“ทำไมพวกท่านมาถึงกานลู่”
นางรู้สึกสนใจบุรุษสองคนนี้ยิ่งนักพบกันที่เมืองหลวง มาไกลถึงกานลู่ยังได้มีโอกาสพบกันช่างเป็นวาสนาหากมิใช่ศัตรเช่นนั้นคบเป็นมิตรสหายย่อมเป็นเรื่องที่ดี
“พวกข้าเดินทางติดต่อหาช่องทางค้าขาย ข้าเคยบอกเจ้าแล้วนี่”
“อ่อ ใช่ครั้งก่อนดูเหมือนเจ้าจะพูดว่าไปแคว้น…."
“แคว้นจ้าว แคว้นฉี แคว้นเยียน ขาดแต่แคว้นฉินที่ยังมิได้ไป”
“น่าอิจฉายิ่งนัก ได้เดินทางไปต่างแคว้น”
“มีอันใดหน้าอิจฉา ว่าแต่พวกเรามีวาสนาต่อกันยิ่งนักเดินทางหลายร้อยหลายพันลี้ยังมาพบกันได้อีก ยามนี้พวกเราถือว่าเป็นสหายกันได้หรือยังน้องสาว”
“ใครน้องสาวเจ้า”
“ข้าอายุมากกว่าเจ้าแน่นอน เช่นนั้นเจ้าเรียกพวกข้าว่าพี่ส่วนข้าเรียกเจ้าน้อง ดีหรือไม่จะได้ไม่ดูห่างเหิน ภายภาคหน้าหากมีเรื่องใดๆ ก็สามารถพึ่งพาอาศัยช่วยเหลือกันได้อย่างสนิทใจดีหรือไม่"
“ดี พี่เซี่ย พี่เมิ่ง ข้าเฉินหมิงเยว่”
“น้องเฉิน เจ้านี่ดีนักนะ ครา
