หนึ่งชั่วโมงผ่านไปเห็นจะได้ พัทธิราที่ตั้งใจจะนอนให้หลับเพื่อให้ตัวเองลืมเรื่องร้ายๆ ที่เขาทำเมื่อครู่ กลับนอนไม่หลับเลยสักนิด ร่างกายและจิตใจของเธอร้อนรุ่มเพราะผู้ชายที่นอนหลับแนบชิดแอบอิงเธออยู่ ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอของเขา ทำให้เธอรู้ว่าเขาหลับไปสักพักแล้ว แต่จะให้เธอขยับกายหนีจากอ้อมกอดของลูคัส เธอก็เกรงว่าเขาจะตื่นมาเป็นคนเดิม
“คุณ...” พัทธิราใช้นิ้วแตะลงไปที่แขนล่ำของลูคัสเบาๆ เพื่อป้องกันเขาตกใจ
“อื้อ...” ลูคัสรู้สึกตัวและคลายอ้อมกอดจากเธอ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียหลังจากเผลอหลับไป ส่วนพัทธิราเมื่อร่างกายเป็นอิสระก็รีบลงจากเตียงและวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าที่ถูกเขาถอดออกจากตัวจนครบทุกชิ้นเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อล้างหน้า ล้างตาและแต่งตัวให้เรียบร้อย
“มานี่หน่อย” ชายหนุ่มที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ พูดทันทีที่เธอเดินออกจากห้องน้ำ
“ไม่ค่ะ” พัทธิราบอกอย่างระแวดระวัง ตาคอยมองเขาไม่ให้คลาดส
