“สบายค่ะ รสมือแบบนี้ขี้คร้านคนจะต่อคิวรอซื้อสิคะ ในตลาดอาริเซียไม่เห็นมีเจ้าไหนรสมือดี จนสามารถสู้คุณได้สักคน”
“อาริเซียชมจนเดือนตัวลอยแล้วค่ะ อย่างนี้กลับไปนี่เดือนคงต้องลงมือทำจริงจังสักที จะได้มีอาชีพไม่ต้องระเห่เร่ร่อน”
“คุณต้องการคนช่วยบอกอาริเซียนะคะ อาริเซียจะไปช่วยคุณทำเอง เบื่อเจ้านายแย่ๆ จิกใช้เหมือนเราไม่ใช่คน อาริเซียอยากมีร้านเล็กๆ ทำขนมอบขายแต่ไม่มีสตางค์ลงทุน เลยต้องก้มหน้ารับใช้คุณฟิเซียร่าไปก่อน พอถึงเวลาอาริเซียก็จะไป แต่ต้องเก็บเงินได้ครบก่อนนะคะ”
“เดือนจะติดต่อมาหาอาริเซีย ตอนที่เดือนตั้งหลักได้นะ”
สองหญิงคุยกันอย่างถูกคอ ลงมือทานอาหารเช้าด้วยความเอร็ดอร่อย หลังเสียแรงไปมากโขกับการจัดการมื้อเช้าให้ฟิเซียร่า อาหารเช้าส่งกลิ่นหอมฟุ้งจนสาวโสภาทำจมูกฟุดฟิด เธอดมกลิ่นหอมๆ อย่างติดใจ เผลอเดินมาจนถึงบริเวณครัวที่สาวสวยไม่เคยย่างกรายเข้ามา
“นินทาอะไรฉันอาริเซียฉันได้ยินแว่
