“คุยกับใครว่ะยิ้มหน้าบานเลย” ซีพูดทักเพื่อนเมื่อชายหนุ่มหน้าเหี้ยมเกรียมเปิดยิ้มกว้างขวาง
“ไอ้เดือน มันเข้าไปในคฤหาสน์การ์เซียน่าแล้ว แม่งเก่งจริง ยอมรับฝีมือมันเลยว่ะ”
“ไอ้เด็กคนที่เดินตามตูดแกต้อยๆ อ่ะนะ”
“อืม”
“เห้ย! มันทำได้ไงว่ะ แม่งเจ๋งอ่ะ”
“ไม่รู้สิ มันโทร. มาบอกว่าจะปิดเครื่อง อีก 3 วันจะกลับมาบอกข่าวดี ขอรางวัลเป็นบ้านบนเขาของกู”
“บ้านเก่าผุๆ พังๆ นั่นนะ ให้ๆ มันไปเถอะสงสารมัน แกไม่ค่อยไปสักเท่าไหร่นี่หว่า”
“กูก็ว่าจะยกให้มันนั่นล่ะ มันตัวคนเดียวไม่มีพี่มีน้องเห็นมาตั้งแต่เด็ก มันแกร่งจริงว่ะ”
“ตกลงมันเป็นผู้หญิงผู้ชายวะ กูดูมันไม่ออกเลย”
“กูก็ไม่รู้ มันไม่เคยให้ใครเห็นตอนมันอาบน้ำ จะไปรู้ได้ยังไงกันวะ”
“เออว่ะ” ทั้งเอ็มและซีคิดถึงความลับที่เดือนสกาวอำพรางไว้ ไม่มีใครเคยได้เห็นนอกจากหน้าตาขมุกขมอมเปื้อนคราบโคลน แต่ในเวลานี้สิงห์หนุ่มแห่งการ์เซียน่าได้ชื่นชมเต็มสองตา และท
