เมียเสือ

บทที่9 ดินแดนอันเป็นทิพย์

เมริกานอนหลับไปจนถึงเช้าของวันใหม่แล้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ท่านจ้าวจักราออกไปนอกถ้ำแล้ว บรรดาเหล่านางไม้ทั้งสองจึงเข้ามาช่วยดูแลเมริกาตามการบัญชาของผู้เป็นนายเหนือหัว

เช้านี้จ้าวจักราได้ให้เหล่าบริวารของตนไปสืบข่าวว่าทางบ้านของเมริกาในอีกมิติหนึ่งใช้วิธีการใดในการออกติดตามหาตัวเมริกา จักรานั่งคอยฟังข่าวอยู่ที่ปากถ้ำส่วนในถ้ำก็ให้เหล่านางไม้ช่วยดูแลเมริกาอยู่

"นายหญิงเจ้าคะ ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ" นางไม้สไบปลุกเมริกาแต่เมริกาก็นอนนิ่งไม่ไหวติง

"นางสไบเจ้าก็ให้นายหญิงพักอีกหน่อยเถิด ข้าละสงสารนายหญิงเมื่อคืนท่านจ้าวคงจะเอาแต่ใจ วันนี้นายหญิงถึงได้......." นางไม้ชบาพูดและหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจตามนิสัยของนาง

"นางชบาหยุดเลยนะ เจ้าอยากจะให้ท่านจ้าวกลับเข้ามาแล้วพบว่าเจ้ายังไม่พานายหญิงไปอาบน้ำอีกหรือ" นางไม้สไบดุเพื่อนแต่ในจังหวะเดียวกันนั้นท่านจ้าวจักราก็ได้เดินกลับเข้ามาในโถงถ้ำพอดีและได้พูดขึ้น

"เจ้าสองคนเตรียมเสื้อผ้าอาภรณ์ไว้ให้เมียข้าเสร็จแล้วก็ออกไปเถิด เดี๋ยวข้าจะปลุกนางและพานางไปอาบน้ำเอง พวกเจ้ามีอะไรต้องทำเจ้าสองคนก็ไปทำกันเถิด" จ้าวจักราออกคำสั่งบอกนางไม้ทั้งสอง

"เจ้าค่ะท่านจ้าว ข้าพยายามปลุกนายหญิงแล้วแต่นางไม่ยอมตื่น" นางไม้สไบรายงานเจ้านายของตัวเอง

"ออกไปเถอะ ข้าจะจัดการปลุกนางต่อเอง" จักราพูดบอกนางไม้อีกครั้ง เมื่อนางไม้สองคนออกไปแล้วจักราจึงลงมือปลุกเมริกาอีกครั้ง

"เมริกา คุณหนูเมริกาตื่นได้แล้วพี่จะพาเจ้าไปอาบน้ำ" จักราปลุกเมริกา แต่เมริกาก็ยังไม่ยอมตื่น จ้าวจักราจึงเปลี่ยนวิธีการปลุกใหม่ในแบบของตัวเอง

"อือ พี่ชมพูอย่ากวนเมย์ เมย์ไม่ต้องไปโรงเรียนแล้วเมย์เรียนจบแล้วค่ะ ขอเมย์นอนต่ออีกหน่อยนะคะ" เมริกานอนละเมอพูดไปเพราะเข้าใจว่าตนเองนอนอยู่ที่บ้านและพี่ชมพูพี่เลี้ยงสาวของตัวเองมาปลุกให้อาบน้ำไปโรงเรียนเหมือนเช่นทุกวัน

"พี่รู้แล้วว่าเจ้าโตแล้วไม่ต้องไปโรงเรียนแล้ว แต่ลุกขึ้นเถิดอายนางไม้นอกถ้ำบ้างเถิด เดี๋ยวพวกเขาจะหาว่าพี่รังแกเจ้าจนหลับใหลไม่ได้สติ" จักราพูดพร้อมกับเปลี่ยนวิธีปลุกเป็นการจูบรุกไล้ให้เมริการู้สึกตัว

"โอ๊ย คุณหยุดนะปล่อยฉัน ฉันตื่นแล้ว" เมริการ้องด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกตัวตื่นก็พบว่าจักรากำลังรุก ไล่จูบตนเองอยู่

"ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นสิ พี่จะได้พาไปอาบน้ำ เจ้าเจ็บเอ่อ เจ้าเจ็บตามเนื้อกายด้วยน้ำมือพี่ใช่หรือไม่ เดี๋ยวพี่จะพาเจ้าไปอาบน้ำแล้วเจ้าจะหายเจ็บและสบายตัวขึ้น มาพี่จะอุ้มเจ้าไปเอง" จักราพูดและจะช้อนตัวเมริกาขึ้นอุ้ม

"ไม่ต้องอุ้มฉันค่ะ ฉันเดินไปเองได้" เมริการีบปฏิเสธและปัดป้องไม่ยอมให้ท่านจ้าวจักราอุ้มพาไปเพราะอายกลัวใครจะมาเห็นเข้า

"เจ้าจะเดินไหวหรือ แต่พี่ว่าไม่น่าไหวนะ" จ้าวจักราแกล้งถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียนเมริกาเรื่องรักที่ทำกันเมื่อคืน

"ก็คุณ!........" เมริกาว่าด้วยน้ำเสียงขัดเคืองและคับแค้นใจ ตั้งใจจะบอกออกไปว่าที่เดินไม่ไหวก็เพราะน้ำมือยักษ์น้ำมือเสืออย่างเขานั่นแหละที่รังแกตัวเองแต่ก็ตัดสินใจไม่พูดต่อเพราะกลัวว่าจะเป็นการหาเรื่องเข้าตัวแต่เช้า

"ก็คุณอะไร เจ้าเรียกพี่ว่าพี่แบบที่เคยเรียกได้หรือไม่" จักราพูดล้อเลียนเมียอีกและพูดขอร้องให้เมียเรียกตนเองว่าพี่ พร้อมกับช้อนร่างบางขึ้นอุ้มไว้แนบอกพาเมริกาเดินไปอาบน้ำยังบ่อน้ำที่อยู่ถัดออกไปอีกโถงถ้ำหนึ่ง

"คุณไม่มีชื่อเหรอคะ ฉันได้ยินสไบกับชบาเรียกคุณว่าท่านจ้าว" เมริกาถามขึ้นขณะที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนของจักรา

"มีสิพี่ชื่อจักรา เจ้าชื่อเมริกาแต่เจ้าเรียกตัวเองสั้นๆว่าเมย์ งั้นเจ้าเรียกพี่ว่าพี่จักรได้หรือไม่" จักราบอกชื่อของตัวเอง

"ถ้าฉันยอมเรียกคุณว่าพี่จักร คุณจะพาฉันกลับไปส่งที่บ้านใช่ไหมคะ ฉันอยากกลับบ้าน ฉันคิดถึงพ่อกับแม่คิดถึงคุณยายคุณตาและคิดถึงคุณย่าของฉันด้วย นะคะพาฉันกลับบ้านนะ" เมริกาพูดขอร้อง

"ครั้งหนึ่งตอนเจ้าหนีตามพี่มา เจ้าก็ลังเลขอให้พี่พาเจ้ากลับไปหาจ้าวย่าของเจ้าแบบนี้แหละ เลยเป็นเหตุทำให้เราสองคนต้องพรากจากกันไปนานแสนนาน มาในครั้งนี้เจ้าไปเกิดใหม่แล้วแต่ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม เจ้าเป็นเมียพี่แล้วนะเมริกาเจ้าต้องอยู่กับพี่ เจ้าจะกลับบ้านไปทำให้เราพลัดพรากจากกันไปอีกหรือ" จักราพูดน้ำเสียงไม่พอใจที่เมียร่ำร้องอยากกลับบ้านโดยไม่คิดถึงคนเป็นผัวอย่างตัวเองเลย

