ตอนที่12
ไข่กระทะ
คฤหาสน์เจริญไพศาล
“อะไรนะคะ! คุณจะส่งลูกสาวของเราไปเป็นตัวประกันขัดดอกงั้นหรอคะ”
นางวราภรณ์ยกมือทาบอกด้วยความตกใจ หลังจากฟังเรื่องราวจากสามี ทว่าอีกฝ่ายยังคงทำสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องจนน่าแปลกใจ
“ใจเย็นก่อนน่าคุณ ไม่ต้องตกอกตกใจขนาดนั้น เดี๋ยวความดันได้ขึ้นกันอีกพอดี”
“จะให้ดิฉันใจเย็นได้อย่างไรกันคะ ลูกสาวของเราทั้งคนนะคะและกว่าเราจะหาเงินมากมายขนาดนั้นมาใช้หนี้เขาได้ ลูกสาวเราไม่ยับเยินกันพอดีหรือคะคุณ”
คนเป็นแม่เสียงเครือเมื่อนึกเลยไปถึงเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้กับความปลอดภัยของบุตรสาว หากถูกผู้เป็นสามีส่งไปเป็นตัวประกันขัดดอก
“ก็ใครว่าผมจะส่งลูกสาวของเราไปกันล่ะ”
ระพินส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ภรรยา
“เอ๊ะหรือว่าคุณจะส่ง…”
ใบหน้าที่เคร่งเครียดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม เมื่อเริ่มเข้าใจความหมายในคำพูดของสามี
“แต่ มันจะยอมหรือคะคุณ”
“ต้องยอมสิ เราก็บอกมันไปว่าม
