“เจ้าว่าพ่อข้าจะสบายดีหรือไม่”
“ข่าวที่ออกมาว่าเสียชีวิตแล้วแต่ก็นะอาจจะเป็นแผนลวงก็ได้ หากของยังอยู่ที่เจ้าและเจ้ายังอยู่ คนผู้นั้นจะยึดครองสิ่งใดก็เสียแรงเปล่า ข้าว่าเขาก็รู้ถึงจุดนี้เป็นอย่างดี”
“ที่เหอหนานมีทรัพย์สมบัติของราชวงศ์ก่อนได้ซุกซ่อนไว้”
“เจ้าแน่ใจ”
“ข้าได้ลัญจกรที่เป็นกุญแจเปิดประตูสุสานหลวงแห่งนั้นมาจากสหาย จึงต้องไปดูเสียหน่อย ทรัพยากรเหล่านั้นอาจจำเป็นสำหรับข้า”
“เจ้าไม่ห่วงแม่เจ้าหรือไร”
“มิใช่แม่เจ้าดูแลอยู่รึ”
“หึย”
เมิ่งจือเจียทำเสียงไม่พอใจในลำคอก่อนที่จะหลับตานอนไปนิ่งๆ คนบังคับวัวนิ่งสนิทคล้ายมิได้ยินเสียงพูดคุยของคนทั้งสอง
“พวกเราไปไม่นานหรอก คนของข้าล่วงหน้าไปนับเดือนแล้ว”
“แล้วแต่เจ้า”
ทุกที่ล้วนอากาศดี ยกเว้นที่ฝางเหยียนโหล๋ว เมืองฉู่หวินกำลังร้อนระอุ นายหญิงปิดประตูห้องพักอาละวาดอย่างหนักหน่วงข้าวของเครื่องใช้ถูกขว้างปาแตกกระจายเสียงดังลอดหน้าต่า