"ใช่ค่ะฉันเป็นเมียคุณแล้ว แต่ฉันเลิกจากความเป็นลูกเป็นหลานเป็นคนรักของเพื่อนๆ ที่ฉันจากมาได้ด้วยหรือคะ คุณไม่เข้าใจหรือว่าพ่อแม่ของฉันเขาจะห่วงฉันมากแค่ไหน เข้าป่ามาแล้วอยู่ๆฉันก็หายไปแม่ของฉันจะอยู่อย่างไรจะนอนหลับไหม จะกินข้าวลงไหม หรือเพราะคุณเป็นยักษ์เป็นเสือคุณเลยไม่เข้าใจว่ามนุษย์มีพ่อแม่อย่างฉันเป็นทุกข์เช่นไร คุณพูดถึงแต่เรื่องอดีตของฉันซึ่งฉันจำไม่ได้แล้ว ฉันจะเคยเป็นยังไงเคยทำอะไรมาฉันไม่รู้แต่วันนี้ฉันมีพ่อแม่ที่รอฉันกลับบ้านอยู่ คุณจะใจดำเห็นแก่ตัวทำร้ายจิตใจพ่อแม่ฉันหรือคะ" เมริกาพูดด้วยความคับแค้นใจที่จักราไม่เข้าใจตัวเองเลย

"เจ้าก็ดีแต่คิดถึงคนอื่น คิดถึงพ่อแม่พวกพ้องของเจ้าแล้วพี่เล่าคิดถึงพี่บ้างหรือไม่" จักราพูดตัดพ้อ

"คุณก็เอาเปรียบฉันไปแล้ว คุณได้ฉันสมใจคุณแล้วยังอยากได้อะไรจากฉันอีก" เมริกาเถียงออกไปน้ำเสียงไม่พอใจ

"หัวใจรักของเจ้าอย่างไรเล่า เจ้ารักพี่บ้างหรือไม่" จักราพูดพร้อมกับออกแรงกอดรัดเมริกาแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ที่เริ่มไม่พอใจเมียของตนเอง

"โอ๊ยฉันเจ็บนะ ปล่อย!......ฉันไม่รู้ว่ารักคุณไหม รักคืออะไรฉันยังสับสนมึนงงกับชีวิตและเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เลย เราเพิ่งจะเจอกันแล้วคุณก็หักหาญน้ำใจฉัน โดยการกล่าวอ้างว่าฉันเคยเป็นเมียคุณมาก่อน แต่ฉันจำไม่ได้คุณเข้าใจไหม" เมริการ้องด้วยความเจ็บและพูดอธิบายสิ่งที่ตัวเองคิดอย่างรู้สึกอัดอั้นอยู่ในใจ ทำให้จักราได้สติและเริ่มคิดได้ว่าตนเองก็เอาแต่ใจ ใจร้อนอยากให้เมริกาจำเรื่องราวต่างๆครั้งที่เมริกาเป็นทิพย์มณฑาให้ได้ หลงลืมไปว่าเมริกาโดนโทษทัณฑ์ให้ไปเกิดเป็นมนุษย์แล้วความทรงจำนั้นได้หายไปสิ้นแล้ว ถ้าอยากให้เมริการัก จักราต้องทำให้เมริการักตนในปัจจุบันขณะนี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงพูดเสียงอ่อนลง

"พี่ว่าเจ้าลงไปอาบน้ำก่อนเถอะนะ จะทำให้ร่างกายของเจ้าหายดีขึ้น ส่วนเรื่องกลับไปหาพ่อแม่เจ้าไว้ครบสามวันแล้วพี่จะคิดดูอีกทีว่าจะทำอย่างไรต่อไป เจ้ายังกลับออกไปตอนนี้ไม่ได้หรอก" จักราพูดน้ำเสียงนุ่มนวลลงพร้อมกับวางเมริกาลงกับพื้นถ้ำจัดการนุ่งกระโจมอกให้และอุ้มลงไปในบ่อน้ำ ส่วนตนเองก็ถอดเครื่องทรงออกและได้ก้าวตามลงไปด้วย

"ทำไมน้ำในบ่อนี้ถึงไม่เหมือนในสระเมื่อวานเลย น้ำในสระเมื่อวานมันเย็นมากแต่น้ำในบ่อนี้มันอุ่นสลับกับเย็น" เมริกาถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ก็บ่อน้ำนี้เป็นบ่อน้ำส่วนตัวของพี่ พี่เท่านั้นที่จะใช้มันได้มันก็ต้องพิเศษกว่าบ่อน้ำทั่วไปสิ แต่พี่ใจดียอมให้เมียอาบด้วยกัน" จักราตอบยิ้มๆ

