ผมรวบร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้ง กดศีรษะของอีกคน แนบกับแผงอกแกร่ง ครั้งนี้มิ้นท์ไม่ได้ออกแรงดิ้นหรือว่าต่อต้าน คาดว่า เธอคงเหนื่อยกับพิษไข้ จนสู้ไม่ไหวแล้วจริงๆ
กลางดึกของคืนนั้น
ร่างบางในอ้อมกอด เหมือนจะตัวร้อนกว่าเดิมด้วยซ้ำ มิ้นท์บ่นว่าหนาว จนผมต้องควานหารีโมทเครื่องปรับอากาศ มาปรับให้อุณหภูมิมันอุ่นขึ้น ทั้งๆที่ตอนนี้ หากเป็นเวลาปกติ มันก็แทบจะไม่เย็นอยู่แล้ว
ผมวางหลังมืออังที่หน้าผากเบาๆ ลากไปที่แก้ม และลากไปที่ซอกคอ ร้อนไปหมด ความร้อนใจ ทำให้ผมคว้าโทรศัพท์ของผมที่วางอยู่ไม่ไกล แล้วโทรออกหาเพื่อนรักคนสนิททันที
"รับดิวะ" ผมเอ่ยออกมาอย่างร้อนใจ แม้จะรู้ว่าตอนนี้มันจะดึกมาก แต่แม็กซ์เวลล์ก็รู้อยู่แล้ว หากไม่มีปัญหา หรือมีเรื่องที่จำเป็นจริงๆ ผมคงไม่โทรหามันกลางดึกแบบนี้แน่ๆ
ผมหันซ้ายหันขวาอย่างร้อนใจ พยายามดึงผ้าห่มขึ้นมากระชับร่างบอบบาง ที่เผลอพูดคำว่าหนาวออกมาอยู่บ่อยครั้ง แล้วท
