ช่วงบ่าย
เมื่อความว่างและไม่รู้จะทำอะไร มิราจึงรับบทเป็นนักสำรวจตัวน้อย หญิงสาวมาหยุดมองตู้ปลาสวยงามของคาร์มินอย่างให้ความสนใจ คนตัวเล็กก้มลงมอง พลางใช้นิ้วชี้จิ้มกระจกเพื่อหยอกล้อปลาข้างใน
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้มิราหลุดออกจากโลกของตัวเอง หญิงสาวยกขึ้นมาดูว่าใครโทรมา พอรู้ว่าเป็นเบอร์แม่จึงกดรับสาย
“คะแม่”
(ใช่เบอร์ของญาติคุณเมทินีหรือเปล่าคะ)
เสียงผู้หญิงฟังดูนุ่มนวลทำให้เธอเลิกคิ้วขึ้นสูง
“ใช่ค่ะ”
(ไม่ทราบว่าเป็นอะไรกับคุณเมทินีคะ?)
“เป็นลูกสาวค่ะ” เริ่มใจคอไม่ดีแล้วสิ…
(ตอนนี้คุณเมทินีอยู่โรงพยาบาลA ยังไงรบกวนมาที่นี่ด้วยนะคะ)
พอรู้ว่าแม่อยู่โรงพยาบาลเท่านั้นแหละ หัวใจเธอพลันกระตุกวูบทันที
“ดะ…ได้ค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้” เธอตัดสายจากเจ้าของน้ำเสียงฟังดูนุ่มนวล รีบหยิบของแล้วเดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกันที่คาร์มินเปิดประตูเข้ามาพอดี
“หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ” เธอไ