"ฉันรู้แล้วว่าเป็นบ่อน้ำของคุณ เป็นถ้ำของคุณ ทั้งหมดในนี้มันเป็นของคุณ แต่ฉันอยากรู้ทำไมน้ำมันถึงร้อนสลับกับเย็น จะว่าเป็นบ่อน้ำพุร้อนก็ไม่ใช่ ฉันเคยไปบ่อน้ำพุร้อนที่เขาชัยสนกับคุณพ่อคุณแม่ตอนเด็กๆ บ่อน้ำพุมันจะร้อนๆอุ่นๆ แต่ทำไมน้ำในบ่อนี้ถึงได้ร้อนสลับเย็นละคะ" เมริกาถามด้วยความสงสัย

"เจ้านี้ยังเป็นคนที่ช่างสังเกต ช่างซักช่างถามเสมอ แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใด เจ้าก็ยังเป็นทิพย์มณฑานางฟ้าที่เพิ่งมาจุติและยังไม่คุ้นชินกับดินแดนอันเป็นทิพย์อยู่เหมือนเดิม พี่จะบอกให้ก็ได้น้ำในบ่อนี้เป็นน้ำทิพย์ กระแสน้ำอุ่นที่เจ้ารู้สึกอุ่นอยู่นั้นมาจากความร้อนจากพื้นพิภพที่อยู่ลึกลงไปขึ้นมากระทบกับความเย็นของแผ่นหินในถ้ำนี้น้ำเลยอุ่นลง ส่วนกระแสน้ำเย็นนั้นเป็นน้ำที่ไหลมาจากซอกหินภูเขาที่รายล้อมอยู่ทั้งสี่ทิศจึงทำให้กายเจ้ารู้สึกได้ถึงความอุ่นและความเย็นอย่างไรเล่า" จักราอธิบายพร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้มด้วยความนึกเอ็นดูเมียตลอดเวลา

"ดินแดนอันเป็นทิพย์หรือคะ ถ้าฉันเป็นทิพย์มณฑาผู้หญิงที่คุณพูดถึง หมายความว่าฉันเคยอยู่ที่นี่หรือคะ" เมริกาผูกเรื่องจากที่ได้ฟังและปะติดปะต่อเรื่องราว

"ใช่ดินแดนอันเป็นทิพย์ และเจ้าเคยอยู่ที่นี่เจ้าเคยมีชื่อว่าทิพย์มณฑา" จักราตอบคำถามเมริกา

"จริงหรือคะ" เมริกาถามด้วยความตื่นเต้น

"จริง ดินแดนแห่งนี้เราไม่พูดโกหกกันหรอก" จักราตอบกลับไปน้ำเสียงหนักแน่นจริงจังดูเชื่อถือได้

       "งั้นคุณช่วยเล่าเรื่องของฉันให้ฟังหน่อย เอ่อ!.......ฉันหมายถึงเรื่องของคนที่ชื่อทิพย์มณฑาค่ะ" เมริกาขอให้จักราเล่าเรื่องราวของทิพย์มณฑาด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามนิสัยของตัวเอง

"เรื่องของเราต่างหากเรื่องของพี่กับเจ้า อาบน้ำให้เสร็จก่อนเถอะไว้พี่จะเล่าให้ฟังเมื่อถึงเวลา ร่างกายของเจ้าหายจากอาการเจ็บระบมแล้วใช่ไหม ผลัดผ้าเสร็จพี่จะพาเจ้าไปดูสถานที่ต่างๆที่ครั้งหนึ่งเคยพาเจ้าไป"

"พาไปจริงๆนะคะ" เมริการีบพูดขึ้นเหมือนเด็กอยากไปเที่ยว

"อยากไปเที่ยวซุกซนละสิ ว่าแต่เจ้าหายเจ็บแล้วยัง" จักราถามและปรายตาไปมองยังจุดอ่อนไหวที่ตนได้เป็นคนล่วงล้ำเข้าไปทำให้เมริกาเจ็บ

