ปรกติแล้วลาเบลไม่ใช่คนจะสนใจสิ่งรอบตัวแต่วันนี้กลับดูเหมือนว่าดวงตากลมโตจะหันซ้ายแลขวาเป็นพิเศษจนน่าสงสัยว่ากำลังจะมีแขกไม่ได้รับเชิญรึเปล่า ซินเธียร์ยิ้มอ่อนให้ในขณะที่ซีมีสีหน้านิ่งเฉยไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือคุยอะไรดี
คนตรงหน้าดูยังไงก็ไม่เป็นมิตร
ไม่ชอบขี้หน้าเลย!!
"เธอมาช้านะลาเบล"
"ติดธุระนิดหน่อย แล้วทำไมตาคล้ำขนาดนี้ละ?"
"ถูกใช้แรงงานหนักมั้ง!"
"แหม่ๆแค่นี้ทำเป็นบ่น กินกันเถอะฉันหิวแล้ว"
"อืม"
"ซีได้ข่าวว่าเมื่อคืนก่อนมีคนถูกฆ่าตายใกล้ๆบาร์เหรอ?"
"อืม มันน่าจะมีเรื่องช่วงบาร์ปิดน่ะแต่ว่ามันตายจริงๆเพราะโดนรถเหยียบนะ"
"จะมีคนตามมาหาเรื่องอีกไหมนะ?"
“ไม่มีหรอกมั้ง!”
"ฉันอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไรไปละ!" ซินเธียร์ยิ้มกว้างพร้อมทั้งแอบสังเกตอาการคุณไคโรที่จ้องเขานานเป็นพิเศษด้วยแววตาวาวโรจน์คล้ายจะฆ่ากันให้ตาย
หึงโหดแต่ไม่กล้าทำต่อหน้าลาเบลเหรอ?
นึกภาพอนาคตออกเลย!
ไคโรวางม
