“ปล่อยนะ...ว้าย!!! ปล่อย” ณกรกระโดดลงจากรถเมื่อบึ่งมาถึงบริเวณบ้าน เขาใช้เวลาไม่กี่สิบนาทีเท่านั้นในการเดินทางกลับมา เสียงผู้หญิงสองคนกำลังทะเลาะกันก็ดังเล็ดลอดออกมาได้ยินถึงข้างนอก ตรงประตูทางเข้าตัวบ้านมีนายพ่วงคนขับรถยืนกระวนกระวายเดินวนไปมาอย่างร้อนใจ ใกล้ๆ กันชายฉกรรจ์สองคนท่าทางขึงขังยืนคุมเชิงเหมือนจะปิดกั้นไม่ให้ใครเข้าไป
“คุณณกร...เร็วครับ ช่วยคุณโฉมด้วย”
“นี่มันอะไรกัน พวกคุณเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่...” ณกรไม่ได้สนใจคนขับรถของบ้านกลับปรี่เข้าหาสองหนุ่มล่ำอย่างไม่มีความเกรงกลัว ชายหนุ่มสองคนมองหน้ากันเหมือนจะปรึกษากันในที
“คุณเป็นเจ้าของบ้านเหรอ แล้วเป็นอะไรกับจันทร์ฉาย” หนึ่งในสองถามผู้มาใหม่ น้ำเสียงไม่ค่อยชัด จนณกรรับรู้ได้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนไทยแน่ แม้จะมีหน้าตาคงความเป็นเอเชียอยู่มากก็ตาม
“ใช่...ผมเป็นเจ้าของบ้าน จันทร์ฉายก็เป็นคนรักของผม คุณทำอะไรเธอ” ณกรตอบแต่ไม่รอคำตอบที่ตั
