เมียเสือ

บทที่3 นางฟ้าของพ่อแม่

เมื่อกลับไปถึงบ้าน ช่อผกาก็ได้กลิ่นดอกไม้ป่าที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆลอยมา ตามลมในใจนั้นคิดว่าต้องเป็นเรื่องที่ผิดปกติเพราะปกติบ้านของตนไม่มีดอกไม้ป่าหรือดอกไม้กลิ่นแบบนี้ อีกทั้งความฝันเรื่องดวงไฟจากในถ้ำนั้นก็ยังแจ่มชัดในมโนสำนึก แต่ก็ไม่ได้พูดสิ่งใดให้สามีฟังอีกลงจากรถแล้วก็รีบเดินเข้าบ้าน

"ผกา น้องเป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่าหน้าซีดๆนะ หรือว่ายังไม่สบายใจเรื่องความฝันเมื่อตอนบ่ายอยู่" นายหัวชัยสิงห์ถามภรรยาขณะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน

"เอ่อ ผกากำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่จริงๆค่ะพี่สิงห์ อีกอย่างมันเหนื่อยๆเพลียๆมากด้วย พี่สิงห์รีบกินข้าวเถอะค่ะผกาจะนั่งรอ ถ้าพี่กินอิ่มแล้วผกาจะได้รีบเก็บโต๊ะ อยากอาบน้ำแล้วเข้านอนเลย" ช่อผกาบอกผู้เป็นสามี

"แต่ผกากินข้าวเข้าไปนิดเดียวเองนะ ฝืนกินอีกหน่อยเถอะนะ แล้วเรื่องเก็บโต๊ะล้างจานพี่ทำเอง เมียไม่สบายอยู่พี่รู้หรอกนะพี่จัดการเองได้" นายหัวชัยสิงห์บอกกับคนเป็นเมียสีหน้าและแววตาแสดงความห่วงใย

"ผกาอิ่มแล้วจริงๆค่ะ ถ้าอย่างนั้นพี่สิงห์เก็บโต๊ะนะคะ ผกาจะขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน" ช่อผกาบอกกับสามีสีหน้าเหนื่อยๆและเพลียเต็มที

"ไม่ฝืนกินอีกหน่อยล่ะ เอาเถอะๆ ไปอาบน้ำก็ได้ พรุ่งนี้ถ้าอาการไม่ดีขึ้นพี่จะพาไปหาหมอ" ชัยสิงห์คะยั้นคะยอให้เมียกินข้าว แต่พอเห็นสีหน้าของเมียก็ไม่อยากรบเร้าต่อยอมปล่อยให้ไปอาบน้ำ ส่วนตนเองก็เก็บโต๊ะเองเมื่อคล้อยหลังเมียแล้วขณะกำลังเก็บโต๊ะก็บ่นไปด้วย

"บ้านมันต้องมีคนงานสักคนแล้วแหละ ให้เมียทำงานบ้านเองมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นก็อยากอยู่กับเมียตามลำพังแต่ตอนนี้พอเมียไม่สบายเริ่มเข้าใจแล้วงานบ้านนี่มันลำบากเหมือนกันนะเนี่ย" นายหัวบ่นพึมพำ

สองสามวันแล้วที่อาการของช่อผกาไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ช่อผกายังคงมีอาการอ่อนเพลีย ตื่นเช้ามาก็อ้วกและบ่นว่าเวียนหัว นายหัวชัยสิงห์จึงได้พาไปโรงพยาบาลจนทำให้ทราบว่าช่อผกาตั้งครรภ์แล้ว

"ผกา เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วพี่ดีใจจริงๆ" นายหัวพูดและเข้าไปกอดเมียด้วยความดีใจ

"ค่ะ ผกาก็ดีใจค่ะพี่สิงห์" ช่อผกาพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้สามี

กลับจากโรงพยาบาล ชัยสิงห์ก็ถามเมียว่าวันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่ตนจะหามาให้

