ตอนที่10
เริ่มงานวันแรก
…ดาริกาใช้มีดในมือหั่นชิ้นเนื้อหมูบนเขียงไม้ด้วยความคล่องแคล่ว ด้านนอกหน้าต่างห้องครัวยังมืดสนิทมีเสียงไก่แก้วเจื้อยแจ้วขันรับกันเป็นระยะบ่งบอกเวลาใกล้รุ่ง ป้าต้อยแม่บ้านชาวลาวมาเคาะประตูเรียกเธอตั้งแต่ตีห้า หญิงสาวชาวกรุงพอจับคำพูดได้บางคำว่านางต้องการให้เธอเข้าไปช่วยงานในครัว เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้คุณอลัน ใบหน้าของหญิงสาวยังรู้สึกร้อนวูบวาบไม่หายเมื่อหวนนึกถึงใบหน้าที่รกรุงรังไปด้วยหนวดเคราหากยังคงเค้าความหล่อเหลานั่นไม่หาย ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดแก้มลามเลียมายังลำคอระหง สายตาคมกริบที่จ้องใบหน้าของเธอ ไหนจะมืออุ่นร้อนที่ช้อนรับสะโพกผายของเธอเอาไว้และอ้อมกอดแข็งแรงของเขา สิ่งเหล่านี้ล้วนมีผลทำให้เลือดลมในกายสาวของเธอปั่นป่วนราวกับมีมรสุมอยู่ในร่างกายก็ไม่ปาน
เช้านี้ดาริการได้คำศัพท์ใหม่ๆ จากป้าต้อยหลายคำเช่นคำว่า แต่งกิ่น ซึ่งแปลว่าทำอาหาร แม่บ้านสูงวัยเป็นคน
