“ผู้ชายมักง่ายนี่คะ คิดจะแตะอั๋งเดือน เดือนเลยไม่ยอม เดือนก็ขวดฟาดพวกนั้น เจ้าของร้านเลยไล่เดือนออก” เดือนสกาวบ่นเสียงแข็ง สมัยเด็กเธอไม่เคยเดือดร้อนรำคาญใจเลย ไม่คิดว่าพอโตขึ้นมาหน่อยมีเรื่องกวนใจไม่หยุด เธอถูกขี้เมาลวนลามในร้านเหล้าที่ท่าเรือเป็นประจำ
“คิดไว้หรือยังว่าจะไปอยู่ไหน ผู้หญิงตัวคนเดียวในโรมอันตรายจะตายไป” ดอนมิคาเอลเปรยเสียงอ่อน เขาสึกสงสารหญิงสาวข้างกายขึ้นมาเสียแบบนั้นเอง
“ไม่รู้ค่ะ” เดือนสกาวเสก้มหน้าลง แววตาเธอเต้นระริก ถึงจะเป็นเรื่องแต่งที่เกิดขึ้นจริง แต่มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น เธอโตมาที่ท่าเรือ กิตติศัพท์ของเธอคนงานที่ท่าเรือเลยพากันขยาด
“ไปอยู่กับแม่ฉันไหมล่ะ เธอจะได้มีที่หลับที่นอน อยู่ในโรมตัวคนเดียวน่ากลัวออก”
“ดอนพูดจริงหรือเปล่าคะ เดือนเอาจริงนะ เดือนไม่มีที่ไปจริงๆ” เดือนสกาวเงยหน้ามองชายหนุ่มด้านข้าง สายตาตื่นเต้น สั่นระริกเธอกำลังทำงานได้สำเร็จแบบไม่คาดฝ