"จริงด้วยค่ะฉันไม่ปวดเมื่อยไม่เจ็บเอ่อ ตรงนั้นแล้ว รอยแดงช้ำก็หายไปหมดเลยทำไมคะทำไมถึงหาย" เมริกาพูดบอกเกี่ยวกับอาการและถามออกไปด้วยความตื่นเต้นปนสงสัย

"ก็พี่บอกเจ้าแล้วว่าเป็นบ่อน้ำทิพย์ มันเป็นบ่อน้ำนี้ช่วยรักษาเยียวยาร่างกายที่บาดเจ็บได้ ปกติถ้าพี่ต้องออกไปสู้รบกับคนไม่ดีหรือภูตผีปีศาจแล้วได้รับบาดเจ็บกลับมาพี่ก็จะมาแช่ตัวรักษาตัวเองที่บ่อน้ำทิพย์แห่งนี้" จักราเล่าให้เมริกาฟังมือก็ลูบไล้ผิวกายเนียนสวยของเมียไปด้วย

"ดีจังเลยค่ะ มีบ่อน้ำวิเศษแบบนี้อยู่ด้วยเกิดมาฉันเพิ่งเคยเห็น"

"ใช่ดี เพราะต่อไปถ้าพี่ทำเจ้าเจ็บแบบเมื่อคืน พี่ก็แค่ให้เจ้ามาแช่ตัวที่บ่อนี้แห่งนี้เจ้าก็จะหายเจ็บทันที แล้วพี่ก็จะได้ทำเจ้าได้บ่อยๆ" จักราพูดน้ำเสียงกรุ้มกริ่มและส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้เมริกาอย่างเจ้าเล่ห์

"บ้า! ไอ้เสือหื่นกาม" เมริกาว่าจักรา

"ก็เจ้าเป็นเมียเสือและพี่ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าพี่มีจิตพิศวาสในตัวเจ้ามากจริงๆ มันก็ต้องมีบ้างที่พี่พลาดพลั้งทำเจ้าเจ็บ" จักราพูดยอมรับอย่างอารมณ์ดี

"พอแล้วหยุดพูดเรื่องนี้ เมย์จะขึ้นไปผลัดผ้าแล้วก็อยากไปดูสถานที่ที่คุณบอกจะพาไปแล้วด้วย" เมริกาพูดแก้เขิน

"เจ้าแทนตัวเองว่าเมย์ แล้วเมื่อไหร่จะยอมเรียกพี่ว่า พี่จักร" จักราถามและรั้งร่างบางเข้ามาหาและมานั่งซ้อนตักของตัวเอง

"ไม่รู้ค่ะ ขึ้นไปผลัดผ้าได้หรือยังคะอยากไปเที่ยวแล้ว" เมริกาทวงถามสีหน้าแดงระรื่อด้วยความเขิน จนทำให้จักราอดใจไม่ไหวดึงร่างเมริกาเข้ามาหอมแก้มทั้งสองข้างอย่างแสนรัก

"ยังไม่ให้ไปเพราะเจ้าน่ารักใส่พี่ ขอพี่ชื่นใจก่อนนะ" จักราพูดและปล้ำกอดจูบเมริกาพยามจะแกะปมผ้านุ่งกระโจมอกของเมริกาออกแต่เมริกาก็ปัดป้อง

"คุณ จะบ้าเหรออย่านะ เช้าแล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"

"ใครจะมาเห็น นางไม้พวกนั้นหรือพวกนางไม่กล้าเข้ามาหรอกพี่สั่งไว้แล้ว" จักราไม่สนใจท่าทีปัดป้องของเมริกาดึงปมผ้านุ่งออกจนสำเร็จและก้มลงจัดการกับบัวคู่งามตรงหน้า

"คุณอย่านะ ฉันเพิ่งจะหายเจ็บคุณจะรังแกฉันอีกแล้วหรือ"

"พี่ไม่ทำเจ้าเจ็บหรอก แต่ถึงเจ็บเจ้าก็เจ็บนิดเดียวเดี๋ยวก็หาย ทำกันในบ่อน้ำทิพย์ไม่ทิ้งรอยหรอกนะไม่เชื่อลองดูก็ได้" จ้าวจักราบอกกับเมียน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ และลงมือทำรักเมียในบ่อน้ำทิพย์เพื่อเป็นการพิสูจน์คำพูดของตัวเองทันที