"ผกา ยังเวียนหัวหรือเปล่า อยากกินอะไรไหมพี่จะหามาให้" ชัยสิงห์ถามเมีย

"ผกาอยากกินดอกบัว อยากกลับบ้านไปให้แม่ทำเมี่ยงคำดอกบัวให้กิน ไปบ้านแม่ผกากันนะคะ" ช่อผกาอ้อนสามีให้พากลับบ้านของพ่อแม่ตนเอง

"จ๊ะ พอดีเลยพี่ว่าจะขอคนงานที่บ้านพ่อตาแม่ยายมาช่วยทำงานบ้านและอยู่เป็นเพื่อนผกาสักคน ส่วนพี่เลี้ยงของลูกพี่จะให้แม่พี่เป็นธุระจัดหาให้อีกที" นายหัวบอกผู้เป็นภรรยา

เมื่อมาถึงบ้านพ่อแม่ ผกาก็ได้บอกข่าวดีให้ทุกคนในบ้านรับทราบ

"โอ๊ยแม่ดีใจจริงๆเลยนะลูก ในที่สุดแม่ก็จะได้หลานจากแม่ผกาเสียที คนแรกขอให้เป็นผู้ชายด้วยเถิดนะลูก" แม่นายพุดจีบพูดขึ้นน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ

"คงไม่ใช่ผู้ชายหรอกค่ะแม่ คงจะเป็นผู้หญิงเสียมากกว่า" ช่อผกาพูดขึ้น

"ทำไมถึงได้คิดแบบนั้นล่ะลูก" กำนันรามถามลูกสาว

"ผกาฝันค่ะ ฝันว่ายืนคอยเทพธิดานางหนึ่งจากในถ้ำ แล้วเทพธิดานางนั้นก็กลายเป็นดวงไฟออกจากในถ้ำลอยขึ้นมาแล้วผกาก็กลืนลงท้องผกา มันร้อนมาก แล้วหลังจากนั้นผกาจะได้กลิ่นดอกไม้ป่าหอมลอยมาตามลมยามเย็นๆบ่อยๆ จนทำให้ผกามั่นใจว่าลูกเป็นนางฟ้าหรือเทพธิดามาเกิดค่ะ" ผกาเล่าความฝันและสิ่งที่ตนเองประสบพบเจอให้ฟัง

"ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดีนะสิ แสดงว่าหลานแม่เป็นคนมีบุญวาสนามาเกิด" แม่นายพูดกับลูกสาวสีหน้ายิ้มแย้มดีใจ

"ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะครับว่าเรื่องแบบนี้มีอยู่จริง เจ้าย่าทับทิมท่านจะประทานพรให้เรามีลูกจริงๆ" ชัยสิงห์พูดบ้าง

"ใช่ค่ะท่านให้ลูกกับผกาจริงๆ ลูกคนนี้เป็นนางฟ้าของแม่จริงๆนะคะ" ช่อผกาพูด

"เป็นนางฟ้าของพ่อด้วย" ชัยสิงห์พูดตามเมียบ้าง ทำให้สามารถเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากพ่อตาแม่ยายไปด้วย ทุกคนต่างก็มีความสุขจากการมาเกิดของนางฟ้าองค์น้อยคนนี้

"สมิงพระ นี่มันถึงเวลาที่ทิพย์มณฑาต้องจุติเป็นมนุษย์อีกครั้ง เป็นการจุติเป็นมนุษย์ครั้งสุดท้ายของนางแล้วสินะ" ท่านจ้าวจักราถามสมิงพระบริวารคู่กายของตนเอง

"เจ้าข้า เป็นการไปจุติครั้งสุดท้ายยังเมืองมนุษย์ของนางแล้วเจ้าข้า" สมิงพระตอบท่านจ้าวซึ่งเป็นนายเหนือหัวของตนเอง

"นางจุติใหม่เป็นมนุษย์หลายภพหลายชาติแล้ว นานเท่าใดแล้วที่ข้าพยายามตามหานาง แล้วคราวนี้นางจะไปจุติไกลจากข้าถึงเพียงใดกัน ข้าคิดถึงนาง ถ้าได้เจอกันอีกครั้งนางจะจำข้าได้หรือไม่" ท่านจ้าวจักราพูดขึ้น นัยน์ตาสีทองคมดุเป็นประกายวาววับเมื่อนึกถึงความหลังครั้งก่อน