"นิกกี้ ฉัน..."
ตุ๊ด~ ตุ๊ด~ ตุ๊ด~
ไร้ความหมาย เมื่ออยู่ดีๆ สายสนทนาก็ตัดไป ฉันเม้มปากแน่น อยู่ดีๆ น้ำตามันก็ร่วงเผาะลงมา
"อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉันนะ ฉันบอกแกว่าฉันกับเพื่อนไม่ไปกับแกไง" เสียงโวยวายของยัยไอ มันยิ่งกดดันให้ฉันทำอะไรไม่ถูก
'นิก ฉันขอ...'
'เธอไม่อยากเจอฉันไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอเก่งนัก ก็พยายามช่วยเหลือตัวเองให้ได้ดิ'
สิ่งที่หมอนั่นพูดกับฉัน มันดังขึ้นในหัว ฉันกัดปากตัวเองแน่น ทั้งที่หมอนั่นดูออก ว่าฉันกำลังเจอกับอะไร ทั้งๆ ที่หมอนั่นบอกเองว่ามองฉันอยู่ แต่หมอนั่นกลับไม่เข้ามาช่วยฉัน เพียงเพราะมองว่าฉันมันอวดดี
หมอนั่นไม่มองตัวเองเลยสักนิด ไม่มองว่าที่ฉันอวดดีแบบที่เขาคิด ไม่มองว่าที่ฉันเป็นแบบนี้ เหตุผลมันเป็นเพราะอะไร
"ปะ ปล่อยเพื่อนฉันนะ แกต้องการอะไรกันแน่ แกรู้จักไอ้หมอนั่นใช่ไหม นายดรีม พวกแกรู้จักกันใช่ไหม"
ถ้าสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ในตอนนี้ มันเกิดเพราะโดนวางยา นั่นก็หม
