หลังจากสาวใช้เข้าดูความเรียบร้อยของห้องว่าสามารถให้เฉินหมิงเยว่พักได้ นางก็พยักหน้ารับรู้และให้หลิวหลี่นำเงินไปให้พลทหารที่นำทางเป็นรางวัลเพื่อเป็นสินน้ำใจ
“ขอบใจพี่ทหารที่พวกเรามาที่วัดนี้ คุณหนูของข้าฝากขอบใจเจ้าด้วยนี่หนึ่งตำลึงเงิน น้ำใจเล็กน้อยรับไปสิ”
“คุณหนูให้ข้าจริงๆ หรือแต่มันมากเกินไปขอรับ”
“คุณหนูให้เจ้า เจ้าก็รับไปสิ ข้าต้องรีบเข้าไปดูแลคุณหนูด้านในแล้ว”
“ขอบคุณพี่สาว ข้าดีใจมากขอรับ ฮ่าฮ่าฮ่า”
หลิวหลี่นำภาพที่นางได้เห็นกลับมาเล่าให้เฉินหมิงเยว่ฟังว่า พลทหารนายนั้นรับเงินตำลึงจากมือนางแล้วก็ถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความยินดี ก้มศรีษะขอบคุณไม่หยุด ปากก็พร่ำว่าวันนี้ช่างเป็นวันที่ดียิ่งกองทัพที่มาทำให้เขาได้เสื้อคลุมกันหนาวอันอบอุ่นใช้ระหว่างยืนเวรยามและได้รับรางวัลอีกหนึ่งตำลึงเงิน หลิวหลี่เพียงแปลกใจกับท่าทางจึงเอามาเล่าต่อแต่เฉินหมิงเยว่รับรู้ได้ทันที ทหารของเมืองกานลู่ที
