15
“อื้อ...” หัวใจถึงกับแทบหยุดเต้น ศีรษะทุยเบี่ยงหนีหยุดกึก เบิกตากว้างยิ่งกว่าไข่ห่าง เผยแย้มปากอิ่มให้คนที่รอคอยโอกาสอยู่แล้วขบเคล้นอย่างถนัดถนี่ ร่ายเพลิงสวาทบาดอารมณ์ใส่อย่างไม่ยั้ง
‘ไม่นะคุณ ไม่เอา อย่าทำอย่างนี้ ฉันขอร้อง...’ แต่เสียงนั้นกลับดังอยู่เพียงแค่ในลำคอและหัวใจซึ่งเต้นรัวเร็วราวกับว่ามีใครเอาปืนกลมากระหน่ำยิงอยู่ กายอรชรสั่นสะท้านไหวตามเรียวลิ้นอุ่นชื้น ซึ่งลากไล้ไปตามกลีบความนุ่ม เปิดแยกและสอดแทรกล่วงล้ำเข้าไปภายในโพรงปาก แต่ยังไม่เท่ากับสายลมเย็นๆ พัดมาต้องกาย บอกให้รู้ว่าชายหนุ่มได้เลิกเสื้อขึ้นไปกองอยู่เหนือปทุมถันเต่งตึง แม้ยังไม่หลุดจากกายแต่ก็เผยให้ไซม่อนได้ยลความงามภายใต้กรวยผ้าลูกไม้สีหวานถนัดตา
อับอายก็มีอยู่ อยากร้องไห้ร้องไม่ออก ไม่รู้ว่าจะเอาไงกับอารมณ์ของตัวเองดี ใจอยากให้เขาหยุด ทว่ากายซึ่งสั่นไหวเหมือนกิ่งไผ่ไหวลู่ไปตามกระแสลมแรงกลับโอนอ่อนผ่อนถาม แล้วย
