ้เพื่อนสามตัวที่เพิ่งมาถึง
"จะช้าอยู่ไย ก็ไปสิครับมึง ไอ้หื่น!"
"สัส!!! ว่ากู พวกมึงก็เหมือนกัน"
" ฮ่าๆ"
พอกลับมาถึงห้อง บิวตี้ถึงกับถอนหายใจ เฮือกใหญ่.....โล่งอกที่ปริ้นซ์ไม่ตามมา
"มาแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง"
"ก็ดี ว่าแต่ พวกแกอยากไปเที่ยวเกาะป่าว ไปดำน้ำ ดูหอย ปูปลา"
"ออมสินอยากไปบิวตี้"
"เออไปดิ /โบวี่ไปด้วยค่าา"
"ตกลงตามนี้ จะได้บอกพอล ฮีจะพาพวกเราไปจ่ะ ฉันจะได้บอก ว่าตกลง เพราะฮีให้มาชวนพวกแกด้วย"
"ชักอยากเห็นหน้า แล้วสิ"
"พรุ่งนี้ แกก็ได้เจอเขาแล้ว ลิซ่า เจอแล้วระวังจะหลงเสน่ห์ ไม่รู้ด้วยนะ"
"แต่ตอนนี้ ง่วง ขอไปอาบน้ำนอนก่อนนะ"
หลังจากที่คุยกับเพื่อน ๆ แล้ว บิวตี้ก็ได้บอกพอล เรื่องที่ตกลงว่า พรุ่งนี้ให้เขาพาไปเที่ยวเกาะที่เขาชวนไป
แต่อยู่ ดี ๆ หน้าของปริ้นซ์ก็แว้ปมาในหัวของเธอ
ไม่ ไม่ ไม่คิดถึงคนแบบนั้นสิ ฝันหวานถึงพอลสุภาพบุรุษดีกว่าไหมบิวตี้เอ้ย!!
****************************************
พอล..น่ารักที่สุด ระวังตกหลุมรักนะบิวตี้
คนอะไร จะเลิศเลอ Perfect
แต่...ผู้ชายดีๆ ก็มีแค่ในนิยาย [ร้องเพลง]
To be continue
- ผู้เขียน
