ฉันเล่าทุกอย่างให้วีฟัง แล้ววันนี้ฉันก็เลือกให้มันมาส่งฉันที่ห้องแทน เพราะฉันยังไม่อยากเจอหน้าของพี่ธามตอนนี้ ฉันรู้ว่าฉันหลบหน้าเขาไปได้ไม่นานหรอก แต่ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ ฉันขอหลบมาตั้งหลักก่อน
“ไม่ต้องเศร้าเดี๋ยวคืนนี้กูพาไปแก้เครียด”
“จัดไป”
“แต่วันนี้กูขอไปแต่งตัวห้องมึงนะ กูขี้เกียจขับรถกลับไปกลับมา”
“โอเค”
หลังจากที่กลับมาห้อง ฉันก็รีบแต่งหน้าแต่งตัวเมื่อเสร็จเรียบร้อยฉันกับวีก็ลงมาข้างล่างคอนโด ก่อนจะเดินไปที่รถของวีที่จอดอยู่หน้าคอนโดของฉันนั้น รถสปอร์ตหรูคุ้นตาก็ขับมาจอดด้านหน้าของเราก่อน
เอี๊ยดดดดด!
ฉันยืนมองดูสักครู่เมื่อเห็นพี่ธามเดินลงมาจากรถ ฉันก็จับแขนของวีเพื่อเดินไปที่รถของมัน ทว่า
“เราจะไปไหน” ฉันหันไปมองหน้าพี่ธามที่จ้องมองหน้าฉันด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“ไปเที่ยว”
“หายเจ็บแล้วเหรอ” คำถามของเขาทำให้ฉันหันไปมองอีวีก่อนที่มันจะส่งยิ้มมาให้ฉัน
“เดี๋ยวกูไปรอที่รถนะ
