บทที่18 คิดถึงคนึงหา ไม่มีตาไว้มองชายใด

2228 คำ

เมื่อคล้อยหลังจ้าวจักราไปแล้วคนในบ้านก็ตื่นจากหลับใหล ชมพูพี่เลี้ยงสาวของเมริกาตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงสงสัยว่าตนเองมานอนอยู่ในห้องรับรองแขกได้อย่างไรทั้งๆที่ตอนหัวค่ำยังนอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องนอนของเมริกา เมื่อตื่นมาแล้วจึงเดินกลับไปดูคุณหนูของตัวเองที่ห้องก่อนแต่กลับไม่เจอเมริกานอนอยู่ จึงรีบเดินเร็วๆ ออกจากห้องไปชนกับแม่นายช่อผกาเข้าพอดี "เป็นอะไรไปหรือชมพู รีบเดินออกมาชอบกลแล้วจะรีบไปไหนกัน" แม่นายช่อผกาถามขึ้นด้วยความสงสัย "ชมพูจะออกไปหาคุณหนูค่ะ คือชมพูตื่นมาไม่เจอคุณหนูเมื่อคืนก็หลับสนิทมากไม่รู้สึกตัวเลยค่ะแม่นาย" ชมพูบอกแม่นายช่อผกา "ฉันก็หลับสนิทไม่รู้สึกตัวเลย แล้วยายเมย์จะหายไปไหนตั้งแต่เช้า ไปชมพูฉันจะไปช่วยเธอหาด้วย" แม่นายช่อผกาพูดขึ้นอย่างเริ่มจะร้อนใจกังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับลูกสาวอีก แม่นายช่อผกาและชมพูเดินตามหาเมริกาทั่วบ้านแล้วก็มาเจอเมริกานั่งอยู่ที่ศาลาท่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม